Er is er één jarig hoera! hoera!
Liefjeeee! Gelukkige verjaardaaaag!
Bon, dit gezegd zijnde, ik ben elke keer vastbesloten mijn adres eens in mijn blog te vermelden, maar ik vergeet het telkens weer. Bij deze, wie mij graag een ultrahip superduur geschenk wil geven omdat ik het ben, dan is dít het adres waar je moet zijn:
Sarah Vermeulen
Flat 11G
Goldsbrough Court
Richardson Road
Newcastle upon Tyne
NE2 4BG
Ik zou zeggen: gebruik het goed.
Vandaag heb ik niet zoveel gedaan. Ik heb vanmorgen mijn intentie om vroeg op te staan, gelaten voor wat het was. Rond 10u ben ik dan toch maar uit m'n bed gerold en tegen 11u stond ik in de bib bij m'n vertrouwde Shakespeare-boekenrek, op zoek naar 'As You Like It', 'Hamlet', 'King Henry V' en 'Pericles'. Dat laatste heb ik intussen al gelezen, straks ga ik proberen om er nog eentje te lezen, dan moet ik er morgen geen 3 doen. Om 16u ben ik met Charlotte wat gaan sportkledij-shoppen, zij kocht niks, ik een shortje en t-shirtje om als pyjama te dragen, het was dus een heel vruchtbare onderneming. Oja! Ik heb eindelijk een goedkope paraplu gevonden, wit met zwarte bolletjes, en hoop dat die het toch zo'n 4 maand houdt.. Hij lijkt me niet zo wind-resistent. Het weer was weer schitterend vandaag, het ging van motregen tot stortregen en terug. Toen Claudia erbij kwam zijn we naar de supermarkt gegaan op zoek naar specifieke voedingswaar, zoals bakboter. Dat was nog een heel karwij, we hebben het aan zo'n 4 mensen gevraagd en het klonk telkens : "I don't bake, I always buy premade food". Nou, daar hadden wij veel aan. Uiteindelijk ben ik toch thuisgekomen met een pakje dat zich profileert als een pakje bakboter, we zullen zien wat het geeft.
Goed, tijd om de levensgeschiedenis van Hendrik de vijfde volgens W.S. te bestuderen.
Tschüss (hmm, dat ziet er redelijk verkeerd gespeld uit, moet ik eens aan Alina vragen)
woensdag 29 september 2010
dinsdag 28 september 2010
Dinsdag 28/09
Hé! Ik ben al een week in Newcastle!
Laat ik eerst even vertellen hoe het themafeestje zondag geweest is.
Claudia en Alina waren eerder vertrokken dan ik en tegen de tijd dat ik bijna aangekomen was, kreeg ik van Claudia een sms dat het enkel voor mensen met een Frechers' Wristband was, dus dat ze nu aan het terugkeren waren. Ik ben dan maar ook naar Castle Leazes gegaan, waar we samen naar de piano gezocht hebben, die uiteindelijk gevonden hebben, en dan bespeeld hebben tot ongeveer half twaalf. Ik kan me geen betere manier bedenken om je avond te spenderen. Ik heb er echt van genoten. Maandag heb ik niet veel gedaan, ik ben me samen met Annick gaan registreren voor de modules die ik wilde volgen, en dat is gewoon zomaar gelukt! Children's Literature was eigenlijk volzet, maar voor Erasmussers maken ze een uitzondering, dus ik werd de 76ste student die deze module zal volgen. De andere vakken zijn Introduction to Phonetics & Phonology en Shakespeare in Performance. Voor dat laatste was ik de 13de student die zich registreerde, een ietwat kleiner groepje dus. Nu restte me alleen nog me op te geven voor seminaries. Dat kon ik pas vandaag doen, wat ik intussen heb gedaan, dus ik geloof dat ik nu een volledig lesrooster heb (tenzij er nog een studiegroep bijkomt, dat deel snapte ik niet helemaal). Verder ben ik maandag nog inkopen gaan doen en ben ik met Claudia naar de Sport's Fair geweest, waar we een heleboel flyers in onze handen kregen en af en toe een emailadres neerpenden en waar we veel te vroeg weer buiten waren. Ik was niet zo goed gehumeurd eigenlijk, verveelde me een beetje, een gevoel dat ik nu niet meer zal hebben, ik heb namelijk ontdekt dat ik verondersteld wordt 4 toneelstukken van Shakespeare grondig te hebben doorgenomen tegen maandag 10am. Dat zou op zich wel te doen zijn als ik geen andere plannen had voor de rest van de week. Nu ja, ik kom er wel op de één of andere manier.
Vandaag dan, heb ik lekker lang geslapen, gevolgd door een lange douche. 's Namiddags ben ik met Claudia, Alina en Charlotte op stap gegaan, vooral omdat ik nog naar het station moest om een ticket te kopen voor een zekere leuke jongen die dit weekend op bezoek komt ;). Voor we daar geraakten, moesten we natuurlijk nog allerlei winkels binnenstappen, zoals Poundworld, waar alles aan de prijs van £1 is. We hebben tevergeefs naar paprikachips gezocht. Dat kennen ze hier dus gewoon niet he! Claudia, die hier al 2 jaar woont, had er nog nooit van gehoord! Laat dat nu net de chips zijn die ik het liefste eet.. Ook wilden we naar het Theatre Royal geraken om ons wat beter te informeren over hoe we het precies voor elkaar moeten krijgen om zaterdag voor £5 naar Romeo&Juliet te gaan kijken. Dat wordt heel vroeg uit de veren om in de rij te gaan staan in de hoop dat we bij de eerste 25 of 50 zijn die een ticket kunnen krijgen. Maar ik wil het écht wel zien, dus daarvoor wil ik wel eens uit m'n bed springen. We hebben ook ontdekt dat we hier naar de cinema kunnen voor £3.50, iets wat we natuurlijk binnenkort eens moeten uittesten. Na een beetje lingeriekijken, zijn we rond 18u iets gaan eten in een soort self-service restaurant, waar je echt álles kan eten en zoveel je wil voor slechts £4.99! Zoiets kan je toch niet laten liggen? Het eten was niet meer zo warm, maar best wel lekker, ik heb een beetje te veel gegeten, maar veel kwaad kan het toch niet denk ik. Ik zal in elk geval met een voldaan gevoel m'n bed induiken straks.
Tot de volgende!
Laat ik eerst even vertellen hoe het themafeestje zondag geweest is.
Claudia en Alina waren eerder vertrokken dan ik en tegen de tijd dat ik bijna aangekomen was, kreeg ik van Claudia een sms dat het enkel voor mensen met een Frechers' Wristband was, dus dat ze nu aan het terugkeren waren. Ik ben dan maar ook naar Castle Leazes gegaan, waar we samen naar de piano gezocht hebben, die uiteindelijk gevonden hebben, en dan bespeeld hebben tot ongeveer half twaalf. Ik kan me geen betere manier bedenken om je avond te spenderen. Ik heb er echt van genoten. Maandag heb ik niet veel gedaan, ik ben me samen met Annick gaan registreren voor de modules die ik wilde volgen, en dat is gewoon zomaar gelukt! Children's Literature was eigenlijk volzet, maar voor Erasmussers maken ze een uitzondering, dus ik werd de 76ste student die deze module zal volgen. De andere vakken zijn Introduction to Phonetics & Phonology en Shakespeare in Performance. Voor dat laatste was ik de 13de student die zich registreerde, een ietwat kleiner groepje dus. Nu restte me alleen nog me op te geven voor seminaries. Dat kon ik pas vandaag doen, wat ik intussen heb gedaan, dus ik geloof dat ik nu een volledig lesrooster heb (tenzij er nog een studiegroep bijkomt, dat deel snapte ik niet helemaal). Verder ben ik maandag nog inkopen gaan doen en ben ik met Claudia naar de Sport's Fair geweest, waar we een heleboel flyers in onze handen kregen en af en toe een emailadres neerpenden en waar we veel te vroeg weer buiten waren. Ik was niet zo goed gehumeurd eigenlijk, verveelde me een beetje, een gevoel dat ik nu niet meer zal hebben, ik heb namelijk ontdekt dat ik verondersteld wordt 4 toneelstukken van Shakespeare grondig te hebben doorgenomen tegen maandag 10am. Dat zou op zich wel te doen zijn als ik geen andere plannen had voor de rest van de week. Nu ja, ik kom er wel op de één of andere manier.
Vandaag dan, heb ik lekker lang geslapen, gevolgd door een lange douche. 's Namiddags ben ik met Claudia, Alina en Charlotte op stap gegaan, vooral omdat ik nog naar het station moest om een ticket te kopen voor een zekere leuke jongen die dit weekend op bezoek komt ;). Voor we daar geraakten, moesten we natuurlijk nog allerlei winkels binnenstappen, zoals Poundworld, waar alles aan de prijs van £1 is. We hebben tevergeefs naar paprikachips gezocht. Dat kennen ze hier dus gewoon niet he! Claudia, die hier al 2 jaar woont, had er nog nooit van gehoord! Laat dat nu net de chips zijn die ik het liefste eet.. Ook wilden we naar het Theatre Royal geraken om ons wat beter te informeren over hoe we het precies voor elkaar moeten krijgen om zaterdag voor £5 naar Romeo&Juliet te gaan kijken. Dat wordt heel vroeg uit de veren om in de rij te gaan staan in de hoop dat we bij de eerste 25 of 50 zijn die een ticket kunnen krijgen. Maar ik wil het écht wel zien, dus daarvoor wil ik wel eens uit m'n bed springen. We hebben ook ontdekt dat we hier naar de cinema kunnen voor £3.50, iets wat we natuurlijk binnenkort eens moeten uittesten. Na een beetje lingeriekijken, zijn we rond 18u iets gaan eten in een soort self-service restaurant, waar je echt álles kan eten en zoveel je wil voor slechts £4.99! Zoiets kan je toch niet laten liggen? Het eten was niet meer zo warm, maar best wel lekker, ik heb een beetje te veel gegeten, maar veel kwaad kan het toch niet denk ik. Ik zal in elk geval met een voldaan gevoel m'n bed induiken straks.
Tot de volgende!
zondag 26 september 2010
Zondag 26/09
Hello again!
Vandaag ben ik met een groepje vrienden (Charlotte, Claudia, Alina, Valeria, Terhi, Martin, Gil) naar de zee geweest. In het metrostation was er een wekelijkse markt aan de gang. Ik kocht er een soort nootjes met honing, lekker, maar veel te duur (dat had ik helaas pas door toen hij me 3pond96 vroeg..). Nadat we een beetje hadden rondgeslenterd op de markt en Alina terug hadden gevonden bij de parels, zijn we te voet verder gegaan. De wind blies heel hard en was ijskoud, maar daar hou ik wel van en ik had een prachtige muts om mijn arme, gevoelige oortjes wat te beschermen en vooral om mijn haar een beetje uit mijn ogen te houden. Het strand was prachtig verlaten en we vonden ook de restanten van een kasteeltje langs de kustlijn. Toen we vlakbij het water waren, verloor Gil zijn verstand en besloot zijn kleren uit te gooien (hij had geloof ik wél een zwembroek aan, ofwel een gewoon onderbroek) en het water in te duiken. Terwijl wij voorzichtig de stenen beklommen om mooie foto's te maken van de vuurtoren in de verte, duikelde hij maar rond tussen de toch redelijk sterke golven. We hebben allemaal een heleboel foto's gemaakt, waarvan er enkele op Facebook te zien zijn. Ik krijg nog altijd de foto's van het cameratje dat ik zo speciaal heb meegenomen niet op mijn computer overgezet..
Nadat we zo ongeveer helemaal bevroren waren, besloten we op zoek te gaan naar de beruchte Fish&Chips. We vonden er en installeerden ons in het restaurantje, met mooi zicht op zee. Die Engelsen kunnen goed eten blijkbaar, want we kregen een enorme portie op ons bord, waarvan ik helaas maar de helft binnen kreeg. Het was best wel lekker, en ook de thee die we gevraagd hadden, smaakte goed en verwarmde ons een beetje. Na het eten zijn we nog een heel eind verdergewandeld langs de kust en gingen toen op zoek naar een Metrostation om ons terug te brengen. Na een paar keer verdwalen en enkele heel interessante conversaties met Claudia (we hebben gezamenlijke interesses ontdekt, nl anime/manga/drama en koor), vonden we uiteindelijk de Metro. In het terugkeren, moesten Charlotte, Terhi, Gil en Martin aan een vroegere halte afstappen, dus toen bleven we nog met 4 over. We misten onze halte en ontdekten dat de 'verkeerde' halte eigenlijk nog veel dichter in de buurt van onze Halls of Residence was. Eerst gingen we nog eens naar de Student Union om te vragen wat er precies vanavond te doen was. Groot verkleedfeest blijkbaar. Elke Hall heeft een ander thema, zo moeten Claudia, Alina en Valeria op z'n Hawai's gaan en ikzelf heb het thema Rave (iets met lichtgevende dinges, wat ik duidelijk niet heb, dus heb ik maar zwart en wit aangetrokken). Ik ben nog even meegelopen naar Castle Leazes, dat aan de overkant van de straat waar ikzelf ingetrokken ben, ligt, om aan de receptioniste te vragen of ik eventueel daar piano mag komen oefenen, en je gelooft het nooit, maar het mág! Claudia zag dat ook wel zitten, dus gaan we samen af en toe de piano's bezetten. Eens thuisgekomen, had ik gehoopt Johanna hier te vinden om me wat meer te informeren over vanavond, maar ze is er niet, dus moet ik het zelf een beetje uitvogelen. Ik zit hier dus maar te wachten in de hoop dat ze weer op m'n deur komen kloppen, zoals gisteren 2 keer het geval was..
Goed, dat was het zo'n beetje voor vandaag.
Binnenkort post ik weer eens een berichtje (ik hou het goed vol, vind ik ^^)
Tot dan!
Vandaag ben ik met een groepje vrienden (Charlotte, Claudia, Alina, Valeria, Terhi, Martin, Gil) naar de zee geweest. In het metrostation was er een wekelijkse markt aan de gang. Ik kocht er een soort nootjes met honing, lekker, maar veel te duur (dat had ik helaas pas door toen hij me 3pond96 vroeg..). Nadat we een beetje hadden rondgeslenterd op de markt en Alina terug hadden gevonden bij de parels, zijn we te voet verder gegaan. De wind blies heel hard en was ijskoud, maar daar hou ik wel van en ik had een prachtige muts om mijn arme, gevoelige oortjes wat te beschermen en vooral om mijn haar een beetje uit mijn ogen te houden. Het strand was prachtig verlaten en we vonden ook de restanten van een kasteeltje langs de kustlijn. Toen we vlakbij het water waren, verloor Gil zijn verstand en besloot zijn kleren uit te gooien (hij had geloof ik wél een zwembroek aan, ofwel een gewoon onderbroek) en het water in te duiken. Terwijl wij voorzichtig de stenen beklommen om mooie foto's te maken van de vuurtoren in de verte, duikelde hij maar rond tussen de toch redelijk sterke golven. We hebben allemaal een heleboel foto's gemaakt, waarvan er enkele op Facebook te zien zijn. Ik krijg nog altijd de foto's van het cameratje dat ik zo speciaal heb meegenomen niet op mijn computer overgezet..
Nadat we zo ongeveer helemaal bevroren waren, besloten we op zoek te gaan naar de beruchte Fish&Chips. We vonden er en installeerden ons in het restaurantje, met mooi zicht op zee. Die Engelsen kunnen goed eten blijkbaar, want we kregen een enorme portie op ons bord, waarvan ik helaas maar de helft binnen kreeg. Het was best wel lekker, en ook de thee die we gevraagd hadden, smaakte goed en verwarmde ons een beetje. Na het eten zijn we nog een heel eind verdergewandeld langs de kust en gingen toen op zoek naar een Metrostation om ons terug te brengen. Na een paar keer verdwalen en enkele heel interessante conversaties met Claudia (we hebben gezamenlijke interesses ontdekt, nl anime/manga/drama en koor), vonden we uiteindelijk de Metro. In het terugkeren, moesten Charlotte, Terhi, Gil en Martin aan een vroegere halte afstappen, dus toen bleven we nog met 4 over. We misten onze halte en ontdekten dat de 'verkeerde' halte eigenlijk nog veel dichter in de buurt van onze Halls of Residence was. Eerst gingen we nog eens naar de Student Union om te vragen wat er precies vanavond te doen was. Groot verkleedfeest blijkbaar. Elke Hall heeft een ander thema, zo moeten Claudia, Alina en Valeria op z'n Hawai's gaan en ikzelf heb het thema Rave (iets met lichtgevende dinges, wat ik duidelijk niet heb, dus heb ik maar zwart en wit aangetrokken). Ik ben nog even meegelopen naar Castle Leazes, dat aan de overkant van de straat waar ikzelf ingetrokken ben, ligt, om aan de receptioniste te vragen of ik eventueel daar piano mag komen oefenen, en je gelooft het nooit, maar het mág! Claudia zag dat ook wel zitten, dus gaan we samen af en toe de piano's bezetten. Eens thuisgekomen, had ik gehoopt Johanna hier te vinden om me wat meer te informeren over vanavond, maar ze is er niet, dus moet ik het zelf een beetje uitvogelen. Ik zit hier dus maar te wachten in de hoop dat ze weer op m'n deur komen kloppen, zoals gisteren 2 keer het geval was..
Goed, dat was het zo'n beetje voor vandaag.
Binnenkort post ik weer eens een berichtje (ik hou het goed vol, vind ik ^^)
Tot dan!
zaterdag 25 september 2010
Zaterdag 25/09
Dag lieve lezertjes!
Ik heb jullie gisteren een beetje in de steek gelaten, mijn excuses, ik was druk bezig me kapot te lachen in een comedyshow.
De dag begon als volgt:
Ik sliep lekker lang uit, nam een douche en vertrok tegen 12u naar de Students' Union Building waar ik had afgesproken met Charlotte voor de BBQ van 1pond. Wegens de regen, ging die niet buiten door, dus stonden we daar redelijk verloren ons af te vragen waar we dan wél naartoe moesten. We gingen naar binnen, ontmoetten een Roemeen, Cristian, interessante kerel, gingen naar beneden waar een aantal Societies een standje hadden. Daar kwam ik de volleybalsociety tegen waar ik mijn emailadres achterliet. Uiteindelijk vonden we de geweldige BBQ. We kregen een McDonaldbroodje met een hamburger op en dat was het. Geen groentjes, geen patatjes, drank moest je bijbetalen. Maar niet getreurd, we hebben nog een aantal nieuwe mensen ontmoet: Thibault en Gil uit Wallonië, Chloé en Coralie uit Frankrijk, Martin uit Tsjechië. Na ons prachtige maal zijn we ons gaan registreren bij een dokter, daar kreeg ik een interessant zakje cadeau met een folder, een lolly met sinaasappelsmaak en 2 condooms, ook met sinaasappelsmaak, mooi assortie, niet?
Later zijn Charlotte en ik naar het Music Department gegaan op zoek naar info over koor en orkest, we vonden niet veel, maar we hebben alweer emailadressen achtergelaten om verdere info te krijgen. Ze zijn ook nog steeds bezig met mijn vraag of ik ergens een piano kan huren. En dat terwijl ik niet eens echt goed ben.. We zijn ook naar de Union's Shop geweest en kochten daar een vreemde ronde koek en appelsap, dat we verorberden terwijl we wachtten op het begin van de stadswandeling. Bij het begin van de wandeling kregen Charlotte en ik toevallig een flyertje in handen van een gratis comedyshow. We besloten er naartoe te gaan. Na de stadswandeling van een half uurtje, waar we eigenlijk niet veel nieuws te zien kregen, en nadat we langs een kasteeltje gewandeld waren, ben ik dan eindelijk tot aan de Tyne geraakt om bruggen te tellen. Op de flyer stond: first come, first serve. Dus we besloten tegen 6pm (dus een halfuur voor aanvang) naar het theater te gaan. We moesten natuurlijk een hele tijd zoeken en toen we aankwamen (rond 10 na 6) stond er een enorme massa mensen aan de ingang. We waren lichtjes 'overwhelmed'. We hadden een klein theatertje met een man of 50-100 verwacht, maar dat was toch een kleine misrekening. Aangezien er mensen waren met tickets, kregen wij een bandje met een nummer op (92 en 93), dat betekende dat we op de standby-list stonden. Er waren m.a.w. nog 91 mensen die vóor ons een plaatsje zouden krijgen. We hebben daar zeker een uur staan wachten in de kou, zijn vlug ergens frietjes gaan halen, en geraakten uiteindelijk toch binnen met schitterende plaatsen. We zaten dicht bij het podium en konden mooi alles zien. Het theatergebouw zelf was ook prachtig, met loges en versieringen.. waauw.. We hebben stiekem een heleboel foto's genomen.
Oh, ik ben ook nog vergeten zeggen dat die show werd opgenomen voor tv (Dave's One Night Stand op Dave Channel of zo..). Wisten wij veel dat de namen op de flyer van redelijk bekende comedians was. We zijn ook een paar keer per ongeluk voor de camera terecht gekomen, dus wie weet waren we gisterenavond wel op tv! In elk geval, de show was geweldig. De comedians waren Sarah Millican, Alun Cochrane (kokrun uitgesproken) en Jarred Christmas en ze waren stuk voor stuk fantastisch. We hebben ons echt een breuk gelachen. en dat terwijl we niet eens alle grappen verstonden.
Na het optreden, en na enkele retakes, waar we telkens opnieuw applaus moesten geven en waarbij de sterren dan een zinnetje moesten zeggen in de aard van : "Time for a little break, don't go away because after the break there's more from me and from Alun Cochrane!", zijn we nog terug gegaan naar the Union Building, waar Thibault, Gil, Coralie en Chloé in de bar zaten. We hebben ons erbij gevoegd (zonder zelf drank te kopen, veel te duur) en hebben nog enkele nieuwe mensen ontmoet: Arttu en Terhi van Finland, Michael van Zweden en nog een kerel van wie ik naam noch land van afkomst ken, ik weet alleen dat hij 3 dagen geleden jarig was.. Om 11pm sloot de bar en ben ik naar huis gegaan.
Ik heb opnieuw goed geslapen en was om 9u klaarwakker, dus besloot ik op te staan en email, blog en facebook te onderhouden.
Voila, dit was het, tot de volgende!
Ik heb jullie gisteren een beetje in de steek gelaten, mijn excuses, ik was druk bezig me kapot te lachen in een comedyshow.
De dag begon als volgt:
Ik sliep lekker lang uit, nam een douche en vertrok tegen 12u naar de Students' Union Building waar ik had afgesproken met Charlotte voor de BBQ van 1pond. Wegens de regen, ging die niet buiten door, dus stonden we daar redelijk verloren ons af te vragen waar we dan wél naartoe moesten. We gingen naar binnen, ontmoetten een Roemeen, Cristian, interessante kerel, gingen naar beneden waar een aantal Societies een standje hadden. Daar kwam ik de volleybalsociety tegen waar ik mijn emailadres achterliet. Uiteindelijk vonden we de geweldige BBQ. We kregen een McDonaldbroodje met een hamburger op en dat was het. Geen groentjes, geen patatjes, drank moest je bijbetalen. Maar niet getreurd, we hebben nog een aantal nieuwe mensen ontmoet: Thibault en Gil uit Wallonië, Chloé en Coralie uit Frankrijk, Martin uit Tsjechië. Na ons prachtige maal zijn we ons gaan registreren bij een dokter, daar kreeg ik een interessant zakje cadeau met een folder, een lolly met sinaasappelsmaak en 2 condooms, ook met sinaasappelsmaak, mooi assortie, niet?
Later zijn Charlotte en ik naar het Music Department gegaan op zoek naar info over koor en orkest, we vonden niet veel, maar we hebben alweer emailadressen achtergelaten om verdere info te krijgen. Ze zijn ook nog steeds bezig met mijn vraag of ik ergens een piano kan huren. En dat terwijl ik niet eens echt goed ben.. We zijn ook naar de Union's Shop geweest en kochten daar een vreemde ronde koek en appelsap, dat we verorberden terwijl we wachtten op het begin van de stadswandeling. Bij het begin van de wandeling kregen Charlotte en ik toevallig een flyertje in handen van een gratis comedyshow. We besloten er naartoe te gaan. Na de stadswandeling van een half uurtje, waar we eigenlijk niet veel nieuws te zien kregen, en nadat we langs een kasteeltje gewandeld waren, ben ik dan eindelijk tot aan de Tyne geraakt om bruggen te tellen. Op de flyer stond: first come, first serve. Dus we besloten tegen 6pm (dus een halfuur voor aanvang) naar het theater te gaan. We moesten natuurlijk een hele tijd zoeken en toen we aankwamen (rond 10 na 6) stond er een enorme massa mensen aan de ingang. We waren lichtjes 'overwhelmed'. We hadden een klein theatertje met een man of 50-100 verwacht, maar dat was toch een kleine misrekening. Aangezien er mensen waren met tickets, kregen wij een bandje met een nummer op (92 en 93), dat betekende dat we op de standby-list stonden. Er waren m.a.w. nog 91 mensen die vóor ons een plaatsje zouden krijgen. We hebben daar zeker een uur staan wachten in de kou, zijn vlug ergens frietjes gaan halen, en geraakten uiteindelijk toch binnen met schitterende plaatsen. We zaten dicht bij het podium en konden mooi alles zien. Het theatergebouw zelf was ook prachtig, met loges en versieringen.. waauw.. We hebben stiekem een heleboel foto's genomen.
Oh, ik ben ook nog vergeten zeggen dat die show werd opgenomen voor tv (Dave's One Night Stand op Dave Channel of zo..). Wisten wij veel dat de namen op de flyer van redelijk bekende comedians was. We zijn ook een paar keer per ongeluk voor de camera terecht gekomen, dus wie weet waren we gisterenavond wel op tv! In elk geval, de show was geweldig. De comedians waren Sarah Millican, Alun Cochrane (kokrun uitgesproken) en Jarred Christmas en ze waren stuk voor stuk fantastisch. We hebben ons echt een breuk gelachen. en dat terwijl we niet eens alle grappen verstonden.
Na het optreden, en na enkele retakes, waar we telkens opnieuw applaus moesten geven en waarbij de sterren dan een zinnetje moesten zeggen in de aard van : "Time for a little break, don't go away because after the break there's more from me and from Alun Cochrane!", zijn we nog terug gegaan naar the Union Building, waar Thibault, Gil, Coralie en Chloé in de bar zaten. We hebben ons erbij gevoegd (zonder zelf drank te kopen, veel te duur) en hebben nog enkele nieuwe mensen ontmoet: Arttu en Terhi van Finland, Michael van Zweden en nog een kerel van wie ik naam noch land van afkomst ken, ik weet alleen dat hij 3 dagen geleden jarig was.. Om 11pm sloot de bar en ben ik naar huis gegaan.
Ik heb opnieuw goed geslapen en was om 9u klaarwakker, dus besloot ik op te staan en email, blog en facebook te onderhouden.
Voila, dit was het, tot de volgende!
donderdag 23 september 2010
Donderdag 23/09
Hello again!
Ik ben goed bezig he? Elke dag een berichtje!
Vandaag ben ik samen met Johanna en twee van haar vrienden (waarvan ik nog steeds de naam niet weet eigenlijk) de UELA-test gaan afleggen. Dat hield dus in 45min luisteroefening en 40min schrijven. Dat luisteren was een makkie, ik denk echt dat ik daar een goeie score op zal hebben. Van schrijven weet je natuurlijk nooit, het was de bedoeling een essay te schrijven in academisch Engels. Dat is me geloof ik ook wel redelijk gelukt. Daarna ben ik nog naar een infosessie geweest over de Sports Society om een beter beeld te krijgen van wat ik kan doen. Daar zal ik maandag en dinsdag wel over beslissen. Om 15u had ik een meeting met mijn tutor Meiko O'Hallaran en 4 andere exchange students (2 uit Nederland, waarvan eentje in dezelfde gebouwen als ik logeert en waarschijnlijk ook eenzelfde module gaat volgen, 1 uit Canada en 1 uit de VS). Toen de meeting over was en ik weer heel wat info rijker was, ben ik met Annick door de gietende regen naar Eldon Square gerend om een paraplu te zoeken. Uiteindelijk geen gekocht wegens te duur, en dan ben ik nog verdwaald in dat steeds groter wordende winkelcentrum. Ik was zelfs zo verdwaald dat ik een minuut of 5 te laat was op mijn afspraak met Charlotte. Zij studeert ook aan de UGent (behalve dit semester uiteraard) en we hadden om 17u afgesproken. Nuja, ik vond haar in gezelschap van Alina uit Duitsland en Claudia uit Hong Kong. Het klikte goed. We zijn samen op zoek gegaan naar een restaurantje en hebben heel wat gebabbeld, in het Engels, met af en toe een klein Nederlands intermezzo. We hebben ook ontdekt dat de wereld klein is, want toen ik Charlotte op facebook wilde toevoegen (via mijn gsm die 2 maand gratis internet heeft :p), bemerkte ik dat we 1 gemeenschappelijke vriend hadden! In elk geval, we hebben ons goed geamuseerd. Ik heb intussen ook een gsm gekocht met een Engels nummer voor, in totaal 30pond (de gsm zelf was maar 10pond, maar ik moest nog top-up betalen, wat dat ook moge wezen. Nu loop ik dus constant met 2 gsm's en een stemvork in mijn broekzak rond.
Ik heb ook al een heleboel mailtjes gestuurd naar UGentse proffen om toestemming te krijgen voor mijn vakken, maar heb nog maar van 1 antwoord gekregen, en die heeft zowaar ook in Newcastle gestudeerd!
Bon, ik laat het hierbij voor vandaag, ik moet nog uitdokteren wat er mis is met facebook, want ik geraak er momenteel niet op.
Tot de volgende!
Ik ben goed bezig he? Elke dag een berichtje!
Vandaag ben ik samen met Johanna en twee van haar vrienden (waarvan ik nog steeds de naam niet weet eigenlijk) de UELA-test gaan afleggen. Dat hield dus in 45min luisteroefening en 40min schrijven. Dat luisteren was een makkie, ik denk echt dat ik daar een goeie score op zal hebben. Van schrijven weet je natuurlijk nooit, het was de bedoeling een essay te schrijven in academisch Engels. Dat is me geloof ik ook wel redelijk gelukt. Daarna ben ik nog naar een infosessie geweest over de Sports Society om een beter beeld te krijgen van wat ik kan doen. Daar zal ik maandag en dinsdag wel over beslissen. Om 15u had ik een meeting met mijn tutor Meiko O'Hallaran en 4 andere exchange students (2 uit Nederland, waarvan eentje in dezelfde gebouwen als ik logeert en waarschijnlijk ook eenzelfde module gaat volgen, 1 uit Canada en 1 uit de VS). Toen de meeting over was en ik weer heel wat info rijker was, ben ik met Annick door de gietende regen naar Eldon Square gerend om een paraplu te zoeken. Uiteindelijk geen gekocht wegens te duur, en dan ben ik nog verdwaald in dat steeds groter wordende winkelcentrum. Ik was zelfs zo verdwaald dat ik een minuut of 5 te laat was op mijn afspraak met Charlotte. Zij studeert ook aan de UGent (behalve dit semester uiteraard) en we hadden om 17u afgesproken. Nuja, ik vond haar in gezelschap van Alina uit Duitsland en Claudia uit Hong Kong. Het klikte goed. We zijn samen op zoek gegaan naar een restaurantje en hebben heel wat gebabbeld, in het Engels, met af en toe een klein Nederlands intermezzo. We hebben ook ontdekt dat de wereld klein is, want toen ik Charlotte op facebook wilde toevoegen (via mijn gsm die 2 maand gratis internet heeft :p), bemerkte ik dat we 1 gemeenschappelijke vriend hadden! In elk geval, we hebben ons goed geamuseerd. Ik heb intussen ook een gsm gekocht met een Engels nummer voor, in totaal 30pond (de gsm zelf was maar 10pond, maar ik moest nog top-up betalen, wat dat ook moge wezen. Nu loop ik dus constant met 2 gsm's en een stemvork in mijn broekzak rond.
Ik heb ook al een heleboel mailtjes gestuurd naar UGentse proffen om toestemming te krijgen voor mijn vakken, maar heb nog maar van 1 antwoord gekregen, en die heeft zowaar ook in Newcastle gestudeerd!
Bon, ik laat het hierbij voor vandaag, ik moet nog uitdokteren wat er mis is met facebook, want ik geraak er momenteel niet op.
Tot de volgende!
woensdag 22 september 2010
Woensdag 22/09
Waauw, 2 dagen na elkaar!
Ik was van plan een wandeling te maken naar de Tyne rivier, maar het regent al een tijdje, dus doe ik dat later wel. Vanmorgen slaagde ik erin een uur voor mijn wekker wakker te worden, d.w.z. om 8u. Ik was dan ook redelijk vroeg onder zeil gegaan om het tekort aan slaap van de vorige nacht in te halen. Na een lekker rice crispies-ontbijtje vertrok ik met Johanna (ja, niet Joanna) en haar vrienden, 4 niet onknappe jongens, naar de universiteitsgebouwen voor een Welcome!session. Daar kregen we nog wat uitleg over hoe ons volledig te registreren en waar we onze Smart Card (studentenkaart) moesten halen. Die Smart Card is tegelijk ook de kaart waarmee je toegang hebt tot de Robinson Library. Ik ben dus zo snel mogelijk die kaart gaan halen. Ik stond eerst in de verkeerde rij, maar werd gered door een dame die vond dat ik er verdacht Europees uitzag en me erop wees dat de rij voor EU-studenten náast deze rij te vinden was, maar zo kort dat ze vanuit mijn positie niet zichtbaar was. Was dat even een meevaller. Ik had dus heel snel mijn kaart in handen en besloot ze meteen in de bib te gaan uittesten. Vreemd genoeg vond ik de bib meteen. Ik scande mijn kaart en jawel, de deuren zwaaiden voor me open. Op de 2e verdieping vond ik de Literature waarnaar ik op zoek was. Ik had besloten 'The Comedy of Errors' van Shakespeare uit te lenen omdat dit specifieke stuk volgend semester door de English Theatre Company van UGent zal worden opgevoerd en ik hoop een klein rolletje te veroveren. Zo gezegd zo gedaan, ik ging op zoek naar Shakespeare, maar tussen Scott en Smith vond ik hem niet, totdat ik me omdraaide. Daar stond vlak voor mijn neus een dik boek met de naam Shakespeare. Nu moest ik alleen maar even alle titels overlopen om het te vinden. Ja, dat was sneller gezegd dan gedaan, ik besefte al gauw dat het hele rek volstond met boeken over en van Shakespeare. 'The Comedy of Errors' vond ik, uiteraard, helemaal aan het einde van dat rek.
Na de bib bemerkte ik hoe heerlijk de zon scheen en kreeg zin in een wandelingetje door de stad. Er was veel volk in de winkelstraten en waar gisteren een man in een kilt op zijn doedelzak stond te spelen, zat nu een man met een accordeon, een beetje verder passeerde ik nog een jonge kerel met een mooie stem en een gitaar, een oude Chinees met een vreemd, maar mooi, instrument en nog een kerel met gitaar, stem en zelfs microfoon. Ik kocht een broodje en een appel in de enorme winkelketen Mark&Spencer, dat is geloof ik gewoon een winkelcentrum op zich. En dan heb je ook nog Edon Square, waar ik in elke straat die ik nam wel een ingang van tegenkwam en Grainger Market. Ik vraag me af hoe al die winkelcentra het overleven zo dicht bij elkaar.
Om 14u was er een infosessie voor Erasmusstudenten, waar ik uiteraard aanwezig was en waar ik ook een naam, uur en plaats kreeg voor een ontmoeting met mijn tutor voor het semester. Ik had ook de intentie om de UELA-test af te leggen, die test je beheersing van het Engels en bestaat uit 40min luister- en 40min schrijfopdracht. Ik had er geen greintje zin in en aangezien ik die nog kan doen tot halfweg oktober, ben ik dan maar niet geweest. 's Namiddags ben ik wel nog naar een infosessie van de Student Union geweest, een soort faculteitsoverschrijdende studentenvereniging die vanalles organiseert. Daar vind ik waarschijnlijk wel een sportclub waar ik me bij kan aansluiten (voor volleybal heb ik helaas schoenen en knielappen nodig, wat ik niet heb, maar Aikido, Badminton of Trampoline kan eventueel wel). Ik heb intussen ook een mail gestuurd voor informatie over het universitair koor en of ik ergens piano kan oefenen. Het antwoord kwam snel, op 7 oktober kan ik mee gaan repeteren voor John Rutter's Requiem Mass en enkele kerstliederen die we op 11 december gaan opvoeren. De piano wordt moeilijk, maar dat zien we wel.
Verder heb ik vandaag niet veel meer gedaan, ik heb samen met Johanna spaghetti gegeten (die zij heeft klaargemaakt) en nu zit ik te wachten tot de regen stopt. Ik kan in elk geval genieten van Shakespeare's 'The Comedy of Errors'.
Ik was van plan een wandeling te maken naar de Tyne rivier, maar het regent al een tijdje, dus doe ik dat later wel. Vanmorgen slaagde ik erin een uur voor mijn wekker wakker te worden, d.w.z. om 8u. Ik was dan ook redelijk vroeg onder zeil gegaan om het tekort aan slaap van de vorige nacht in te halen. Na een lekker rice crispies-ontbijtje vertrok ik met Johanna (ja, niet Joanna) en haar vrienden, 4 niet onknappe jongens, naar de universiteitsgebouwen voor een Welcome!session. Daar kregen we nog wat uitleg over hoe ons volledig te registreren en waar we onze Smart Card (studentenkaart) moesten halen. Die Smart Card is tegelijk ook de kaart waarmee je toegang hebt tot de Robinson Library. Ik ben dus zo snel mogelijk die kaart gaan halen. Ik stond eerst in de verkeerde rij, maar werd gered door een dame die vond dat ik er verdacht Europees uitzag en me erop wees dat de rij voor EU-studenten náast deze rij te vinden was, maar zo kort dat ze vanuit mijn positie niet zichtbaar was. Was dat even een meevaller. Ik had dus heel snel mijn kaart in handen en besloot ze meteen in de bib te gaan uittesten. Vreemd genoeg vond ik de bib meteen. Ik scande mijn kaart en jawel, de deuren zwaaiden voor me open. Op de 2e verdieping vond ik de Literature waarnaar ik op zoek was. Ik had besloten 'The Comedy of Errors' van Shakespeare uit te lenen omdat dit specifieke stuk volgend semester door de English Theatre Company van UGent zal worden opgevoerd en ik hoop een klein rolletje te veroveren. Zo gezegd zo gedaan, ik ging op zoek naar Shakespeare, maar tussen Scott en Smith vond ik hem niet, totdat ik me omdraaide. Daar stond vlak voor mijn neus een dik boek met de naam Shakespeare. Nu moest ik alleen maar even alle titels overlopen om het te vinden. Ja, dat was sneller gezegd dan gedaan, ik besefte al gauw dat het hele rek volstond met boeken over en van Shakespeare. 'The Comedy of Errors' vond ik, uiteraard, helemaal aan het einde van dat rek.
Na de bib bemerkte ik hoe heerlijk de zon scheen en kreeg zin in een wandelingetje door de stad. Er was veel volk in de winkelstraten en waar gisteren een man in een kilt op zijn doedelzak stond te spelen, zat nu een man met een accordeon, een beetje verder passeerde ik nog een jonge kerel met een mooie stem en een gitaar, een oude Chinees met een vreemd, maar mooi, instrument en nog een kerel met gitaar, stem en zelfs microfoon. Ik kocht een broodje en een appel in de enorme winkelketen Mark&Spencer, dat is geloof ik gewoon een winkelcentrum op zich. En dan heb je ook nog Edon Square, waar ik in elke straat die ik nam wel een ingang van tegenkwam en Grainger Market. Ik vraag me af hoe al die winkelcentra het overleven zo dicht bij elkaar.
Om 14u was er een infosessie voor Erasmusstudenten, waar ik uiteraard aanwezig was en waar ik ook een naam, uur en plaats kreeg voor een ontmoeting met mijn tutor voor het semester. Ik had ook de intentie om de UELA-test af te leggen, die test je beheersing van het Engels en bestaat uit 40min luister- en 40min schrijfopdracht. Ik had er geen greintje zin in en aangezien ik die nog kan doen tot halfweg oktober, ben ik dan maar niet geweest. 's Namiddags ben ik wel nog naar een infosessie van de Student Union geweest, een soort faculteitsoverschrijdende studentenvereniging die vanalles organiseert. Daar vind ik waarschijnlijk wel een sportclub waar ik me bij kan aansluiten (voor volleybal heb ik helaas schoenen en knielappen nodig, wat ik niet heb, maar Aikido, Badminton of Trampoline kan eventueel wel). Ik heb intussen ook een mail gestuurd voor informatie over het universitair koor en of ik ergens piano kan oefenen. Het antwoord kwam snel, op 7 oktober kan ik mee gaan repeteren voor John Rutter's Requiem Mass en enkele kerstliederen die we op 11 december gaan opvoeren. De piano wordt moeilijk, maar dat zien we wel.
Verder heb ik vandaag niet veel meer gedaan, ik heb samen met Johanna spaghetti gegeten (die zij heeft klaargemaakt) en nu zit ik te wachten tot de regen stopt. Ik kan in elk geval genieten van Shakespeare's 'The Comedy of Errors'.
dinsdag 21 september 2010
Dinsdag 21/09
Hallo!
Ik schrijf deze blog zodat ik niet elke week een veel te grote boel mailtjes moet versturen. Het lijkt me een gemakkelijke manier om alle geïnteresseerden op de hoogte te houden van mijn Newcastle'se capriolen.
Zoals je wellicht weet, ben ik vandaag naar Newcastle afgereisd. Om 3u45, zo'n 3 uur nadat ik eindelijk een aanvaardbare positie voor handen en benen had gevonden en de storm in mijn hoofd een beetje tot bedaren was gebracht, schreeuwde de wekker mij weer wakker. Nog half in slaap at ik een boterham samen met mijn al even spraakzame ouders en vertrok toen met Vake richting Zaventem. Mijn grote vliegschrik bleek ongegrond te zijn, want alles liep op rolletjes. Behalve misschien dat ik mijn lekker ruikende en nog bijna volle deo moest achterlaten evenals een mooie schaar, die ik in mijn onopmerkzaamheid in mijn handbagage had gedropt. De eerste vlucht verliep vlot, ik had geen last van mijn oren, ondanks de vreemde manoeuvres van de kapitein, misschien deels omdat ik de 20min van de landing continu mijn oren dichtkneep. Hoe het ook zij, voor ik het wist, liep ik tussen de luxueuze shops in London Heathrow. Ik installeerde me bij een raam met de ipod in de oren en keek naar opstijgende vliegtuigen tot het weer mijn beurt was om van de grond te gaan. Ook de tweede vlucht verliep vlotjes en toen was ik in Newcastle, alwaar ik werd opgepikt door een team van de universiteit. Er was een bus geregeld die alle Erasmussers gratis naar hun accommodatie bracht, een service waar ik uiteraard niet 'nee' tegen zei. Eens uitgestapt moesten we onze sleutels halen en toen ging ieder zijn weg, op zoek naar de juiste flat. Ik vond de mijne met behulp van Harriet, die zelfs zo vriendelijk was mijn zware koffer helemaal naar de bovenste verdieping te dragen voor mij. Mijn kamergenote was er al en we maakten kennis. Haar naam is Joanna, een 22-jarige Zweedse, die hier samen met nog 4 vrienden is. Ik begon me te installeren en toen ik aan mijn laptop was toegekomen, bemerkte ik dat een stopcontact hier 3 rechthoekige gaatjes heeft.. Daar was ik natuurlijk niet op voorzien. Sarah besloot dus een stapje in de wereld te zetten. Ik vroeg aan de receptioniste waar ik adapters kon vinden en ging op wandel. Ik passeerde door het mooie park vlakbij, langs het stadion, voorbij een grote supermarkt en kwam toen in Northumbria Street. Ik vond snel de winkel waarnaar ik verwezen was, maar, hoe kon het ook anders, ze hadden geen adapters meer in stock! Hopla, Sarah weer de straat op, andere winkel binnen, ook geen adapters meer, maar een vriendelijke dame stelde me de winkel aan de overkant voor, en jawel! Voor slechts 5pond vond ik wat ik zocht! Nadat ik in de supermarkt iets eetbaars had gekocht wandelde ik terug, langs de universiteitsgebouwen, door het park, trappen op en binnen. Schoenen uit, kousen uit, andere T-shirt en ik was klaar om het internet aan te sluiten. Geloof het of niet, het internet werkte meteen, in tegenstelling tot dat van Joanna, maar intussen kunnen we beiden zorgeloos surfen. Sindsdien ben ik niet meer buiten geweest, ik zit gezellig aan mijn bureau, met de pianoconcertos van Rachmaninov en de zekerheid dat ik ben waar ik moest zijn. Ik zal vannacht goed slapen..
Tot de volgende!
Ik schrijf deze blog zodat ik niet elke week een veel te grote boel mailtjes moet versturen. Het lijkt me een gemakkelijke manier om alle geïnteresseerden op de hoogte te houden van mijn Newcastle'se capriolen.
Zoals je wellicht weet, ben ik vandaag naar Newcastle afgereisd. Om 3u45, zo'n 3 uur nadat ik eindelijk een aanvaardbare positie voor handen en benen had gevonden en de storm in mijn hoofd een beetje tot bedaren was gebracht, schreeuwde de wekker mij weer wakker. Nog half in slaap at ik een boterham samen met mijn al even spraakzame ouders en vertrok toen met Vake richting Zaventem. Mijn grote vliegschrik bleek ongegrond te zijn, want alles liep op rolletjes. Behalve misschien dat ik mijn lekker ruikende en nog bijna volle deo moest achterlaten evenals een mooie schaar, die ik in mijn onopmerkzaamheid in mijn handbagage had gedropt. De eerste vlucht verliep vlot, ik had geen last van mijn oren, ondanks de vreemde manoeuvres van de kapitein, misschien deels omdat ik de 20min van de landing continu mijn oren dichtkneep. Hoe het ook zij, voor ik het wist, liep ik tussen de luxueuze shops in London Heathrow. Ik installeerde me bij een raam met de ipod in de oren en keek naar opstijgende vliegtuigen tot het weer mijn beurt was om van de grond te gaan. Ook de tweede vlucht verliep vlotjes en toen was ik in Newcastle, alwaar ik werd opgepikt door een team van de universiteit. Er was een bus geregeld die alle Erasmussers gratis naar hun accommodatie bracht, een service waar ik uiteraard niet 'nee' tegen zei. Eens uitgestapt moesten we onze sleutels halen en toen ging ieder zijn weg, op zoek naar de juiste flat. Ik vond de mijne met behulp van Harriet, die zelfs zo vriendelijk was mijn zware koffer helemaal naar de bovenste verdieping te dragen voor mij. Mijn kamergenote was er al en we maakten kennis. Haar naam is Joanna, een 22-jarige Zweedse, die hier samen met nog 4 vrienden is. Ik begon me te installeren en toen ik aan mijn laptop was toegekomen, bemerkte ik dat een stopcontact hier 3 rechthoekige gaatjes heeft.. Daar was ik natuurlijk niet op voorzien. Sarah besloot dus een stapje in de wereld te zetten. Ik vroeg aan de receptioniste waar ik adapters kon vinden en ging op wandel. Ik passeerde door het mooie park vlakbij, langs het stadion, voorbij een grote supermarkt en kwam toen in Northumbria Street. Ik vond snel de winkel waarnaar ik verwezen was, maar, hoe kon het ook anders, ze hadden geen adapters meer in stock! Hopla, Sarah weer de straat op, andere winkel binnen, ook geen adapters meer, maar een vriendelijke dame stelde me de winkel aan de overkant voor, en jawel! Voor slechts 5pond vond ik wat ik zocht! Nadat ik in de supermarkt iets eetbaars had gekocht wandelde ik terug, langs de universiteitsgebouwen, door het park, trappen op en binnen. Schoenen uit, kousen uit, andere T-shirt en ik was klaar om het internet aan te sluiten. Geloof het of niet, het internet werkte meteen, in tegenstelling tot dat van Joanna, maar intussen kunnen we beiden zorgeloos surfen. Sindsdien ben ik niet meer buiten geweest, ik zit gezellig aan mijn bureau, met de pianoconcertos van Rachmaninov en de zekerheid dat ik ben waar ik moest zijn. Ik zal vannacht goed slapen..
Tot de volgende!
Abonneren op:
Posts (Atom)