Hoe nerveus kan iemand mogelijk zijn om naar het vliegveld te gaan?
Ik moet mezelf tegenhouden om nu al te vertrekken en de wachttijd alleen maar nog te verlengen.
Daarom dus nog een kleine update.
Gisteren draaide mijn dagje voornamelijk rond schrijven en skypen. Oja, en voor me uit staren zodat ik toch vooral niet verder zou werken. Verder heb ik die dag niet veel gedaan. Om 21u45 kroop ik mijn bed in, om dan nog tot 1u wakker te liggen, uiteindelijk op te staan, wat melk te drinken en nog een hele lange tijd in mijn bed te liggen woelen voor ik uiteindelijk in slaap viel. Dat belooft voor vannacht. Ik ga geloof ik een wrak zijn wanneer ik toekom morgenochtend.
Vandaag ben ik relatief vroeg opgestaan en ben ik mijn valies beginnen maken. Helaas duurde dat geen hele dag, dus na 2 uurtjes zat ik weer in de zetel, me af te vragen wat ik nu nog zou doen. Ik nam een uitgebreide douche, klutste een paar eitjes met ham, at en zat toen weer in de zetel met mijn vingers te draaien. Net toen ik op het punt stond dan toch aan mijn essay te werken, kreeg ik het lumineuze idee me op skype aan te melden. Daar vond ik Fien. Aangezien ze nog in gesprek was met haar mama, besloot ik toch een beetje te Shakespearen, maar na 40 woorden begon ik af te dwalen en ik speelde een spelletje Mijnenveger, Patience, Inkball en twee keer Mahjong. Toen was Fien er gelukkig. Ze is erin geslaagd me tot rond 17u bezig te houden en daarna heb ik uiteindelijk toch nog een paragraaf geschreven zodat ik nu aan 1340 woorden zit met nog een introductie en conclusie te schrijven. Hoera! We komen er nog! Rond 19u heb ik een paar sneetjes brood getoost en heb er een lekker dik laagje witte kwatta choco die ik van mijn ouders gekregen heb, opgesmeerd. Vervolgens at ik nog een mandarijn. Ik ben er ook in geslaagd de melk leeg te drinken, zodat die toch niet hoeft te bederven. Mijn groenten en fruit, zijnde 1 paprika, 2 mandarijntjes, 2 appels en 1 wortel, neem ik mee naar het vliegveld, samen met 2 suikerwafels (ook van de ouders gekregen) en chocola die ik van oma gekregen heb. Ik heb de afwas gedaan, de vuilzakken aan de deur gezet (die moet ik straks meenemen naar beneden, dat is toch ook om problemen vragen) en 3 afleveringen van seizoen 2 van How I met your mother gekeken. En toen bedacht ik: 'Hé! Ik kan mijn blog updaten!' Dat is dan ook precies wat ik nu aan het doen ben. Goh, spectaculair, ik heb toch wel de volle 5 minuten langer volgehouden! Maar nu ga ik toch echt bijna vertrekken, zodat ik de beste stoel kan veroveren om iets wat lijkt op een dutje in te doen. Je hoort weer van mij binnen een weekje! Tenzij je me natuurlijk in levende lijve zou tegenkomen.
Daag!
donderdag 30 december 2010
dinsdag 28 december 2010
Dinsdag 28/12
Het is ook weeral voorbij. Mijn levendige bezoek dat gisteravond nog de kamer met gelach vulde, is weer huiswaarts aan het reizen en ik lig met een dekentje om me heen met één hand mijn blog bij te werken.. Het waren twee mooie dagen. We hebben een lange, koude wandeling gemaakt, twee keer in een pub gegeten, gekaart, meermaals de slappe lach gehad, bijzonder ongemakkelijk geslapen (vooral het mannenvolk) en vooral, we hebben elkaar eindelijk, na 3 maanden, nog eens terug gezien. Ik kon nog eens een dikke knuffel geven aan Moeke, gekriebeld worden door Oma, onnozel doen met Vake en Jelle ambeteren. Heerlijk! Ik ben echt blij dat ze gekomen zijn. Ik had nu uiteraard zin om mee die bus, die boot, die bus, die trein, die trein en die auto in te kruipen en met hen naar huis te gaan, maar ik heb te veel tijd nodig om mijn valies te maken, dus vertrek ik dan maar overmorgen. Ik verlang al.. Eerst nog eventjes genieten van twee dagen op mijn eentje en dan zoek ik weer volop het gezelschap op, te beginnen met het gezamenlijk overnachten in het vliegveld, hoho, dat wordt lachen!
Zo, hier laat ik het al bij voor vandaag! Als dat niet kort was!
Misschien ga ik wel nog een beetje werken nu!
Tot de volgende!
Zo, hier laat ik het al bij voor vandaag! Als dat niet kort was!
Misschien ga ik wel nog een beetje werken nu!
Tot de volgende!
zondag 26 december 2010
Zondag 26/12
Hallo! Hier ben ik weer!
Met een korter en veel oninteressanter verhaal.
Zondag, kerstdag. Ik had rond kwart voor twaalf eindelijk de energie om uit mijn bed te komen en iets te eten. Ik ben toen nog een beetje wazig in de zetel geploft en heb wat manga gelezen terwijl ik halsstarrig probeerde het stemmetje in mijn achterhoofd dat 'Shakespeare, Shakespeare' piepte te negeren. Ik had gelukkig beloofd dat ik 's namiddags naar Charlotte en Michiel zou gaan met Charlotte's viool en een kom voor de applecrumble. Ik besloot me toch een beetje mooi te maken, het was tenslotte toch kerstmis, dus trok ik één van mijn nieuwe kleedjes aan. Ik was tevreden met het resultaat en na een kort skypegesprekje vertrok ik voor een lange wandeling naar Charlotte. De straten hadden er nog nooit zo verlaten bij gelegen. Ik kon overal zo oversteken en kwam amper een ziel tegen. Het heeft wel iets om door zo'n verlaten stad te lopen, zeker als je lekkere filmmuziek in je oren hebt, een viool in je hand en een leuk kleedje om je lijf. Ik voelde me best wel goed, in de zin van 'I can handle the world all on my own'. Het was heel gezellig bij Charlotte en Michiel, het duurde dubbel zo lang als op de doos stond om de crumble echt crumble te laten worden, maar uiteindelijk smaakte het fantastisch met een beetje vanille-ijs en een kop warme chocomelk. Ik had een paar gezellige uurtjes. Ze zijn ook zo lief geweest me niet de hele weg alleen naar huis te laten afleggen en zijn meegelopen tot Haymarket, zodat ik dus maar vijf minuten meer alleen moest doen. Eenmaal thuis heb ik nog wat geskyped en ben dan rond elf uur m'n bed weer ingedoken. Ik kon helaas de slaap niet vatten, dus heb nog een hele tijd liggen draaien, maar toen ik vanmorgen wakker werd, wist ik zeker dat ik in slaap gevallen was.
Vandaag heb ik me iets nuttiger beziggehouden. Ik ben eindelijk begonnen aan Shakespeare. Toen ik 350 woorden had (ongeveer 1/7), was ik zo trots op mezelf dat ik besloot een pauze te nemen. Na een uitgebreide douche zag ik een berichtje van Charlotte: ze waren naar de cinema en dachten om achteraf misschien naar het station te gaan om te proberen die £32 terug te krijgen en of ik dat zag zitten? Ik zei OK en een beetje later was ik tegen alle verwachtingen in gekleed op weg naar het station. Ik moest nog net het hoekje om toen Charlotte en Michiel vanachter dat hoekje tevoorschijn kwamen. Het station was helemaal gesloten en Charlotte had me al gebeld en ge-sms't, maar ik had het niet gemerkt. Nu ja, niet getreurd, ik had nog eens wat frisse lucht gehad. Eenmaal terug thuis deed ik nog een poging om verder te schrijven, maar ik zit een beetje vast omdat ik niet zo zeker weet of Horatio nu Rooms-Katholiek was of eerder Calvinistisch. Ik ga het een beetje laten rusten. Ik heb in de plaats de laatste paar afleveringen van seizoen 1 van How I met your mother bekeken en ben me nu aan het afvragen wat ik nog ga doen. Ik zie nog wel.
En morgen! Komen Moeke, Vake, Oma en Jelle langs! Hoeraaaaaaa! Ik heb er al zin in!
Tot de volgende!
Met een korter en veel oninteressanter verhaal.
Zondag, kerstdag. Ik had rond kwart voor twaalf eindelijk de energie om uit mijn bed te komen en iets te eten. Ik ben toen nog een beetje wazig in de zetel geploft en heb wat manga gelezen terwijl ik halsstarrig probeerde het stemmetje in mijn achterhoofd dat 'Shakespeare, Shakespeare' piepte te negeren. Ik had gelukkig beloofd dat ik 's namiddags naar Charlotte en Michiel zou gaan met Charlotte's viool en een kom voor de applecrumble. Ik besloot me toch een beetje mooi te maken, het was tenslotte toch kerstmis, dus trok ik één van mijn nieuwe kleedjes aan. Ik was tevreden met het resultaat en na een kort skypegesprekje vertrok ik voor een lange wandeling naar Charlotte. De straten hadden er nog nooit zo verlaten bij gelegen. Ik kon overal zo oversteken en kwam amper een ziel tegen. Het heeft wel iets om door zo'n verlaten stad te lopen, zeker als je lekkere filmmuziek in je oren hebt, een viool in je hand en een leuk kleedje om je lijf. Ik voelde me best wel goed, in de zin van 'I can handle the world all on my own'. Het was heel gezellig bij Charlotte en Michiel, het duurde dubbel zo lang als op de doos stond om de crumble echt crumble te laten worden, maar uiteindelijk smaakte het fantastisch met een beetje vanille-ijs en een kop warme chocomelk. Ik had een paar gezellige uurtjes. Ze zijn ook zo lief geweest me niet de hele weg alleen naar huis te laten afleggen en zijn meegelopen tot Haymarket, zodat ik dus maar vijf minuten meer alleen moest doen. Eenmaal thuis heb ik nog wat geskyped en ben dan rond elf uur m'n bed weer ingedoken. Ik kon helaas de slaap niet vatten, dus heb nog een hele tijd liggen draaien, maar toen ik vanmorgen wakker werd, wist ik zeker dat ik in slaap gevallen was.
Vandaag heb ik me iets nuttiger beziggehouden. Ik ben eindelijk begonnen aan Shakespeare. Toen ik 350 woorden had (ongeveer 1/7), was ik zo trots op mezelf dat ik besloot een pauze te nemen. Na een uitgebreide douche zag ik een berichtje van Charlotte: ze waren naar de cinema en dachten om achteraf misschien naar het station te gaan om te proberen die £32 terug te krijgen en of ik dat zag zitten? Ik zei OK en een beetje later was ik tegen alle verwachtingen in gekleed op weg naar het station. Ik moest nog net het hoekje om toen Charlotte en Michiel vanachter dat hoekje tevoorschijn kwamen. Het station was helemaal gesloten en Charlotte had me al gebeld en ge-sms't, maar ik had het niet gemerkt. Nu ja, niet getreurd, ik had nog eens wat frisse lucht gehad. Eenmaal terug thuis deed ik nog een poging om verder te schrijven, maar ik zit een beetje vast omdat ik niet zo zeker weet of Horatio nu Rooms-Katholiek was of eerder Calvinistisch. Ik ga het een beetje laten rusten. Ik heb in de plaats de laatste paar afleveringen van seizoen 1 van How I met your mother bekeken en ben me nu aan het afvragen wat ik nog ga doen. Ik zie nog wel.
En morgen! Komen Moeke, Vake, Oma en Jelle langs! Hoeraaaaaaa! Ik heb er al zin in!
Tot de volgende!
vrijdag 24 december 2010
Vrijdag 24/12
Dit hoofdstuk van mijn blog wordt opgedragen aan de heer Murphy.
Woensdagavond heb ik, zoals je waarschijnlijk al wel dacht, niet meer gewerkt. Maar geloof het of niet, dinsdag heb ik tot 16u aan mijn notities van Children's Literature gewerkt, jawel! En trots dat ik was! Om 17u kwam Charlotte en na een gezellig babbeltje trokken we richting Castle Leazes in de hoop piano en viool te kunnen spelen. We vonden onszelf terug voor een gesloten deur. We besloten een andere deur te proberen en kwamen heel toevallig Claudia tegen die de was aan het doen was. Ze besloot even met ons mee te gaan en jawel! We zijn helemaal tot bij de piano geraakt! Hoera! Nu was de zaal natuurlijk helemaal donker, dus de volgende opdracht was de zoektocht naar de lichtknop. Sarah vond heel snel schakelaars, maar dan een mássa schakelaars! Met een paar plakkertjes "DANGER" erop. Het heeft Claudia en mij bijzonder veel moed gekost om toe te kijken hoe Charlotte langzaam een vinger naar één van de schakelaars bracht en voorzichtig het knopje indrukte. En jawel! Het licht floepte aan! Hoera! We hebben zo'n 3 uur gemusiceerd - het ging een beetje stroef, want het was koud, en we hadden al in eeuwen niet meer gespeeld - en gingen toen weer naar huis om pannenkoeken te eten. Hmmmm, heerlijk! 's Avonds hebben we ons nog wat gezellig in de zetel gezet en zijn om kwart voor 11 gaan slapen.
Vanmorgen ging om 5u de wekker, neeeeeeee! We moesten er vroeg uit, want het was een speciale dag. Vandaag zouden we naar Edinburgh gaan, daar de dag doorbrengen en dan 's avonds naar huis komen met een extra passagiertje! Oorspronkelijk zouden dat er twee geweest zijn, maar de heer Murphy heeft daar enkele weken geleden anders over beslist. En het was niet zijn laatste beslissing... We kleedden ons warm aan en vertrokken. Op de trein hebben we nog een beetje geslapen en met een moe kopje stapten we om 8u in Edinburgh af. We dachten eerst even in het Tourist Information Centre binnen te wippen, maar dat was uiteraard nog niet open. Gelukkig waren er wel al enkele winkels open zodat we ons daar een beetje warm konden gaan houden.We maakten ook een wandelingetje door de stad en bezochten een kunstgalerij waar we onze voeten goed konden warmen. De tijd ging heel snel voorbij en tegen 10u gingen we dan terug naar het Tourist Information Centre om te vragen waar precies die fantastische gratis rondleiding van start ging. We kregen te horen dat er geen rondleiding was vandaag. Murphy. Opeens hadden we dan natuurlijk enorm veel tijd, dus moesten we onze dag herorganiseren. We liepen rond op de leuke kerstmarkt (stukken beter dan die in Newcastle), die ook wel iets had van een kermis, wandelden op goed gevoel een beetje rond, bezochten een kerkhof - waar J.K.Rowling blijkbaar een naam van geleend heeft voor haar boeken, maar die hebben we niet gevonden, tenzij 'Professor Dunbar' de inspiratie vormde voor 'Professor Dumbledore' -, we deden nog wat winkels, nog een beetje wandelen en toen onze voeten de kou écht niet meer konden verdragen, besloten we iets te zoeken om te eten. Dat was een zwaar karwij en uiteindelijk gaven we het op en besloten gewoon binnen te gaan bij een restaurant dat we eigenlijk een beetje te duur vonden. Daar heeft Murphy ons goed liggen gehad. Ik bestelde een lasagna, Charlotte iets anders. Na een hele tijd wachten, kregen we uiteindelijk een abnormaal kleine portie voedsel dat meer smaakte naar warm-het-op-in-de-microgolfoven-eten dan naar de authentieke Italiaanse kost die ons beloofd was. We moesten zelf naar brood vragen voor bij de pasta, het was er koud, en de radio van de keuken was even duidelijk hoorbaar als de muziek in de zaal. Toen we na een niet zo fantastische maaltijd de rekening vroegen, bleek dat we voor die paar sneetjes brood nog £2.20 mochten betalen ook. En dan £1.80 voor de service. Dat laatste hebben we niet betaald, het was zo al duur genoeg! Maar goed, we bleven lachen en gingen verder met onze rondzwervingen. Rond 16u kregen we het weer te koud en gingen ergens een lekkere en niet al te dure chocomelk drinken. Maar toen kreeg Charlotte een berichtje dat het vliegtuig in Charleroi nog niet was vertrokken en anderhalf uur vertraging had. Een kleine optelsom deed ons beseffen dat we dan wel heel nipt nog de trein zouden hebben. We begonnen eigenlijk lichtjes te panikeren. Toen er een berichtje kwam dat ze zouden gaan vertrekken, kregen we weer een beetje hoop. We slaagden erin ons nog een tijdje te amuseren in de winkels. We wilden een sinaasappel kopen, maar 55p was ons te duur, dus gingen we naar Marks&Spencer. Was gesloten. Murphy. Uiteindelijk gingen we dan maar naar het station, waar we toch nog appelsienen vonden, voor 50p, mooie besparing hoor! Hoho! In het station hebben we dan een hele tijd zitten wachten. Michiel kwam maar niet toe en de tijd ging veel te snel. Tegen half 7 begonnen we echt zware stress te krijgen, want als hij niet op tijd was, dan konden we onze tickets niet krijgen, zouden we de laatste trein missen en geen trein terug hebben tot maandag! Om 25 voor 7 landde hij eindelijk, maar het kwaad was geschied, hij zou nooit meer tegen 7u in het station zijn. We deden een poging de tickets te krijgen zonder Michiels betaalkaart te moeten tonen, maar dat ging niet. Uiteindelijk besloten we dat ik een nieuwe kaart zou kopen, die heeft me £32 gekost, en alleen naar huis zou gaan terwijl Charlotte op Michiel zou wachten en dan met hem het weekend in Edinburgh door te brengen. We haastten ons naar de trein, ik sprong erop en we namen haastig afscheid. Om daarna nog verdacht lang naar elkaar te staan kijken in de deuropening. Toen het 10 na 7 werd, begonnen we redelijk gefrustreerd te geraken. Wat moest dat nu weer voorstellen? Er klonk plots een stem in de trein die meldde dat we aan het wachten waren op een machinist die van Newcastle moest komen en dat die pas verwacht werd rond 19u35! Haha! Grappig! Ze waren echt een spelletje met ons aan het spelen. Charlotte begon nu natuurlijk de hoop terug te krijgen dat Michiel eventueel wél nog op tijd zou zijn. We brachten een heel onrustig half uur door, Charlotte die de hele tijd weg en weer liep, Sarah die ongemakkelijk en met een veel te volle blaas in de deuropening bleef hangen. En maar klagen! En met reden, me dunkt! En toen kwam Michiel aangehold. Hij moest nog eens terugkeren om de tickets te gaan halen, maar uiteindelijk geraakten we allemaal op de trein. Met 5 treintickets. Eentje voor een arme jongen die niet mee kon en twee voor een arm meisje dat in al haar haast een extra ticket gekocht had. De trein vertrok uiteindelijk 50 minuten te laat en toen we in Dunbar aankwamen, bleef hij nog eens een half uur stilstaan ook. De conducteur wist ons te zeggen dat er een klein probleempje was en dat we eerst door het station van Dunbar zouden rijden, om daarna terug te keren en dan weer verder te gaan. Typisch. Uiteindelijk kwam onze trein, die om 20u30 in Newcastle had moeten zijn, precies om 22u aan. Maar toen kwam er geen tegenslag meer. Ik ben in 20 minuten, zonder enige problemen, naar huis gestapt, had mijn sleutels niet vergeten, en zit nu gezellig met een dekentje om me heen in de zetel, klaar voor nog een skypegesprekje met Gabriel.
En hier laat ik het bij voor vandaag.
Ik hou jullie nog op de hoogte van verdere avonturen.
Gegroet.
En vrolijk kerstfeest!
Woensdagavond heb ik, zoals je waarschijnlijk al wel dacht, niet meer gewerkt. Maar geloof het of niet, dinsdag heb ik tot 16u aan mijn notities van Children's Literature gewerkt, jawel! En trots dat ik was! Om 17u kwam Charlotte en na een gezellig babbeltje trokken we richting Castle Leazes in de hoop piano en viool te kunnen spelen. We vonden onszelf terug voor een gesloten deur. We besloten een andere deur te proberen en kwamen heel toevallig Claudia tegen die de was aan het doen was. Ze besloot even met ons mee te gaan en jawel! We zijn helemaal tot bij de piano geraakt! Hoera! Nu was de zaal natuurlijk helemaal donker, dus de volgende opdracht was de zoektocht naar de lichtknop. Sarah vond heel snel schakelaars, maar dan een mássa schakelaars! Met een paar plakkertjes "DANGER" erop. Het heeft Claudia en mij bijzonder veel moed gekost om toe te kijken hoe Charlotte langzaam een vinger naar één van de schakelaars bracht en voorzichtig het knopje indrukte. En jawel! Het licht floepte aan! Hoera! We hebben zo'n 3 uur gemusiceerd - het ging een beetje stroef, want het was koud, en we hadden al in eeuwen niet meer gespeeld - en gingen toen weer naar huis om pannenkoeken te eten. Hmmmm, heerlijk! 's Avonds hebben we ons nog wat gezellig in de zetel gezet en zijn om kwart voor 11 gaan slapen.
Vanmorgen ging om 5u de wekker, neeeeeeee! We moesten er vroeg uit, want het was een speciale dag. Vandaag zouden we naar Edinburgh gaan, daar de dag doorbrengen en dan 's avonds naar huis komen met een extra passagiertje! Oorspronkelijk zouden dat er twee geweest zijn, maar de heer Murphy heeft daar enkele weken geleden anders over beslist. En het was niet zijn laatste beslissing... We kleedden ons warm aan en vertrokken. Op de trein hebben we nog een beetje geslapen en met een moe kopje stapten we om 8u in Edinburgh af. We dachten eerst even in het Tourist Information Centre binnen te wippen, maar dat was uiteraard nog niet open. Gelukkig waren er wel al enkele winkels open zodat we ons daar een beetje warm konden gaan houden.We maakten ook een wandelingetje door de stad en bezochten een kunstgalerij waar we onze voeten goed konden warmen. De tijd ging heel snel voorbij en tegen 10u gingen we dan terug naar het Tourist Information Centre om te vragen waar precies die fantastische gratis rondleiding van start ging. We kregen te horen dat er geen rondleiding was vandaag. Murphy. Opeens hadden we dan natuurlijk enorm veel tijd, dus moesten we onze dag herorganiseren. We liepen rond op de leuke kerstmarkt (stukken beter dan die in Newcastle), die ook wel iets had van een kermis, wandelden op goed gevoel een beetje rond, bezochten een kerkhof - waar J.K.Rowling blijkbaar een naam van geleend heeft voor haar boeken, maar die hebben we niet gevonden, tenzij 'Professor Dunbar' de inspiratie vormde voor 'Professor Dumbledore' -, we deden nog wat winkels, nog een beetje wandelen en toen onze voeten de kou écht niet meer konden verdragen, besloten we iets te zoeken om te eten. Dat was een zwaar karwij en uiteindelijk gaven we het op en besloten gewoon binnen te gaan bij een restaurant dat we eigenlijk een beetje te duur vonden. Daar heeft Murphy ons goed liggen gehad. Ik bestelde een lasagna, Charlotte iets anders. Na een hele tijd wachten, kregen we uiteindelijk een abnormaal kleine portie voedsel dat meer smaakte naar warm-het-op-in-de-microgolfoven-eten dan naar de authentieke Italiaanse kost die ons beloofd was. We moesten zelf naar brood vragen voor bij de pasta, het was er koud, en de radio van de keuken was even duidelijk hoorbaar als de muziek in de zaal. Toen we na een niet zo fantastische maaltijd de rekening vroegen, bleek dat we voor die paar sneetjes brood nog £2.20 mochten betalen ook. En dan £1.80 voor de service. Dat laatste hebben we niet betaald, het was zo al duur genoeg! Maar goed, we bleven lachen en gingen verder met onze rondzwervingen. Rond 16u kregen we het weer te koud en gingen ergens een lekkere en niet al te dure chocomelk drinken. Maar toen kreeg Charlotte een berichtje dat het vliegtuig in Charleroi nog niet was vertrokken en anderhalf uur vertraging had. Een kleine optelsom deed ons beseffen dat we dan wel heel nipt nog de trein zouden hebben. We begonnen eigenlijk lichtjes te panikeren. Toen er een berichtje kwam dat ze zouden gaan vertrekken, kregen we weer een beetje hoop. We slaagden erin ons nog een tijdje te amuseren in de winkels. We wilden een sinaasappel kopen, maar 55p was ons te duur, dus gingen we naar Marks&Spencer. Was gesloten. Murphy. Uiteindelijk gingen we dan maar naar het station, waar we toch nog appelsienen vonden, voor 50p, mooie besparing hoor! Hoho! In het station hebben we dan een hele tijd zitten wachten. Michiel kwam maar niet toe en de tijd ging veel te snel. Tegen half 7 begonnen we echt zware stress te krijgen, want als hij niet op tijd was, dan konden we onze tickets niet krijgen, zouden we de laatste trein missen en geen trein terug hebben tot maandag! Om 25 voor 7 landde hij eindelijk, maar het kwaad was geschied, hij zou nooit meer tegen 7u in het station zijn. We deden een poging de tickets te krijgen zonder Michiels betaalkaart te moeten tonen, maar dat ging niet. Uiteindelijk besloten we dat ik een nieuwe kaart zou kopen, die heeft me £32 gekost, en alleen naar huis zou gaan terwijl Charlotte op Michiel zou wachten en dan met hem het weekend in Edinburgh door te brengen. We haastten ons naar de trein, ik sprong erop en we namen haastig afscheid. Om daarna nog verdacht lang naar elkaar te staan kijken in de deuropening. Toen het 10 na 7 werd, begonnen we redelijk gefrustreerd te geraken. Wat moest dat nu weer voorstellen? Er klonk plots een stem in de trein die meldde dat we aan het wachten waren op een machinist die van Newcastle moest komen en dat die pas verwacht werd rond 19u35! Haha! Grappig! Ze waren echt een spelletje met ons aan het spelen. Charlotte begon nu natuurlijk de hoop terug te krijgen dat Michiel eventueel wél nog op tijd zou zijn. We brachten een heel onrustig half uur door, Charlotte die de hele tijd weg en weer liep, Sarah die ongemakkelijk en met een veel te volle blaas in de deuropening bleef hangen. En maar klagen! En met reden, me dunkt! En toen kwam Michiel aangehold. Hij moest nog eens terugkeren om de tickets te gaan halen, maar uiteindelijk geraakten we allemaal op de trein. Met 5 treintickets. Eentje voor een arme jongen die niet mee kon en twee voor een arm meisje dat in al haar haast een extra ticket gekocht had. De trein vertrok uiteindelijk 50 minuten te laat en toen we in Dunbar aankwamen, bleef hij nog eens een half uur stilstaan ook. De conducteur wist ons te zeggen dat er een klein probleempje was en dat we eerst door het station van Dunbar zouden rijden, om daarna terug te keren en dan weer verder te gaan. Typisch. Uiteindelijk kwam onze trein, die om 20u30 in Newcastle had moeten zijn, precies om 22u aan. Maar toen kwam er geen tegenslag meer. Ik ben in 20 minuten, zonder enige problemen, naar huis gestapt, had mijn sleutels niet vergeten, en zit nu gezellig met een dekentje om me heen in de zetel, klaar voor nog een skypegesprekje met Gabriel.
En hier laat ik het bij voor vandaag.
Ik hou jullie nog op de hoogte van verdere avonturen.
Gegroet.
En vrolijk kerstfeest!
woensdag 22 december 2010
Woensdag 22/12
Zei ik dat ik maandag ging aan mijn essay werken? Wel eeeeeh, ik heb die dag een essay plan opgesteld.. Trots als ik was, besloot ik dat ik nu één episode van een reeks naar keuze mocht bekijken. Ik zocht en vond 'Zettai Kareshi'. Een Japanse romcom serie. Ik heb uiteindelijk gewoon besloten alle 11 de episodes die dag te bekijken zodat ik de volgende dagen dan zou kunnen werken zonder daardoor afgeleid te worden. Ik weet het, niet zo'n goed excuus. Maar ik ben eerlijk waar van plan te werken. Vanaf.. zaterdag!
Maar waar ik eigenlijk over wil vertellen is dinsdag. Die dag ben ik samen met Charlotte naar het Metrocentre, zijnde het grootste winkelcentrum van Europa, gaan shoppen. Het is inderdaad reusachtig, maar niet beangstigend of zo, het is heel aangenaam winkelen, vind ik. Na enkele winkels gedaan te hebben zonder iets te kopen, gingen we in New Look binnen. Ik was bijzonder in de mood om kleren te passen, dus had in geen tijd 4 kleedjes en 2 truien vast die ik eens wilde proberen. Hup, allebei naar de paskotjes en uitkleden maar! Geen van de kleren paste me niet, wat het een beetje moeilijk maakte om te elimineren. Ik slaagde er uiteindelijk in 1 trui en 2 kleedjes opzij te leggen. Maar nu! Het heeft een eeuwigheid geduurd voor we uiteindelijk aan de kassa stonden, Charlotte met haar kleedje en Sarah met 2 kleedjes, 1 trui en 1 truitje voor onder de kleedjes. Ik besloot dat dit het maar moest zijn, geen kleren meer voor Sarah. Had ik niet mogen besluiten. De volgende winkel die we binnengingen, MButterfly, en die we gewoon eens wilden zien omdat het er allemaal nogal overdreven uitzag, bleek een waar kleedjesparadijs te zijn. Ik had met gemak 10 kleedjes gevonden om mee te nemen naar huis. Gelukkig werd ik er maar op eentje stapelverliefd. Bijzonder pijnlijk als je weet dat je al 2 leuke kleedjes gekocht hebt. Ik besloot het droomkleedje gewoon eens te passen om mezelf te overtuigen dat het me toch niet zou gaan. Tweede grote fout, het zat me als gegoten. Ik riep Charlotte erbij en ze bevestigde meteen mijn eigen gevoel. Het was gewoon te mooi om terug te hangen. Dus, Sarah kocht nóg een kleedje. Toen was het echt gedaan hoor, ik denk dat mijn hart het niet zou aangekunnen hebben om nog meer geld aan kledij voor mezelf te hangen als ik eigenlijk op zoek was naar cadeau'tjes. De rest van de dag zijn we op cadeau'tjesjacht geweest, met een heerlijke, verse Banana Sundae Waffle tussendoor. We kwamen een heleboel interessante winkels tegen, niet het minst interessant was de lingeriewinkel die bleek een erotiekshop te zijn. Daar moesten we uiteraard eens een kijkje nemen. Een andere winkel verkocht allerlei puzzels en denkspelletjes, ook heel leuk. We vonden ook een enorme, maar echt enórme kerstboom (die ik niet gefotografeerd heb wegens geen zin) en zagen nog net het laatste liedje van een toneel dat voor de kinderen opgevoerd werd. Het was echt een heerlijk dagje shoppen. Maar de dag was nog niet over. Om 7u zijn we redelijk pikante kip gaan eten bij Nando's om vervolgens met de roltrap naar de cinema te gaan om The Tourist te gaan bekijken. Ik vond het een super film. Dacht ik verdorie de hele tijd dat ik de film doorhad, val ik op het einde toch wel weer volledig uit de lucht! Typisch! Eens thuisgekomen, heb ik snel mijn inkopen uitgepakt en ben dan in mijn bed gedoken om lekker te slapen.
Deze morgen werd ik om 10u wakker (in de overtuiging dat mijn wekker, die om 9u stond, nog moest afgaan). Toen ik besefte dat het toch niet meer zo vroeg was als ik dacht, stond ik op, at, stuurde een paar facebookberichtjes en begon toen aan een reorganisatie van de flat. Aangezien ik nu alles voor mezelf heb, moet ik niet al mijn spullen bij elkaar proppen, ik heb plaats! Ik heb ook eens gestofzuigd en samen met de stofzuiger gedanst op de muziek van mijn ipod (en in een nieuw kleedje dat ozo heerlijk uitwaaiert wanneer ik ronddraai). Om 1u30 had ik met Alina afgesproken aan de straat om samen op zoek te gaan naar de bowlingbaan, waar we op Charlotte wachtten en dan voor het eerst in tijden nog eens een spelletje bowlen deden. Hoeraaaa! Het was even wennen, ik vond niet echt een goeie bal en kreeg de ballen die wél ter mijner beschikking stonden precies niet in een rechte koers. Tegen de vijfde beurt slaagde ik er dan toch in een strike te gooien, om daarna dan bijzonder elegant de goot te passen. Alina gooide ook een strike, en dan nog eentje. Dat kon ik niet zomaar laten gebeuren, dus een beetje later gooide ik er ook 2 op rij. Ik be-eindigde mijn tiende beurt met een strike (ik heb heel mooi die ene kegel zo vlak bij de goot kunnen passen ^^). Eindscore: 121. Nu haalde Alina toch wel 125 zeker! Aaaaah! We bleven nog een hele tijd zitten, ons afvragend of we nog een keertje zouden spelen, maar besloten uiteindelijk het geld te sparen en gingen naar Alina thuis voor een theetje of een warme chocomelk in Charlotte's geval. Daarna nog naar Tesco voor de nodige, en onnodige, voedingswaar en dan eindelijk weer thuis om op te warmen voor de computer. Ik probeer intussen al 2 uur om op skype te geraken, maar het lukt me niet, wat voor de nodige frustraties zorgt, maar ik overleef het wel. Strakjes ga ik misschien een beetje werken. Ik zeg wel 'misschien'.
Ziezo, hier laat ik het bij vandaag.
Tot de volgende!
Maar waar ik eigenlijk over wil vertellen is dinsdag. Die dag ben ik samen met Charlotte naar het Metrocentre, zijnde het grootste winkelcentrum van Europa, gaan shoppen. Het is inderdaad reusachtig, maar niet beangstigend of zo, het is heel aangenaam winkelen, vind ik. Na enkele winkels gedaan te hebben zonder iets te kopen, gingen we in New Look binnen. Ik was bijzonder in de mood om kleren te passen, dus had in geen tijd 4 kleedjes en 2 truien vast die ik eens wilde proberen. Hup, allebei naar de paskotjes en uitkleden maar! Geen van de kleren paste me niet, wat het een beetje moeilijk maakte om te elimineren. Ik slaagde er uiteindelijk in 1 trui en 2 kleedjes opzij te leggen. Maar nu! Het heeft een eeuwigheid geduurd voor we uiteindelijk aan de kassa stonden, Charlotte met haar kleedje en Sarah met 2 kleedjes, 1 trui en 1 truitje voor onder de kleedjes. Ik besloot dat dit het maar moest zijn, geen kleren meer voor Sarah. Had ik niet mogen besluiten. De volgende winkel die we binnengingen, MButterfly, en die we gewoon eens wilden zien omdat het er allemaal nogal overdreven uitzag, bleek een waar kleedjesparadijs te zijn. Ik had met gemak 10 kleedjes gevonden om mee te nemen naar huis. Gelukkig werd ik er maar op eentje stapelverliefd. Bijzonder pijnlijk als je weet dat je al 2 leuke kleedjes gekocht hebt. Ik besloot het droomkleedje gewoon eens te passen om mezelf te overtuigen dat het me toch niet zou gaan. Tweede grote fout, het zat me als gegoten. Ik riep Charlotte erbij en ze bevestigde meteen mijn eigen gevoel. Het was gewoon te mooi om terug te hangen. Dus, Sarah kocht nóg een kleedje. Toen was het echt gedaan hoor, ik denk dat mijn hart het niet zou aangekunnen hebben om nog meer geld aan kledij voor mezelf te hangen als ik eigenlijk op zoek was naar cadeau'tjes. De rest van de dag zijn we op cadeau'tjesjacht geweest, met een heerlijke, verse Banana Sundae Waffle tussendoor. We kwamen een heleboel interessante winkels tegen, niet het minst interessant was de lingeriewinkel die bleek een erotiekshop te zijn. Daar moesten we uiteraard eens een kijkje nemen. Een andere winkel verkocht allerlei puzzels en denkspelletjes, ook heel leuk. We vonden ook een enorme, maar echt enórme kerstboom (die ik niet gefotografeerd heb wegens geen zin) en zagen nog net het laatste liedje van een toneel dat voor de kinderen opgevoerd werd. Het was echt een heerlijk dagje shoppen. Maar de dag was nog niet over. Om 7u zijn we redelijk pikante kip gaan eten bij Nando's om vervolgens met de roltrap naar de cinema te gaan om The Tourist te gaan bekijken. Ik vond het een super film. Dacht ik verdorie de hele tijd dat ik de film doorhad, val ik op het einde toch wel weer volledig uit de lucht! Typisch! Eens thuisgekomen, heb ik snel mijn inkopen uitgepakt en ben dan in mijn bed gedoken om lekker te slapen.
Deze morgen werd ik om 10u wakker (in de overtuiging dat mijn wekker, die om 9u stond, nog moest afgaan). Toen ik besefte dat het toch niet meer zo vroeg was als ik dacht, stond ik op, at, stuurde een paar facebookberichtjes en begon toen aan een reorganisatie van de flat. Aangezien ik nu alles voor mezelf heb, moet ik niet al mijn spullen bij elkaar proppen, ik heb plaats! Ik heb ook eens gestofzuigd en samen met de stofzuiger gedanst op de muziek van mijn ipod (en in een nieuw kleedje dat ozo heerlijk uitwaaiert wanneer ik ronddraai). Om 1u30 had ik met Alina afgesproken aan de straat om samen op zoek te gaan naar de bowlingbaan, waar we op Charlotte wachtten en dan voor het eerst in tijden nog eens een spelletje bowlen deden. Hoeraaaa! Het was even wennen, ik vond niet echt een goeie bal en kreeg de ballen die wél ter mijner beschikking stonden precies niet in een rechte koers. Tegen de vijfde beurt slaagde ik er dan toch in een strike te gooien, om daarna dan bijzonder elegant de goot te passen. Alina gooide ook een strike, en dan nog eentje. Dat kon ik niet zomaar laten gebeuren, dus een beetje later gooide ik er ook 2 op rij. Ik be-eindigde mijn tiende beurt met een strike (ik heb heel mooi die ene kegel zo vlak bij de goot kunnen passen ^^). Eindscore: 121. Nu haalde Alina toch wel 125 zeker! Aaaaah! We bleven nog een hele tijd zitten, ons afvragend of we nog een keertje zouden spelen, maar besloten uiteindelijk het geld te sparen en gingen naar Alina thuis voor een theetje of een warme chocomelk in Charlotte's geval. Daarna nog naar Tesco voor de nodige, en onnodige, voedingswaar en dan eindelijk weer thuis om op te warmen voor de computer. Ik probeer intussen al 2 uur om op skype te geraken, maar het lukt me niet, wat voor de nodige frustraties zorgt, maar ik overleef het wel. Strakjes ga ik misschien een beetje werken. Ik zeg wel 'misschien'.
Ziezo, hier laat ik het bij vandaag.
Tot de volgende!
maandag 20 december 2010
Maandag 20/12
Het concert vrijdagavond was fantastisch. Ik heb er echt heel erg van genoten. De stukken die werden gespeeld waren:
- Capriccio Espagnol, Op.34 (Nikolai Rimsky-Korsakov)
- Piano Concerto n°1 in B flat Minor, Op.23 (Pyotr Il'yich Tchaikovsky)
- Symphony N°1 in E Minor, Op.39 (Jean Sibelius)
Ik zou zeggen wat er precies zo goed was en een volledige muzikale analyse geven, maar daar ben ik niet toe in staat, dus laat ik het maar achterwege. Wat ik wél kan zeggen, is dat ik Sibelius' pizzicato op het einde heel leuk vond, dat ik het eerste deel van het pianoconcerto herkende, dat de pianist een schattig snoetje had en dat de Capriccio Espagnol best wel heel Espagnol klonk. Als dat geen bijzonder gesophisticeerde analyse is!
Zaterdag heb ik lang uitgeslapen en de hele dag met Johanna thuis doorgebracht, allebei zo vol energie en zin om uit te gaan en weet ik veel wat te doen. Zelfs koken was er me te veel aan, maar ik had geluk. Johanna had superveel spaghettisaus over, die ik mocht opeten, dus moest ik alleen maar wat spaghetti maken. Hiephoi! 's Avonds hebben we besloten een filmpje te kijken, maar omdat we niet konden kiezen tussen Twilight:Eclipse en The Holiday, besloten we dan maar ze allebei te bekijken, te beginnen met Eclipse. Zo halverwege de film besefte ik plots dat ik die film helemaal nog nooit gezien had! Ik vond het al vreemd dat ik me echt niks leek te herinneren. Nuja, ik ben op zich niet zo'n grote fan van Twilight, dus kan het me niet zo veel schelen. Eerste film gedaan, tweede begonnen. De CD-rom was helaas een beetje om zeep zodat we om de zoveel tijd een stukje moesten overslaan, maar aangezien we beiden The Holiday zo ongeveer vanbuiten kennen, was dat op zich niet zo'n ramp, de mooiste scènes hebben we gezien. We ontdekten ook dat het plots weer was beginnen sneeuwen, wat voor stress zorgde bij Johanna, want die heeft vandaag haar vliegtuig en wil niet, zoals zovele andere internationale studenten, vastzitten in het vliegveld. Laten we hopen.. Maar ik denk dat Newcastle Airport geen probleem zal geven, het is vooral Londen, Amsterdam en Parijs, als ik me niet vergis. Om 2u zijn we dan uiteindelijk toch nog ons bed in geraakt en hebben goed geslapen.
Gisteren heb ik opnieuw lekker uitgeslapen. Ik had het plan opgevat om piano te gaan spelen, maar ben er niet echt geraakt. Ik heb me weer lekker onnuttig beziggehouden. Hoewel, Johanna en ik hebben wel eens een grote kuis gedaan, zodat ik niet alles op mijn eentje moet doen binnenkort. Ik ga strakjes nog eens stofzuigen wanneer ze vertrokken is misschien. Om 4u kwam Charlotte, een beetje vroeger dan verwacht, dus ik moest een interessante skypeconversatie met Fien afbreken, maar die moest toch eens gaan slapen. We hebben ons geamuseerd met zo'n alfabetspelletje waar je een jongensnaam, meisjesnaam, land, stad, fruit/groente, kledingstuk, speelgoed (zo ging onze lijst in elk geval) moet vinden met een bepaalde letter. Toen kwam Alina toe, met een doosje Jules Destrooper wafels (!) en nog wat later kwam Claudia met een besneeuwd kopje en een verkoudheid ook aanbellen. We hebben ons aan het koken gezet, gehaktbrood deze keer, met rode kool die er niet echt als rode kool uitzag en later bleek een supersterke versie te zijn van de rode kool die we in België kennen. Daarna hebben we nog wat UNO gespeeld en dan raadseltjes en mopjes. Nu moet ik toegeven dat ik niet zo veel behoefte had aan dit gezelschap en eigenlijk half verlangde tot ze vertrokken waren, want ik had meer zin in skypen met mijn liefje. Het was wel gezellig, maar een beetje te veel voor mij. Nu, ik had geluk, want dat liefje is zo lief geweest mij toch nog op te bellen terwijl het al zo laat was en dan zijn we allebei veel te laat gaan slapen om veel te vroeg weer op te staan.
Vandaag werd ik gewekt door een klopje op de deur. Johanna die haar sleutels was gaan afgeven in de receptie en nu niet meer binnenkon. Gelukkig maar dat ik het hoorde, want ik kwam toch nog van ver. We hebben net afscheid genomen, wat heel vreemd is, want je weet niet of je elkaar ooit nog terug gaat zien. En nu ben ik alleen. Helemaal alleen. Voor de rest van de dag. Ik ga denk ik strakjes nog een beetje in bed kruipen, dan een douche nemen, en dan eens serieus beginnen werken aan dat essay voor Shakespeare. En morgen ga ik met Charlotte naar het Metrocentre shoppen! Dat is het grootste winkelcentrum in Europa! We gaan het dus nooit allemaal kunnen zien, maar hé, we kunnen toch zeggen dat we er geweest zijn!
Zo, tijd voor een extra dutje me dunkt.
Daaaaag!
- Capriccio Espagnol, Op.34 (Nikolai Rimsky-Korsakov)
- Piano Concerto n°1 in B flat Minor, Op.23 (Pyotr Il'yich Tchaikovsky)
- Symphony N°1 in E Minor, Op.39 (Jean Sibelius)
Ik zou zeggen wat er precies zo goed was en een volledige muzikale analyse geven, maar daar ben ik niet toe in staat, dus laat ik het maar achterwege. Wat ik wél kan zeggen, is dat ik Sibelius' pizzicato op het einde heel leuk vond, dat ik het eerste deel van het pianoconcerto herkende, dat de pianist een schattig snoetje had en dat de Capriccio Espagnol best wel heel Espagnol klonk. Als dat geen bijzonder gesophisticeerde analyse is!
Zaterdag heb ik lang uitgeslapen en de hele dag met Johanna thuis doorgebracht, allebei zo vol energie en zin om uit te gaan en weet ik veel wat te doen. Zelfs koken was er me te veel aan, maar ik had geluk. Johanna had superveel spaghettisaus over, die ik mocht opeten, dus moest ik alleen maar wat spaghetti maken. Hiephoi! 's Avonds hebben we besloten een filmpje te kijken, maar omdat we niet konden kiezen tussen Twilight:Eclipse en The Holiday, besloten we dan maar ze allebei te bekijken, te beginnen met Eclipse. Zo halverwege de film besefte ik plots dat ik die film helemaal nog nooit gezien had! Ik vond het al vreemd dat ik me echt niks leek te herinneren. Nuja, ik ben op zich niet zo'n grote fan van Twilight, dus kan het me niet zo veel schelen. Eerste film gedaan, tweede begonnen. De CD-rom was helaas een beetje om zeep zodat we om de zoveel tijd een stukje moesten overslaan, maar aangezien we beiden The Holiday zo ongeveer vanbuiten kennen, was dat op zich niet zo'n ramp, de mooiste scènes hebben we gezien. We ontdekten ook dat het plots weer was beginnen sneeuwen, wat voor stress zorgde bij Johanna, want die heeft vandaag haar vliegtuig en wil niet, zoals zovele andere internationale studenten, vastzitten in het vliegveld. Laten we hopen.. Maar ik denk dat Newcastle Airport geen probleem zal geven, het is vooral Londen, Amsterdam en Parijs, als ik me niet vergis. Om 2u zijn we dan uiteindelijk toch nog ons bed in geraakt en hebben goed geslapen.
Gisteren heb ik opnieuw lekker uitgeslapen. Ik had het plan opgevat om piano te gaan spelen, maar ben er niet echt geraakt. Ik heb me weer lekker onnuttig beziggehouden. Hoewel, Johanna en ik hebben wel eens een grote kuis gedaan, zodat ik niet alles op mijn eentje moet doen binnenkort. Ik ga strakjes nog eens stofzuigen wanneer ze vertrokken is misschien. Om 4u kwam Charlotte, een beetje vroeger dan verwacht, dus ik moest een interessante skypeconversatie met Fien afbreken, maar die moest toch eens gaan slapen. We hebben ons geamuseerd met zo'n alfabetspelletje waar je een jongensnaam, meisjesnaam, land, stad, fruit/groente, kledingstuk, speelgoed (zo ging onze lijst in elk geval) moet vinden met een bepaalde letter. Toen kwam Alina toe, met een doosje Jules Destrooper wafels (!) en nog wat later kwam Claudia met een besneeuwd kopje en een verkoudheid ook aanbellen. We hebben ons aan het koken gezet, gehaktbrood deze keer, met rode kool die er niet echt als rode kool uitzag en later bleek een supersterke versie te zijn van de rode kool die we in België kennen. Daarna hebben we nog wat UNO gespeeld en dan raadseltjes en mopjes. Nu moet ik toegeven dat ik niet zo veel behoefte had aan dit gezelschap en eigenlijk half verlangde tot ze vertrokken waren, want ik had meer zin in skypen met mijn liefje. Het was wel gezellig, maar een beetje te veel voor mij. Nu, ik had geluk, want dat liefje is zo lief geweest mij toch nog op te bellen terwijl het al zo laat was en dan zijn we allebei veel te laat gaan slapen om veel te vroeg weer op te staan.
Vandaag werd ik gewekt door een klopje op de deur. Johanna die haar sleutels was gaan afgeven in de receptie en nu niet meer binnenkon. Gelukkig maar dat ik het hoorde, want ik kwam toch nog van ver. We hebben net afscheid genomen, wat heel vreemd is, want je weet niet of je elkaar ooit nog terug gaat zien. En nu ben ik alleen. Helemaal alleen. Voor de rest van de dag. Ik ga denk ik strakjes nog een beetje in bed kruipen, dan een douche nemen, en dan eens serieus beginnen werken aan dat essay voor Shakespeare. En morgen ga ik met Charlotte naar het Metrocentre shoppen! Dat is het grootste winkelcentrum in Europa! We gaan het dus nooit allemaal kunnen zien, maar hé, we kunnen toch zeggen dat we er geweest zijn!
Zo, tijd voor een extra dutje me dunkt.
Daaaaag!
vrijdag 17 december 2010
Vrijdag 17/12
Het concert woensdag was wel ok, vooral het Viol Consort.
Charlotte en ik hadden allebei een beetje een probleem met de sopranen in het Vocal Ensemble. Ze waren ons toch iets te scherp en te dominant, terwijl je de alten dan amper hoorde. Maar het was hoedanook aangenaam om te doen. Achteraf zijn we lekker ongezonde fastfood gaan eten, voor één keertje kon het ermee door. Met overvolle buikjes zijn we naar het Sports Centre gestapt in de ijdele hoop dat het zou verteren voordat de trampoline begon. Niet echt, maar de training was wel goed. Ik had behoorlijk goede controle over mijn somersaults deze keer, ik ben slechts één keer naar voren gekatapulteerd en bijna over de trampoline gevlogen. Naast die keer heb ik de meeste somersaults mooi kunnen landen, zij het een halve meter te veel naar voor.
Gisteren had ik met Tatiana (die ook trampoline springt) afgesproken om te gaan ijsschaatsen. 's Morgens vroeg opgestaan en een half uur door hevige sneeuw moeten stappen om dan telefoon te krijgen dat ze de tijd uit het oog verloren was en dus later ging zijn. Ik heb nog een half uur staan wachten, of staan bevriezen en toen ze er uiteindelijk was en we vroegen of we tickets konden krijgen, bleek dat de rink gereserveerd was voor schoolkindjes die les kregen en dat we dus maar een halve schaatsbaan konden gebruiken. Ik zag het niet echt zitten om daar £6.95 voor te betalen, dus zijn we in de plaats een warme choco gaan drinken.
's Middags ben ik weer naar de Armstrong Building gegaan voor een gratis lunchconcert. Deze keer was het:
Telemann: Fantasie No. 6 in D Minor
Enescu: Cantabile et presto
Faure: Apres un reve
Mozart: An Chloe
Lennox Berkley: Trio for horn, violin and piano, Op. 44
Ik heb er weer enorm van genoten. In die mate dat ik begon te twijfelen of ik om 4u echt wel naar die laatste lecture moest gaan van Phonetics en of ik niet liever weer naar hier kwam om nog eens een uur muziek te krijgen.. Terug thuis bleef ik nog over deze kwestie nadenken, ik had nu toch al bijna alle lectures gemist en totaal geen problemen ondervonden.. Zoals je merkt, begon ik echt wel te neigen naar de 'student performances', en toen ik nog eens keek wat er zou gespeeld worden, ontdekte ik een naam die me wel heel bekend voorkwam. Henrik, de Zweedse jongen die zo fantastisch trampoline springt, zou piano spelen! Ja, je zult wel begrijpen dat ik niet meer nodig had om te beslissen niet naar de lecture te gaan (die toch maar gewoon herhaling was en waar je vragen moest stellen). Ik ben blij dat ik het zo gedaan heb, want ik heb enorm genoten van de muziek. De sfeer was geweldig en de stukken waren in elk geval voor mijn oren heel goed.
's Avonds was er dan het kerstdiner van de International Society. We betaalden £5 en kregen wijn en een buffet vol lekkers. Charlotte en ik hadden er graag nog een ijsje bij gehad, maar helaas. We hebben ook kennis gemaakt met nieuwe mensen en gezellig gebabbeld. Het gesprek met de drie jongens aan de linkerkant - Pavlos van Cyprus, Jorgos van Griekenland en Yevgeni van Rusland - ging een klein beetje de flirterige toer op, met dingen als 'wat is voor jou belangrijk in een relatie', 'wie moet de eerste stap zetten', 'complimentjes in the face of niet'.. Je weet wel, bijzonder interessant, maar misschien ook een beetje riskant. Nuja, om 23u zijn Charlotte en ik op zoek gegaan naar een winkel waar men ijsjes verkocht en we zijn veilig weer thuisgeraakt.
Vandaag had ik mijn allerlaatste les, seminarie Children's Literature, en daarna ben ik nog mijn treinticket voor eind januari gaan afprinten. Ik heb me ook de snuggere bedenking gemaakt dat ik op 30 december helemaal niet kan printen en bijgevolg niet online kan inchecken bij Brussels Airlines. Gevolgd door nóg een snuggere bedenking, namelijk dat ik helemaal geen metro heb die me tegen 4u30 's morgens naar het vliegveld kan brengen. Dat wordt ofwel de nacht doorbrengen op het vliegveld, ofwel me blauw betalen aan een taxi.. Jippie! Ach, we zien wel.
Eenmaal thuis ben ik eerst nog naar de receptie gelopen om te vragen of ik de nacht van 26 op 27 januari wel nog hier kan slapen, aangezien mijn contract de 26ste eindigt. Ik werd doorverwezen naar de Accommodation Service, dus één dezer dagen ga ik daar ook nog eens naartoe moeten. Het is me toch wat tegenwoordig. En ik die dacht dat ik niks meer te doen ging hebben!
Verder staat er niet veel meer op mijn programma, behalve dat ik vanavond naar het Newcastle Symphony Orchestra ga luisteren met Johanna en Charlotte, hoera! Ik kijk er al naar uit.
En met deze vrolijke noot be-eindig ik deze post.
Tot de volgende!
Charlotte en ik hadden allebei een beetje een probleem met de sopranen in het Vocal Ensemble. Ze waren ons toch iets te scherp en te dominant, terwijl je de alten dan amper hoorde. Maar het was hoedanook aangenaam om te doen. Achteraf zijn we lekker ongezonde fastfood gaan eten, voor één keertje kon het ermee door. Met overvolle buikjes zijn we naar het Sports Centre gestapt in de ijdele hoop dat het zou verteren voordat de trampoline begon. Niet echt, maar de training was wel goed. Ik had behoorlijk goede controle over mijn somersaults deze keer, ik ben slechts één keer naar voren gekatapulteerd en bijna over de trampoline gevlogen. Naast die keer heb ik de meeste somersaults mooi kunnen landen, zij het een halve meter te veel naar voor.
Gisteren had ik met Tatiana (die ook trampoline springt) afgesproken om te gaan ijsschaatsen. 's Morgens vroeg opgestaan en een half uur door hevige sneeuw moeten stappen om dan telefoon te krijgen dat ze de tijd uit het oog verloren was en dus later ging zijn. Ik heb nog een half uur staan wachten, of staan bevriezen en toen ze er uiteindelijk was en we vroegen of we tickets konden krijgen, bleek dat de rink gereserveerd was voor schoolkindjes die les kregen en dat we dus maar een halve schaatsbaan konden gebruiken. Ik zag het niet echt zitten om daar £6.95 voor te betalen, dus zijn we in de plaats een warme choco gaan drinken.
's Middags ben ik weer naar de Armstrong Building gegaan voor een gratis lunchconcert. Deze keer was het:
Telemann: Fantasie No. 6 in D Minor
Enescu: Cantabile et presto
Faure: Apres un reve
Mozart: An Chloe
Lennox Berkley: Trio for horn, violin and piano, Op. 44
Ik heb er weer enorm van genoten. In die mate dat ik begon te twijfelen of ik om 4u echt wel naar die laatste lecture moest gaan van Phonetics en of ik niet liever weer naar hier kwam om nog eens een uur muziek te krijgen.. Terug thuis bleef ik nog over deze kwestie nadenken, ik had nu toch al bijna alle lectures gemist en totaal geen problemen ondervonden.. Zoals je merkt, begon ik echt wel te neigen naar de 'student performances', en toen ik nog eens keek wat er zou gespeeld worden, ontdekte ik een naam die me wel heel bekend voorkwam. Henrik, de Zweedse jongen die zo fantastisch trampoline springt, zou piano spelen! Ja, je zult wel begrijpen dat ik niet meer nodig had om te beslissen niet naar de lecture te gaan (die toch maar gewoon herhaling was en waar je vragen moest stellen). Ik ben blij dat ik het zo gedaan heb, want ik heb enorm genoten van de muziek. De sfeer was geweldig en de stukken waren in elk geval voor mijn oren heel goed.
's Avonds was er dan het kerstdiner van de International Society. We betaalden £5 en kregen wijn en een buffet vol lekkers. Charlotte en ik hadden er graag nog een ijsje bij gehad, maar helaas. We hebben ook kennis gemaakt met nieuwe mensen en gezellig gebabbeld. Het gesprek met de drie jongens aan de linkerkant - Pavlos van Cyprus, Jorgos van Griekenland en Yevgeni van Rusland - ging een klein beetje de flirterige toer op, met dingen als 'wat is voor jou belangrijk in een relatie', 'wie moet de eerste stap zetten', 'complimentjes in the face of niet'.. Je weet wel, bijzonder interessant, maar misschien ook een beetje riskant. Nuja, om 23u zijn Charlotte en ik op zoek gegaan naar een winkel waar men ijsjes verkocht en we zijn veilig weer thuisgeraakt.
Vandaag had ik mijn allerlaatste les, seminarie Children's Literature, en daarna ben ik nog mijn treinticket voor eind januari gaan afprinten. Ik heb me ook de snuggere bedenking gemaakt dat ik op 30 december helemaal niet kan printen en bijgevolg niet online kan inchecken bij Brussels Airlines. Gevolgd door nóg een snuggere bedenking, namelijk dat ik helemaal geen metro heb die me tegen 4u30 's morgens naar het vliegveld kan brengen. Dat wordt ofwel de nacht doorbrengen op het vliegveld, ofwel me blauw betalen aan een taxi.. Jippie! Ach, we zien wel.
Eenmaal thuis ben ik eerst nog naar de receptie gelopen om te vragen of ik de nacht van 26 op 27 januari wel nog hier kan slapen, aangezien mijn contract de 26ste eindigt. Ik werd doorverwezen naar de Accommodation Service, dus één dezer dagen ga ik daar ook nog eens naartoe moeten. Het is me toch wat tegenwoordig. En ik die dacht dat ik niks meer te doen ging hebben!
Verder staat er niet veel meer op mijn programma, behalve dat ik vanavond naar het Newcastle Symphony Orchestra ga luisteren met Johanna en Charlotte, hoera! Ik kijk er al naar uit.
En met deze vrolijke noot be-eindig ik deze post.
Tot de volgende!
woensdag 15 december 2010
Woensdag 15/12
Al halverwege december!
Weet je dat het maar anderhalve maand meer is voordat ik naar huis kom? 43 dagen om precies te zijn!
Wat vliegt de tijd toch soms!
Ik heb vandaag trouwens, met enige moeite, de helft van mijn treintickets naar huis gekocht. Ja, je leest het goed, ik neem de trein. Ik heb natuurlijk weer lange tijd voor de computer zitten dutsen en heb uiteindelijk al mijn energie samengeraapt om de 30 minuten lange wandeling naar het Central Station te doorstaan en heb dan maar gewoon een ticket naar London Kings Cross gekocht aan een loket. En dan wilde ik het Eurostar ticket betalen, maar daar heb je een kaartlezer voor nodig, heel grappig, zit ik al die gegevens in te vullen voor niks! Het is me wat, dat online betalen, ik ben er niet zo fan van moet ik zeggen. Maar we lopen voor op de feiten, jullie weten nog niks over dinsdag!
Dinsdag ben ik zoals gewoonlijk veel te laat opgestaan en heb een poging gedaan me op hoofdstuk 11 van Phonetics te concentreren. Dat ging niet fantastisch, maar het kon me ook niet zo veel schelen, ik had er redelijk vertrouwen in dat ik toch niet dom zou overkomen in het seminarie. Ik had gelijk, maar dat lees je later. Eerst had ik de voorlaatste lecture van Children's Literature (tenminste, als je die van vandaag meetelt, die enkel over het examen ging). We kregen daar ook ons essay terug dat we een tijdje geleden hadden moeten indienen. Ik had er een beetje schrik voor, maar het was goed, ik heb 65. Nu moet ik toegeven dat me dat niet al te fantastisch in de oren klonk, dus ben ik een beetje gaan opzoeken hoe de punten hier in elkaar zitten. De punten worden hier ingedeeld in categorieën: Bad fail (0-34), Marginal fail (35-39), Third Class (40-49), Lower Second (50-59), Upper Second (60-69), First (70-79) en Outstanding First (80-100). Vanaf 40 ben je dus geslaagd. Het doel van de meeste studenten is om tussen 50 en 79 te halen. Met andere woorden, ik zit mooi in het midden. We hebben vandaag ook een voorbeeld van een examen gezien dat een 57 had, en de prof vond dat een 'decent essay'. Ik ben intussen dus gerustgesteld dat 65 helemaal niet slecht is. Het enige probleem is dat ik amper 3 woorden van de commentaar kan lezen, vreselijk handschrift heeft die prof! Hmm, ik heb het net voor de zevenendertigste keer proberen ontcijferen en ik geraak er bijna uit intussen! Hoera!
Maar goed, dit gezegd zijnde, toen ik weer thuis was met de goede intentie om mijn Phonetics af te werken, geraakte ik aan de praat op Skype. In die mate dat ik uiteindelijk een kwartier te laat in het seminarie was en mijn oefening niet had voorbereid. Komt er nog bij dat de leerstof voor het examen maar tot en met hoofdstuk 10 loopt, wat inhoudt dat al mijn werk dat ik wél gedaan had die ochtend, voor niks was. Maar, zoals ik al zei, ik kwam helemaal niet dom over. Ondanks mijn vertraging en mijn onvoorbereidheid, had ik heel snel door waarover het ging. Zo goed zelfs dat ik niet anders kon dan de prof op een fout te wijzen en ik bijgevolg nog maar eens mijn imago van 'genius' versterkte... Ik heb nog steeds het gevoel dat het puur toeval is en dat niemand anders echt moeite doet, maar soms begin ik toch te geloven dat ik net zo goed zélf het seminarie kon geven. Ik hoop nu dat ik ook extreem goede punten zal halen op het examen, dat zou ik wel fijn vinden (^-^).
's Avonds dan, ben ik met Alina en Charlotte in Jesmond Parish Church naar een dienst gegaan die 'Carols by Candlelight' heette. Er waren een heleboel kaarsen in de kerk, wat bijzonder gezellig is natuurlijk, en ondanks de iets te lange preek van de priester, die overigens wél aangenaam was om naar te luisteren, en een beetje te veel God en Jezus en 'je moet God boven alles plaatsen in je leven', was het best een leuke dienst, vooral wanneer we gezamenlijk kerstliedjes zongen en ik naar believen en zonder schroom overal de tweede stem kon zoeken. Achteraf kregen we nog Mulled Applejuice (in plaats van Mulled Wine, wat gelijks staat aan Glühwein) en Roast Chestnuts. Ik had geen van beide ooit geproefd, maar ik vond het niet slecht. Mijn dagje was weer best geslaagd.
Ik ben er voor de verandering ook eens in geslaagd om relatief snel in slaap te vallen en geraakte vanmorgen gemakkelijk uit mijn bed om naar de lecture over het examen te gaan. Achteraf ben ik nog wat gaan shoppen, allez ja, ik heb me een assortiment koekjes aangeschaft en heb shortbread ontdekt. Wow, dat smaakt echt heerlijk! Ik was er helemaal van in de wolken! Nu moet ik mijn best doen om er nog een beetje te sparen voor de komende dagen.. En toen kwam het hele treingedoe.
Voila, je bent weer ge-updated (geen idee wat het voltooid deelwoord is van updaten eigenlijk).
Vanavond staat er nog op het programma:
Concert by New Vocal Ensemble and Viol Consort from ICMuS (works by John Sheppard, Samuel Webbe, Orlando Gibbons and Peter Warlock)
En! De laatste trampolinesessie!
Ik kijk er al naar uit!
Daag!
Weet je dat het maar anderhalve maand meer is voordat ik naar huis kom? 43 dagen om precies te zijn!
Wat vliegt de tijd toch soms!
Ik heb vandaag trouwens, met enige moeite, de helft van mijn treintickets naar huis gekocht. Ja, je leest het goed, ik neem de trein. Ik heb natuurlijk weer lange tijd voor de computer zitten dutsen en heb uiteindelijk al mijn energie samengeraapt om de 30 minuten lange wandeling naar het Central Station te doorstaan en heb dan maar gewoon een ticket naar London Kings Cross gekocht aan een loket. En dan wilde ik het Eurostar ticket betalen, maar daar heb je een kaartlezer voor nodig, heel grappig, zit ik al die gegevens in te vullen voor niks! Het is me wat, dat online betalen, ik ben er niet zo fan van moet ik zeggen. Maar we lopen voor op de feiten, jullie weten nog niks over dinsdag!
Dinsdag ben ik zoals gewoonlijk veel te laat opgestaan en heb een poging gedaan me op hoofdstuk 11 van Phonetics te concentreren. Dat ging niet fantastisch, maar het kon me ook niet zo veel schelen, ik had er redelijk vertrouwen in dat ik toch niet dom zou overkomen in het seminarie. Ik had gelijk, maar dat lees je later. Eerst had ik de voorlaatste lecture van Children's Literature (tenminste, als je die van vandaag meetelt, die enkel over het examen ging). We kregen daar ook ons essay terug dat we een tijdje geleden hadden moeten indienen. Ik had er een beetje schrik voor, maar het was goed, ik heb 65. Nu moet ik toegeven dat me dat niet al te fantastisch in de oren klonk, dus ben ik een beetje gaan opzoeken hoe de punten hier in elkaar zitten. De punten worden hier ingedeeld in categorieën: Bad fail (0-34), Marginal fail (35-39), Third Class (40-49), Lower Second (50-59), Upper Second (60-69), First (70-79) en Outstanding First (80-100). Vanaf 40 ben je dus geslaagd. Het doel van de meeste studenten is om tussen 50 en 79 te halen. Met andere woorden, ik zit mooi in het midden. We hebben vandaag ook een voorbeeld van een examen gezien dat een 57 had, en de prof vond dat een 'decent essay'. Ik ben intussen dus gerustgesteld dat 65 helemaal niet slecht is. Het enige probleem is dat ik amper 3 woorden van de commentaar kan lezen, vreselijk handschrift heeft die prof! Hmm, ik heb het net voor de zevenendertigste keer proberen ontcijferen en ik geraak er bijna uit intussen! Hoera!
Maar goed, dit gezegd zijnde, toen ik weer thuis was met de goede intentie om mijn Phonetics af te werken, geraakte ik aan de praat op Skype. In die mate dat ik uiteindelijk een kwartier te laat in het seminarie was en mijn oefening niet had voorbereid. Komt er nog bij dat de leerstof voor het examen maar tot en met hoofdstuk 10 loopt, wat inhoudt dat al mijn werk dat ik wél gedaan had die ochtend, voor niks was. Maar, zoals ik al zei, ik kwam helemaal niet dom over. Ondanks mijn vertraging en mijn onvoorbereidheid, had ik heel snel door waarover het ging. Zo goed zelfs dat ik niet anders kon dan de prof op een fout te wijzen en ik bijgevolg nog maar eens mijn imago van 'genius' versterkte... Ik heb nog steeds het gevoel dat het puur toeval is en dat niemand anders echt moeite doet, maar soms begin ik toch te geloven dat ik net zo goed zélf het seminarie kon geven. Ik hoop nu dat ik ook extreem goede punten zal halen op het examen, dat zou ik wel fijn vinden (^-^).
's Avonds dan, ben ik met Alina en Charlotte in Jesmond Parish Church naar een dienst gegaan die 'Carols by Candlelight' heette. Er waren een heleboel kaarsen in de kerk, wat bijzonder gezellig is natuurlijk, en ondanks de iets te lange preek van de priester, die overigens wél aangenaam was om naar te luisteren, en een beetje te veel God en Jezus en 'je moet God boven alles plaatsen in je leven', was het best een leuke dienst, vooral wanneer we gezamenlijk kerstliedjes zongen en ik naar believen en zonder schroom overal de tweede stem kon zoeken. Achteraf kregen we nog Mulled Applejuice (in plaats van Mulled Wine, wat gelijks staat aan Glühwein) en Roast Chestnuts. Ik had geen van beide ooit geproefd, maar ik vond het niet slecht. Mijn dagje was weer best geslaagd.
Ik ben er voor de verandering ook eens in geslaagd om relatief snel in slaap te vallen en geraakte vanmorgen gemakkelijk uit mijn bed om naar de lecture over het examen te gaan. Achteraf ben ik nog wat gaan shoppen, allez ja, ik heb me een assortiment koekjes aangeschaft en heb shortbread ontdekt. Wow, dat smaakt echt heerlijk! Ik was er helemaal van in de wolken! Nu moet ik mijn best doen om er nog een beetje te sparen voor de komende dagen.. En toen kwam het hele treingedoe.
Voila, je bent weer ge-updated (geen idee wat het voltooid deelwoord is van updaten eigenlijk).
Vanavond staat er nog op het programma:
Concert by New Vocal Ensemble and Viol Consort from ICMuS (works by John Sheppard, Samuel Webbe, Orlando Gibbons and Peter Warlock)
En! De laatste trampolinesessie!
Ik kijk er al naar uit!
Daag!
maandag 13 december 2010
Maandag 13/12 (extraatje)
Holla, dear readers!
Examen achter de rug, hiephoi! Het is geloof ik redelijk goed gegaan, ik ben één keertje over mijn woorden gestruikeld, maar heb de draad heel snel weer opgepikt. Katharina's mood was ook een stuk beter, dus konden we beter, eeeh, interageren? Hoedanook, het zit erop, en het was geen fiasco, yes! Achteraf zijn we gezamenlijk op café gegaan waar Peter ons allemaal trakteerde op wijn en bier, 2 keer raden wat ik heb gedronken ;-). Om 6u30 had ik dan nog afgesproken met Neil, één van de kerels die me zaterdag zo vriendelijk een lift gaven. Hij heeft me getrakteerd op een theetje met een fruitscone en we hebben een goeie twee en een half uur zitten babbelen. Ik moet zeggen dat dat behoorlijk indrukwekkend is voor mij, zo lang een conversatie gaande houden, wow! En dus ben ik nu een heel stuk later dan verwacht thuis maar ben toch nog zo vriendelijk om de nieuwsgierigen die vanavond nog mijn blog gaan checken gerust te stellen over het examen. Als dat niet mooi is! Bon, alles is gezegd, dus laat ik het hierbij.
Daag!
Examen achter de rug, hiephoi! Het is geloof ik redelijk goed gegaan, ik ben één keertje over mijn woorden gestruikeld, maar heb de draad heel snel weer opgepikt. Katharina's mood was ook een stuk beter, dus konden we beter, eeeh, interageren? Hoedanook, het zit erop, en het was geen fiasco, yes! Achteraf zijn we gezamenlijk op café gegaan waar Peter ons allemaal trakteerde op wijn en bier, 2 keer raden wat ik heb gedronken ;-). Om 6u30 had ik dan nog afgesproken met Neil, één van de kerels die me zaterdag zo vriendelijk een lift gaven. Hij heeft me getrakteerd op een theetje met een fruitscone en we hebben een goeie twee en een half uur zitten babbelen. Ik moet zeggen dat dat behoorlijk indrukwekkend is voor mij, zo lang een conversatie gaande houden, wow! En dus ben ik nu een heel stuk later dan verwacht thuis maar ben toch nog zo vriendelijk om de nieuwsgierigen die vanavond nog mijn blog gaan checken gerust te stellen over het examen. Als dat niet mooi is! Bon, alles is gezegd, dus laat ik het hierbij.
Daag!
Maandag 13/12
Hm, nu moet ik even denken, er is veel gebeurd dit weekend, maar mijn hoofd staat even ergens anders naar en nu kan ik me amper iets herinneren..
Zaterdag.. Oh ja! Ik had gepland om met Katharina te oefenen voor het Shakespeare examen, maar ze stuurde me dat ze koorts had en niet zou komen. Ik was een beetje geïrriteerd, want het was niet de eerste keer dat ze iets afzegde, maar goed. Ik was al de hele dag bezig de huisvrouw uit te hangen en was eigenlijk nog bezig met de was op te hangen op het moment dat we hadden afgesproken, dus kwam het nog goed uit. Ik heb mezelf die middag ook een lekker maal bereid, met aardappels (!), en heb er erg van genoten. Om 4u had ik met Claudia en Mharie afgesproken om samen op zoek te gaan naar All Saints Church, waar we om 5u zingklaar moesten zijn. Met een kleine omweg (die we helemaal niet hadden gemaakt als een voorbijganger ons niet de verkeerde kant op had gestuurd) kwamen we mooi op tijd aan. Het orkest was er al en druk bezig met stemmen. Ik vind het heerlijk om daarnaar te luisteren, de sfeer van een aankomend concert maakt me altijd zo vrolijk. Ik was dus in een lekker sociale bui en kwetterde honderduit met mijn vriendinnetjes. Het was me ook opgevallen dat de jongen aan de timpanen er best wel bijzonder goed uitzag en ik had dus het idee opgevat een praatje met hem te gaan maken. Helaas ben ik dat weer vergeten en heb dus m'n kans gemist. Het concert zelf was veel beter dan ik had verwacht. Er zaten nog stukken in waar niemand echt zeker van was, maar over het algemeen was het best goed. Alina is komen luisteren en ook Martin en Terhi, wat ik heel sympathiek vond. En ik meen ook in het publiek een glimps te hebben opgevangen van Henrik, de Zweedse jongen die zo goed trampoline springt en piano studeert.
Na het concert had ik een soort feestje verwacht, maar dat kwam er niet, dus stelde ik aan Charlotte, Alina, Claudia, Terhi en Martin voor om nog iets te gaan drinken, maar de helft van de groep was de dag ervoor lekker lang uitgegaan en was nu te moe. Dus besloot ik maar een lekker theetje met honing te gaan drinken op mijn kot. Nu moest het natuurlijk weer wel lukken dat net nu ik mijn sleutels voor de vierduizendzevenhonderdnegenendertigste keer vergeten was en Johanna was gaan fuiven. Inderdaad, zucht. Maar niet getreurd, ik was in mijn nopjes, dus ik belde Johanna, keerde terug naar The Gate en stelde me daar strategisch op naast de grote kerstboom waar Johanna me goed zou vinden om me haar sleutel te geven. Zoals je zelf ook wel al gemerkt hebt, gebeuren er altijd interessante dingen wanneer je goedgeluimd bent, dat gold ook deze keer. Er kwamen twee kerels op me af die op zoek waren naar een zekere bar die ik uiteraard niet wist zijn. We raakten aan de praat en het bleken heel toffe mensen te zijn in plaats van zatte fuifbeesten die een meisje dat een beetje rond staat te kijken graag proberen te verleiden. Johanna kwam en redde voor de zoveelste keer mijn leven, of tenminste mijn nachtrust, met haar sleutel. Ik praatte nog een beetje verder en toen kreeg ik zowaar een lift naar huis aangeboden. Hiephoi! Het was de eerste keer in tijden dat ik in een auto gezeten had, en dan nog wel links vooraan! Waaaah! Bon, ik raakte veilig thuis, heel veilig kan je wel zeggen, één van de twee is een police officer (ik heb zijn badge mogen zien ^^), en heb goed geslapen.
Toen kwam zondag. Om 11u had ik met Katharina afgesproken. Na vele omzwervingen hebben we uiteindelijk in de lounge van Grand Hotel, waar een sympathieke vriend van Katharina ons binnenliet, kunnen repeteren tot 3u. We hadden een redelijk goed gevoel tegen het einde, dus met een gerust gemoed vertrok ik naar huis om een halfuurtje later naar de trampoline te vertrekken. Ik was vergeten dat we vandaag met 'the rig' zouden springen en was dus redelijk verrast door de opstelling van de trampolines. Nadat ik tijdens de opwarming even naar het toilet gehold was, zei Sarah dat ze gehoord had dat ik Front Somersaults kon en vroeg of ik geen zin had om Back Somersaults te proberen. Ik was even van mijn stuk, dit was wel het laatste wat ik verwacht had, maar ik zei natuurlijk niet nee! We deden de progressions, dat wil zeggen de oefening die uiteindelijk leidt naar de juiste beweging. In dit geval moest ik dus op 3 met de armen in de lucht omhoog springen, heupen omhoog, armen naar de zij en 'pretend to be a tea saucer'. Heel plezant. Vlak daarna liep Sarah naar de rig en nam Charlotte, Cas en mezelf mee. Toen Bekka vroeg of ze één van ons mocht lenen zei Sarah: ja, maar niet Sarah, ik wil haar eerst! Geef toe, als jij in mijn plaats was, zou je je toch ook wel een beetje vereerd voelen, niet? Ik was zowaar de allereerste die aan de rig mocht. Bon, ik dus op de trampoline, een riem strak rond m'n buik gespannen en twee elastische koorden richting plafond. Het was een bijzondere ervaring, moet ik zeggen, je doet je Somersaults zoals altijd, maar je gaat precies in slow-motion. Heel vreemd, maar wel fun! Eerst deed ik de voorwaartse salto's en toen moest ik de achterwaartse proberen. Ik deed het niet slecht (Cas beweerde zelfs me te haten xD) en ben dus bijzonder vrolijk na de trampoline weer naar huis gegaan om dan zowaar 7 minuutjes met Gabriel te kunnen skypen en dan naar een Koreaans drama te kijken en een potje te zitten huilen bij een zeer emotioneel moment. Gelukkig kwam Johanna niet net dan thuis. Ik heb slecht geslapen, of liever, goed maar kort. Ik kon met alle moeite van de wereld niet in slaap geraken, zelfs een tas warme melk met honing mocht niet baten. Gelukkig ben ik toch nog goedgezind opgestaan vandaag.
En nu zijn we er, vandaag. Dé dag. 13 december 2010, de dag waarop Sarah haar Shakespeare examen moet doen, daarbij gefilmd zal worden en dan op Youtube zal verschijnen... Deze morgen was er een soort dress rehearsal en binnen een uurtje is het the real thing. Tot nu toe heb ik nog geen zenuwen, maar ik twijfel er niet aan dat ze niet ver weg meer zijn. Mijn lieflijke partner Katharina is ook in een heerlijk rothumeur, wat de sfeer natuurlijk fantastisch maakt, maar misschien zal ze strakjes wel beter zijn. Ikzelf zie het voorlopig in elk geval nog zitten. Ik moet wel bekennen dat ik stiekem denk dat de meeste anderen het stukken beter doen dan ik, niet allemaal, maar toch velen. Tjah, er zit niks anders op dan het straks nóg beter te doen dan!
Dus, beste lezers die deze update voor 16u Belgische tijd lezen, ik stel voor dat je van 16 tot 18u continu aan niemand anders dan mezelf denkt en keihard duimt en zo, verstaan? Goed. Dan laat ik jullie nu met rust.
Tot de volgende (misschien laat ik vanavond nog weten hoe het geweest is.. misschien)
Zaterdag.. Oh ja! Ik had gepland om met Katharina te oefenen voor het Shakespeare examen, maar ze stuurde me dat ze koorts had en niet zou komen. Ik was een beetje geïrriteerd, want het was niet de eerste keer dat ze iets afzegde, maar goed. Ik was al de hele dag bezig de huisvrouw uit te hangen en was eigenlijk nog bezig met de was op te hangen op het moment dat we hadden afgesproken, dus kwam het nog goed uit. Ik heb mezelf die middag ook een lekker maal bereid, met aardappels (!), en heb er erg van genoten. Om 4u had ik met Claudia en Mharie afgesproken om samen op zoek te gaan naar All Saints Church, waar we om 5u zingklaar moesten zijn. Met een kleine omweg (die we helemaal niet hadden gemaakt als een voorbijganger ons niet de verkeerde kant op had gestuurd) kwamen we mooi op tijd aan. Het orkest was er al en druk bezig met stemmen. Ik vind het heerlijk om daarnaar te luisteren, de sfeer van een aankomend concert maakt me altijd zo vrolijk. Ik was dus in een lekker sociale bui en kwetterde honderduit met mijn vriendinnetjes. Het was me ook opgevallen dat de jongen aan de timpanen er best wel bijzonder goed uitzag en ik had dus het idee opgevat een praatje met hem te gaan maken. Helaas ben ik dat weer vergeten en heb dus m'n kans gemist. Het concert zelf was veel beter dan ik had verwacht. Er zaten nog stukken in waar niemand echt zeker van was, maar over het algemeen was het best goed. Alina is komen luisteren en ook Martin en Terhi, wat ik heel sympathiek vond. En ik meen ook in het publiek een glimps te hebben opgevangen van Henrik, de Zweedse jongen die zo goed trampoline springt en piano studeert.
Na het concert had ik een soort feestje verwacht, maar dat kwam er niet, dus stelde ik aan Charlotte, Alina, Claudia, Terhi en Martin voor om nog iets te gaan drinken, maar de helft van de groep was de dag ervoor lekker lang uitgegaan en was nu te moe. Dus besloot ik maar een lekker theetje met honing te gaan drinken op mijn kot. Nu moest het natuurlijk weer wel lukken dat net nu ik mijn sleutels voor de vierduizendzevenhonderdnegenendertigste keer vergeten was en Johanna was gaan fuiven. Inderdaad, zucht. Maar niet getreurd, ik was in mijn nopjes, dus ik belde Johanna, keerde terug naar The Gate en stelde me daar strategisch op naast de grote kerstboom waar Johanna me goed zou vinden om me haar sleutel te geven. Zoals je zelf ook wel al gemerkt hebt, gebeuren er altijd interessante dingen wanneer je goedgeluimd bent, dat gold ook deze keer. Er kwamen twee kerels op me af die op zoek waren naar een zekere bar die ik uiteraard niet wist zijn. We raakten aan de praat en het bleken heel toffe mensen te zijn in plaats van zatte fuifbeesten die een meisje dat een beetje rond staat te kijken graag proberen te verleiden. Johanna kwam en redde voor de zoveelste keer mijn leven, of tenminste mijn nachtrust, met haar sleutel. Ik praatte nog een beetje verder en toen kreeg ik zowaar een lift naar huis aangeboden. Hiephoi! Het was de eerste keer in tijden dat ik in een auto gezeten had, en dan nog wel links vooraan! Waaaah! Bon, ik raakte veilig thuis, heel veilig kan je wel zeggen, één van de twee is een police officer (ik heb zijn badge mogen zien ^^), en heb goed geslapen.
Toen kwam zondag. Om 11u had ik met Katharina afgesproken. Na vele omzwervingen hebben we uiteindelijk in de lounge van Grand Hotel, waar een sympathieke vriend van Katharina ons binnenliet, kunnen repeteren tot 3u. We hadden een redelijk goed gevoel tegen het einde, dus met een gerust gemoed vertrok ik naar huis om een halfuurtje later naar de trampoline te vertrekken. Ik was vergeten dat we vandaag met 'the rig' zouden springen en was dus redelijk verrast door de opstelling van de trampolines. Nadat ik tijdens de opwarming even naar het toilet gehold was, zei Sarah dat ze gehoord had dat ik Front Somersaults kon en vroeg of ik geen zin had om Back Somersaults te proberen. Ik was even van mijn stuk, dit was wel het laatste wat ik verwacht had, maar ik zei natuurlijk niet nee! We deden de progressions, dat wil zeggen de oefening die uiteindelijk leidt naar de juiste beweging. In dit geval moest ik dus op 3 met de armen in de lucht omhoog springen, heupen omhoog, armen naar de zij en 'pretend to be a tea saucer'. Heel plezant. Vlak daarna liep Sarah naar de rig en nam Charlotte, Cas en mezelf mee. Toen Bekka vroeg of ze één van ons mocht lenen zei Sarah: ja, maar niet Sarah, ik wil haar eerst! Geef toe, als jij in mijn plaats was, zou je je toch ook wel een beetje vereerd voelen, niet? Ik was zowaar de allereerste die aan de rig mocht. Bon, ik dus op de trampoline, een riem strak rond m'n buik gespannen en twee elastische koorden richting plafond. Het was een bijzondere ervaring, moet ik zeggen, je doet je Somersaults zoals altijd, maar je gaat precies in slow-motion. Heel vreemd, maar wel fun! Eerst deed ik de voorwaartse salto's en toen moest ik de achterwaartse proberen. Ik deed het niet slecht (Cas beweerde zelfs me te haten xD) en ben dus bijzonder vrolijk na de trampoline weer naar huis gegaan om dan zowaar 7 minuutjes met Gabriel te kunnen skypen en dan naar een Koreaans drama te kijken en een potje te zitten huilen bij een zeer emotioneel moment. Gelukkig kwam Johanna niet net dan thuis. Ik heb slecht geslapen, of liever, goed maar kort. Ik kon met alle moeite van de wereld niet in slaap geraken, zelfs een tas warme melk met honing mocht niet baten. Gelukkig ben ik toch nog goedgezind opgestaan vandaag.
En nu zijn we er, vandaag. Dé dag. 13 december 2010, de dag waarop Sarah haar Shakespeare examen moet doen, daarbij gefilmd zal worden en dan op Youtube zal verschijnen... Deze morgen was er een soort dress rehearsal en binnen een uurtje is het the real thing. Tot nu toe heb ik nog geen zenuwen, maar ik twijfel er niet aan dat ze niet ver weg meer zijn. Mijn lieflijke partner Katharina is ook in een heerlijk rothumeur, wat de sfeer natuurlijk fantastisch maakt, maar misschien zal ze strakjes wel beter zijn. Ikzelf zie het voorlopig in elk geval nog zitten. Ik moet wel bekennen dat ik stiekem denk dat de meeste anderen het stukken beter doen dan ik, niet allemaal, maar toch velen. Tjah, er zit niks anders op dan het straks nóg beter te doen dan!
Dus, beste lezers die deze update voor 16u Belgische tijd lezen, ik stel voor dat je van 16 tot 18u continu aan niemand anders dan mezelf denkt en keihard duimt en zo, verstaan? Goed. Dan laat ik jullie nu met rust.
Tot de volgende (misschien laat ik vanavond nog weten hoe het geweest is.. misschien)
vrijdag 10 december 2010
Vrijdag 10/12
Geloof het of niet, er was zowaar trampoline op woensdag! Hiep hoi!
Het was al twee weken geleden dat ik nog had kunnen oefenen, en bijgevolg voelde alles een beetje onnatuurlijk aan. Toen ik het uiteindelijk aandurfde om de salto weer te proberen, ging het de eerste keer falikant mis, in de zin dat ik een ietsiepietsiebeetje overroteerde waardoor ik bij het landen naar voor gekatapulteerd werd en met mijn gezicht op de zijmat terecht kwam. Ik moet zeggen, sinds die salto's heb ik die matten aan de zijkant van de trampoline geweldig leren appreciëren. Nu, je kent me, ik doe me nooit echt ernstig pijn. Ik stond gewoon weer recht en deed een tweede salto die ik, zij het een halve meter te veel naar voor, mooi op mijn voeten landde. Volgende obstakel was dus te proberen omhoog te springen in plaats van vooruit. Niet simpel. Ik deed m'n best, ik zette me hard af en schoot de lucht in, en toen ging alles plots in slow motion. Ik draaide naar voor en zag toen hoe hoog ik was, panikeerde een beetje, en dook dus gewoon naar beneden in plaats van door te draaien. Ik was gelukkig nog zo snugger om mijn handen te zetten, zodat ik een onhandige handenstand deed om dan op mijn knieën terecht te komen. De mensen rond mij waren enorm geschrokken, maar ik had wederom niet de kleinste schram. Ik heb verder geen gekke kuren meer uitgehaald, maar heb wél stomweg mijn knie gestoten toen ik op de trampoline klom en dat voel ik nog steeds wanneer ik hem plooi.
Gisteren heb ik lekker uitgeslapen. Om 12u30 had ik afgesproken met Charlotte en Coralie om info te gaan vragen bij de Fellwalking Society in verband met die trip naar de Lake District. Het leek ons wel heel erg professioneel te zijn, wat mij eigenlijk wel afschrikte. Toen we uiteindelijk aan het tafeltje stonden, kwamen er twee meisjes voor ons staan, die de laatste twee vrije plaatsen op de lijst kregen, waardoor wij eigenlijk gewoon geen kans meer maakten om nog mee te gaan. We hebben uiteindelijk onze naam op een reservelijst gezet, maar ik ben niet meer van plan nog mee te gaan. Ik geloof dat ik beter met Katharina nog wat Shakespeare oefen en me dan ga uitleven op de trampoline in de plaats, zondag is de voorlaatste training. Om 3u ben ik met Alina en Charlotte naar de nieuwe kerstmarkt aan het monument gegaan, waar we ons weer hebben laten gaan aan een standje met een heleboel sprankelenede cupcakes. Daar kon je gewoon niet zomaar aan passeren. Ze waren gelukkig bijna even lekker als ze er uitzagen, dat is al heel wat. Om 5u dan, had ik met Katharina afgesproken om te repeteren. We hebben weer een hele zoektocht mogen doen om een goeie ruimte te vinden. Uiteindelijk hebben we ons op het 4e verdiep van de Armstrong Building ergens in de gang gezet (die had een tapijt) en daar heel stilletjes gerepeteerd. Er begint een beetje vorm in te komen, gelukkig maar. Ik zie het momenteel redelijk zitten, de tekst hebben we ongeveer onder de knie, alleen de interactie heeft nog wat oefening nodig. Rond kwart voor 7 zijn we in Eldon Square een Pretzel gaan halen. Ik had geen idee wat dat was, blijkbaar iets typisch Duits, in elk geval, het heeft me gesmaakt. Daarna ben ik naar het koor gehold, Katharina is niet meegegaan. Eigenlijk is ze veel te weinig gekomen om überhaupt mee te mogen zingen, vind ik, maar wat heb ik daar op te zeggen? Het was de eerste repetitie met het orkest erbij. Ik geef toe, er zaten mooie dingen in, maar eigenlijk zijn we allesbehalve klaar om morgen een concert te doen. Mijn naam hoeft niet op het programmaboekje te staan. We sloten af met 'Joy to the world', 'Hark the herald angels sing' en als allerlaatste een liedje dat iedereen verondersteld was te kennen: 'The twelve days of Christmas'. Je had de fagottist voor me moeten zien lachen toen ik aan Mharie (vreemde spelling, ik heb het over de 'Mary' die ik al eerder vermeld heb) vroeg wat dat was, ik had er nog nooit van gehoord. Het heeft iets van 'De boom staat op de bergen', wat het een klein beetje moeilijk maakt om snel te leren, maar ik kan intussen aan een redelijk tempo toch de eerste 7 dagen, de rest ken ik ook, maar ik moet nog te lang nadenken.. Ik kom er wel. 's Avonds heb ik ook een uur of 2 gezellig met Johanna zitten babbelen, heel plezant. Ze vertrekt gewoon binnen 10 dagen! Ik ga zo eenzaam zijn!
En toen kwam vandaag. Niet veel te doen. Interessant seminarie over 'The Hobbit', vervolgens inkopen doen in Tesco en daar Charlotte tegen het lijf lopen en weer een zware zak naar huis sleuren langs een meer dat aan het ontdooien is en heel mooi om naar te kijken. Het leek alsof de meeuwen over het water aan het lopen waren. En nu ben ik thuis en ga bijna iets eten. Voor de rest van de dag heb ik niks gepland, dus dat wordt Shakespeare, misschien wat lezen, eventueel Phonetics.. Je weet wel, een beetje aanmodderen.
Tot de volgende!
Het was al twee weken geleden dat ik nog had kunnen oefenen, en bijgevolg voelde alles een beetje onnatuurlijk aan. Toen ik het uiteindelijk aandurfde om de salto weer te proberen, ging het de eerste keer falikant mis, in de zin dat ik een ietsiepietsiebeetje overroteerde waardoor ik bij het landen naar voor gekatapulteerd werd en met mijn gezicht op de zijmat terecht kwam. Ik moet zeggen, sinds die salto's heb ik die matten aan de zijkant van de trampoline geweldig leren appreciëren. Nu, je kent me, ik doe me nooit echt ernstig pijn. Ik stond gewoon weer recht en deed een tweede salto die ik, zij het een halve meter te veel naar voor, mooi op mijn voeten landde. Volgende obstakel was dus te proberen omhoog te springen in plaats van vooruit. Niet simpel. Ik deed m'n best, ik zette me hard af en schoot de lucht in, en toen ging alles plots in slow motion. Ik draaide naar voor en zag toen hoe hoog ik was, panikeerde een beetje, en dook dus gewoon naar beneden in plaats van door te draaien. Ik was gelukkig nog zo snugger om mijn handen te zetten, zodat ik een onhandige handenstand deed om dan op mijn knieën terecht te komen. De mensen rond mij waren enorm geschrokken, maar ik had wederom niet de kleinste schram. Ik heb verder geen gekke kuren meer uitgehaald, maar heb wél stomweg mijn knie gestoten toen ik op de trampoline klom en dat voel ik nog steeds wanneer ik hem plooi.
Gisteren heb ik lekker uitgeslapen. Om 12u30 had ik afgesproken met Charlotte en Coralie om info te gaan vragen bij de Fellwalking Society in verband met die trip naar de Lake District. Het leek ons wel heel erg professioneel te zijn, wat mij eigenlijk wel afschrikte. Toen we uiteindelijk aan het tafeltje stonden, kwamen er twee meisjes voor ons staan, die de laatste twee vrije plaatsen op de lijst kregen, waardoor wij eigenlijk gewoon geen kans meer maakten om nog mee te gaan. We hebben uiteindelijk onze naam op een reservelijst gezet, maar ik ben niet meer van plan nog mee te gaan. Ik geloof dat ik beter met Katharina nog wat Shakespeare oefen en me dan ga uitleven op de trampoline in de plaats, zondag is de voorlaatste training. Om 3u ben ik met Alina en Charlotte naar de nieuwe kerstmarkt aan het monument gegaan, waar we ons weer hebben laten gaan aan een standje met een heleboel sprankelenede cupcakes. Daar kon je gewoon niet zomaar aan passeren. Ze waren gelukkig bijna even lekker als ze er uitzagen, dat is al heel wat. Om 5u dan, had ik met Katharina afgesproken om te repeteren. We hebben weer een hele zoektocht mogen doen om een goeie ruimte te vinden. Uiteindelijk hebben we ons op het 4e verdiep van de Armstrong Building ergens in de gang gezet (die had een tapijt) en daar heel stilletjes gerepeteerd. Er begint een beetje vorm in te komen, gelukkig maar. Ik zie het momenteel redelijk zitten, de tekst hebben we ongeveer onder de knie, alleen de interactie heeft nog wat oefening nodig. Rond kwart voor 7 zijn we in Eldon Square een Pretzel gaan halen. Ik had geen idee wat dat was, blijkbaar iets typisch Duits, in elk geval, het heeft me gesmaakt. Daarna ben ik naar het koor gehold, Katharina is niet meegegaan. Eigenlijk is ze veel te weinig gekomen om überhaupt mee te mogen zingen, vind ik, maar wat heb ik daar op te zeggen? Het was de eerste repetitie met het orkest erbij. Ik geef toe, er zaten mooie dingen in, maar eigenlijk zijn we allesbehalve klaar om morgen een concert te doen. Mijn naam hoeft niet op het programmaboekje te staan. We sloten af met 'Joy to the world', 'Hark the herald angels sing' en als allerlaatste een liedje dat iedereen verondersteld was te kennen: 'The twelve days of Christmas'. Je had de fagottist voor me moeten zien lachen toen ik aan Mharie (vreemde spelling, ik heb het over de 'Mary' die ik al eerder vermeld heb) vroeg wat dat was, ik had er nog nooit van gehoord. Het heeft iets van 'De boom staat op de bergen', wat het een klein beetje moeilijk maakt om snel te leren, maar ik kan intussen aan een redelijk tempo toch de eerste 7 dagen, de rest ken ik ook, maar ik moet nog te lang nadenken.. Ik kom er wel. 's Avonds heb ik ook een uur of 2 gezellig met Johanna zitten babbelen, heel plezant. Ze vertrekt gewoon binnen 10 dagen! Ik ga zo eenzaam zijn!
En toen kwam vandaag. Niet veel te doen. Interessant seminarie over 'The Hobbit', vervolgens inkopen doen in Tesco en daar Charlotte tegen het lijf lopen en weer een zware zak naar huis sleuren langs een meer dat aan het ontdooien is en heel mooi om naar te kijken. Het leek alsof de meeuwen over het water aan het lopen waren. En nu ben ik thuis en ga bijna iets eten. Voor de rest van de dag heb ik niks gepland, dus dat wordt Shakespeare, misschien wat lezen, eventueel Phonetics.. Je weet wel, een beetje aanmodderen.
Tot de volgende!
woensdag 8 december 2010
Woensdag 08/12
We beginnen hier serieus te worden. Maandag had ik Shakespeare. In de voormiddag oefenden we in duo's onze speeches, in de namiddag moesten we die om beurt bij Peter gaan tonen. Nu is het zo dat Katharina en ik 's namiddags nog bedacht hebben dat we eigenlijk de eerste scène samen kunnen doen omdat Katharina niet meer zo tevreden was met haar speech. Bijgevolg moet Sarah nu driedubbel (echt wel) zo veel tekst kennen! Paniek! (Ik kan het intussen ongeveer vanbuiten hoor, maar toch)
's Avonds heb ik een abnormaal lang hoofdstuk van Phonetics onder handen genomen en me dan op de oefeningen geworpen om voor de eerste keer dit semester volledig vast te zitten. We kregen een boel gegevens van het Nederlands waarin men vaak een doffe 'e' toevoegt, zoals in 'warm'-->'warrum'. De bedoeling was een regel te geven voor wanneer die 'schwa epenthesis' precies voorkomt. Ik had wel door dat het altijd in de complexe coda van een lettergreep was (anders gezegd, wanneer de lettergreep eindigt met 2 medeklinkers) en alleen als beide medeklinkers tot de zelfde lettergreep behoren, maar ik had een probleem met de laatste twee voorbeelden, namelijk 'pers' en 'held', waar die schwa níet wordt ingevoegd. Ik heb een groot deel van mijn avond daarop zitten zoeken en het uiteindelijk opgegeven met de blije gedachte dat het seminarie van morgen eens interessant ging zijn.
Dinsdag heb ik dan een interessante les gehad over 'The Hobbit' en toen was het eindelijk tijd voor het seminarie. Het begon een beetje traagjes (ik moest trouwens de voorbeelden voorlezen, gezien ik de taal sprak). Hij had het inderdaad over die complexe coda's en lettergrepen, maar toen ik de grote 'BUT' van zijn kant verwachtte, besloot hij naar de volgende vraag te gaan! Dat kon niet zijn, dus Sarah stak snel haar hand in de lucht en vuurde haar vraag af: "Maar waaróm is er geen schwa epenthesis in de laatste twee voorbeelden?" Iedereen kijkt naar mij, kijkt naar de vraag, naar de prof, weer naar mij.. De prof, die kijkt naar mij, naar de vraag, en blijft dan een minuut of drie naar de vraag zitten staren. Ongemakkelijke stilte, want ik wilde echt het antwoord weten en ik voelde een heleboel blikken in mijn richting. En ik had niet eens een indrukwekkende vraag gesteld, het stond verdorie in de voorbeelden! Nuja, er werd geen oplossing gevonden, dus we gingen verder. Eenmaal thuis heb ik het op internet opgezocht, gevonden en doorgestuurd naar de prof. Daarna heb ik een gezellige facebookchat gehad met een zekere handbalcoach en dáarna heb ik nog 'The Hobbit' uitgelezen en ben ik op tijd gaan slapen (om helaas nog tot 2u wakker te liggen en dan te dromen van het ergste Shakespeare examen ooit).
Vandaag dan. Ik werd wakker met 2 sms'jes, hiephoi! Dan naar de studygroup meeting, meteen erna met Charlotte naar de supermarkt voor gehakt en vooral op zoek naar poeder om vanillepudding te maken. We vonden er geen, totdat Charlotte al weer naar de les was en ik nog eens in Fenwick ging kijken. Daar vond ik zowaar een zakje instant Vanilla custard! Victory! Vrolijk naar huis, snel iets eten en dan weer naar buiten. Afspraak met Katharina, mijn Barnardo, om Shakespeare te oefenen. Het probleem was alleen dat we geen lege kamer vonden. We hebben een heleboel trappen en gangen gedaan, kwamen dan Fred en Josh tegen, die exact hetzelfde plan als ons hadden, en zijn toen met z'n vieren verder gaan zoeken. We hebben toch nog een goede zaal gevonden, waar we na een uurtje weer buiten gegooid werden en uiteindelijk hebben Katharina en ik dan maar besloten om de vertaling naar modern Engels eerst te doen. Daar zijn we nog niet volledig mee klaar, want het is moeilijk, maar we komen er wel. En nu ben ik weer thuis, en binnen een 10 minuten zal Charlotte hier staan en gaan we koken en pudding maken en hopelijk nog eens naar de trampoline gaan.
Zo, dit was het voor vandaag. Ik heb een beetje snel getypt en heb waarschijnlijk superlange zinnen gemaakt, waarvoor mijn excuses, maar weet je wat? Deal with it ;-D
Tot nog eens!
's Avonds heb ik een abnormaal lang hoofdstuk van Phonetics onder handen genomen en me dan op de oefeningen geworpen om voor de eerste keer dit semester volledig vast te zitten. We kregen een boel gegevens van het Nederlands waarin men vaak een doffe 'e' toevoegt, zoals in 'warm'-->'warrum'. De bedoeling was een regel te geven voor wanneer die 'schwa epenthesis' precies voorkomt. Ik had wel door dat het altijd in de complexe coda van een lettergreep was (anders gezegd, wanneer de lettergreep eindigt met 2 medeklinkers) en alleen als beide medeklinkers tot de zelfde lettergreep behoren, maar ik had een probleem met de laatste twee voorbeelden, namelijk 'pers' en 'held', waar die schwa níet wordt ingevoegd. Ik heb een groot deel van mijn avond daarop zitten zoeken en het uiteindelijk opgegeven met de blije gedachte dat het seminarie van morgen eens interessant ging zijn.
Dinsdag heb ik dan een interessante les gehad over 'The Hobbit' en toen was het eindelijk tijd voor het seminarie. Het begon een beetje traagjes (ik moest trouwens de voorbeelden voorlezen, gezien ik de taal sprak). Hij had het inderdaad over die complexe coda's en lettergrepen, maar toen ik de grote 'BUT' van zijn kant verwachtte, besloot hij naar de volgende vraag te gaan! Dat kon niet zijn, dus Sarah stak snel haar hand in de lucht en vuurde haar vraag af: "Maar waaróm is er geen schwa epenthesis in de laatste twee voorbeelden?" Iedereen kijkt naar mij, kijkt naar de vraag, naar de prof, weer naar mij.. De prof, die kijkt naar mij, naar de vraag, en blijft dan een minuut of drie naar de vraag zitten staren. Ongemakkelijke stilte, want ik wilde echt het antwoord weten en ik voelde een heleboel blikken in mijn richting. En ik had niet eens een indrukwekkende vraag gesteld, het stond verdorie in de voorbeelden! Nuja, er werd geen oplossing gevonden, dus we gingen verder. Eenmaal thuis heb ik het op internet opgezocht, gevonden en doorgestuurd naar de prof. Daarna heb ik een gezellige facebookchat gehad met een zekere handbalcoach en dáarna heb ik nog 'The Hobbit' uitgelezen en ben ik op tijd gaan slapen (om helaas nog tot 2u wakker te liggen en dan te dromen van het ergste Shakespeare examen ooit).
Vandaag dan. Ik werd wakker met 2 sms'jes, hiephoi! Dan naar de studygroup meeting, meteen erna met Charlotte naar de supermarkt voor gehakt en vooral op zoek naar poeder om vanillepudding te maken. We vonden er geen, totdat Charlotte al weer naar de les was en ik nog eens in Fenwick ging kijken. Daar vond ik zowaar een zakje instant Vanilla custard! Victory! Vrolijk naar huis, snel iets eten en dan weer naar buiten. Afspraak met Katharina, mijn Barnardo, om Shakespeare te oefenen. Het probleem was alleen dat we geen lege kamer vonden. We hebben een heleboel trappen en gangen gedaan, kwamen dan Fred en Josh tegen, die exact hetzelfde plan als ons hadden, en zijn toen met z'n vieren verder gaan zoeken. We hebben toch nog een goede zaal gevonden, waar we na een uurtje weer buiten gegooid werden en uiteindelijk hebben Katharina en ik dan maar besloten om de vertaling naar modern Engels eerst te doen. Daar zijn we nog niet volledig mee klaar, want het is moeilijk, maar we komen er wel. En nu ben ik weer thuis, en binnen een 10 minuten zal Charlotte hier staan en gaan we koken en pudding maken en hopelijk nog eens naar de trampoline gaan.
Zo, dit was het voor vandaag. Ik heb een beetje snel getypt en heb waarschijnlijk superlange zinnen gemaakt, waarvoor mijn excuses, maar weet je wat? Deal with it ;-D
Tot nog eens!
zondag 5 december 2010
Zondag 05/12
Aaaah, een warme douche kan zoooo'n deugd doen!
Vandaag was een leuke dag, maar vooraleer ik daarover vertel, eerst even terugkeren in de tijd..
Vrijdag heb ik uiteindelijk heel lang zitten tekenen in plaats van werken, en wanneer ik eindelijk begon met lezen, kreeg ik na 9 pagina's een sms van Charlotte dat de mensjes van Heaton op weg waren naar het stadscentrum om er eentje te gaan drinken. Sarah besloot om ook te gaan en liet die arme Bilbo Baggins achter met 3 knorrige trollen om voor de eerste keer haar nieuwe laarzen uit te testen. Ze hebben het fantastisch gedaan, ik heb voortdurend droge voeten gehad. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik een pub binnenging, maar er is niks speciaals aan, het kon net zo goed een Belgische zijn, hoewel de leuke jongen achter de toog wel heel mooi naar me glimlachte. Ik heb er een, ietwat dure, 'appel en vanille mojito' gedronken. Ik vond het veelbelovend klinken, maar eigenlijk smaakte ik niet echt een verschil met een gewone mojito. Gelukkig was er ook geen verschil in prijs. Om 12u besloot de groep nog ergens te gaan dansen, maar toen heeft Sarah besloten toch maar naar huis te gaan in de plaats. Ik heb een gezellig wandelingetje door het park gemaakt, waar ik het niet kon laten af en toe een boom vast te pakken en er een toertje rond te huppelen (uiteraard nadat ik eerst even gekeken had of er niemand in de buurt was). Ik was dan ook zo blij dat mijn voeten nog droog waren. Ik ben trouwens ook een rat tegengekomen, die hoogstwaarschijnlijk net van plan was ook een toertje rond mijn boom te huppelen, maar die snel weer verdween toen hij mij opmerkte. Een rattenspoor in de sneeuw is eigenlijk best wel grappig, en nu ik het eenmaal gezien had, zag ik er overal! Het park zit vol met ratten! Toen ik bij de vijver kwam, zag ik overal voetstappen op het ijs. Nu moet je niet boos zijn, maar het was toch o zo verleidelijk om daar een roodgelaarsd voetje bij te zetten. Ik heb, uiteraard heel voorzichtig en me volledig bewust van het gevaar, langzaam mijn linkervoet op het ijs gezet, een beetje geduwd en toen het stevig genoeg voelde, mijn andere voet erbij gezet. En daar stond ik, op de vijver, met een hart dat sneller klopte dan ooit. Ik zette een paar aarzelende stapjes en haastte me dan zo snel mogelijk weer naar de rand, waar ik me weer stukken veiliger voelde. De rest van de wandeling naar huis heb ik geen vreemde toeren meer uitgehaald, behalve dan misschien dat ik overal de diepste sneeuw uitzocht om sporen te maken en nog maar eens te merken dat mijn voeten nog steeds droog waren.
Zaterdag is heel kort samen te vatten. Ik werd laat wakker, heb de hele dag ongeveer gelezen, en heb 's avonds nog een lang skypegesprek gevoerd.
Vandaag dan. Om 8u ging mijn wekker, om kwart voor 9 stond ik op. Ontbijten, tanden poetsen en dan op naar Castle Leazes om piano te spelen. Op mijn eentje, totdat Charlotte zou toekomen. Ik was al een tijdje aan het spelen toen er plots een groep mensen binnenkwam. Er kwam een jongen naar me toe die me wist te zeggen dat ze daar van 10 tot 5 zouden zijn voor een pantomime repetitie. Daar ging ons idee om een duetje te spelen. Toen Charlotte gearriveerd was, hadden we geen piano meer, dus zijn we haar viool op mijn kot gaan afzetten en een beetje gaan winkelen in de plaats. We konden niet aan de verleiding weerstaan om 2 lekkere cookies te kopen en ik heb ook eindelijk een nieuw paar dikke sokken. Wandelsokken! Die gaan goed van pas komen wanneer ik volgende week zondag op wandeltocht ga in het Lake District. Om 12u30 hadden we afgesproken met Alina en Claudia om eens in een Engelse pub de 'Sunday Roast' uit te proberen, op aanraden van Cas, een meisje van de trampoline. Het was heel lekker, en eigenlijk ook echt goedkoop. Ik heb ervan genoten. Achteraf zijn Charlotte en ik naar mijn kot gegaan, waar Alina ons even later weer vervoegde met een tekening die ze voor mij gemaakt had en toen hebben we naar al haar tekeningen zitten kijken. Het is echt ongelooflijk hoe prachtig zij kan tekenen! Waauw! Ik heb haar ook mijn roos laten zien, die nog niet echt af is, en gevraagd hoe zij die zwarte achtergrond zou doen, want het stoort me dat je de potloodrichting zo goed ziet. Ze kon het ook niet zeggen, dus zal ik het waarschijnlijk zo laten. Toen ik mijn mail checkte, zag ik dat de trampoline vandaag wéér afgeschaft was, wat best wel een domper was. Gelukkig kwamen we op het idee om dan gewoon na 5u ons Shindler's List duet te gaan oefenen. Dat is dan ook precies wat we hebben gedaan. We zijn niet zo ver geraakt, want de pianiste was nog niet zo goed vertrouwd met de partituren.. We hebben ook een paar van mijn pianopartituren bekeken en ontdekt dat het perfect mogelijk is om met de viool mee te spelen op 'He's a Pirate', 'In dreams' en 'Elfenlied'. We hebben ons echt fantastisch geamuseerd. Eenmaal thuis heb ik nog een douche genomen en dan ben ik voor de computer gaan zitten om de hele wereld in te lichten over deze leuke dag. Ik voel me echt voldaan.
Heerlijk. = )
Hopelijk komen er nog veel zo'n dagen.
Daag!
Vandaag was een leuke dag, maar vooraleer ik daarover vertel, eerst even terugkeren in de tijd..
Vrijdag heb ik uiteindelijk heel lang zitten tekenen in plaats van werken, en wanneer ik eindelijk begon met lezen, kreeg ik na 9 pagina's een sms van Charlotte dat de mensjes van Heaton op weg waren naar het stadscentrum om er eentje te gaan drinken. Sarah besloot om ook te gaan en liet die arme Bilbo Baggins achter met 3 knorrige trollen om voor de eerste keer haar nieuwe laarzen uit te testen. Ze hebben het fantastisch gedaan, ik heb voortdurend droge voeten gehad. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik een pub binnenging, maar er is niks speciaals aan, het kon net zo goed een Belgische zijn, hoewel de leuke jongen achter de toog wel heel mooi naar me glimlachte. Ik heb er een, ietwat dure, 'appel en vanille mojito' gedronken. Ik vond het veelbelovend klinken, maar eigenlijk smaakte ik niet echt een verschil met een gewone mojito. Gelukkig was er ook geen verschil in prijs. Om 12u besloot de groep nog ergens te gaan dansen, maar toen heeft Sarah besloten toch maar naar huis te gaan in de plaats. Ik heb een gezellig wandelingetje door het park gemaakt, waar ik het niet kon laten af en toe een boom vast te pakken en er een toertje rond te huppelen (uiteraard nadat ik eerst even gekeken had of er niemand in de buurt was). Ik was dan ook zo blij dat mijn voeten nog droog waren. Ik ben trouwens ook een rat tegengekomen, die hoogstwaarschijnlijk net van plan was ook een toertje rond mijn boom te huppelen, maar die snel weer verdween toen hij mij opmerkte. Een rattenspoor in de sneeuw is eigenlijk best wel grappig, en nu ik het eenmaal gezien had, zag ik er overal! Het park zit vol met ratten! Toen ik bij de vijver kwam, zag ik overal voetstappen op het ijs. Nu moet je niet boos zijn, maar het was toch o zo verleidelijk om daar een roodgelaarsd voetje bij te zetten. Ik heb, uiteraard heel voorzichtig en me volledig bewust van het gevaar, langzaam mijn linkervoet op het ijs gezet, een beetje geduwd en toen het stevig genoeg voelde, mijn andere voet erbij gezet. En daar stond ik, op de vijver, met een hart dat sneller klopte dan ooit. Ik zette een paar aarzelende stapjes en haastte me dan zo snel mogelijk weer naar de rand, waar ik me weer stukken veiliger voelde. De rest van de wandeling naar huis heb ik geen vreemde toeren meer uitgehaald, behalve dan misschien dat ik overal de diepste sneeuw uitzocht om sporen te maken en nog maar eens te merken dat mijn voeten nog steeds droog waren.
Zaterdag is heel kort samen te vatten. Ik werd laat wakker, heb de hele dag ongeveer gelezen, en heb 's avonds nog een lang skypegesprek gevoerd.
Vandaag dan. Om 8u ging mijn wekker, om kwart voor 9 stond ik op. Ontbijten, tanden poetsen en dan op naar Castle Leazes om piano te spelen. Op mijn eentje, totdat Charlotte zou toekomen. Ik was al een tijdje aan het spelen toen er plots een groep mensen binnenkwam. Er kwam een jongen naar me toe die me wist te zeggen dat ze daar van 10 tot 5 zouden zijn voor een pantomime repetitie. Daar ging ons idee om een duetje te spelen. Toen Charlotte gearriveerd was, hadden we geen piano meer, dus zijn we haar viool op mijn kot gaan afzetten en een beetje gaan winkelen in de plaats. We konden niet aan de verleiding weerstaan om 2 lekkere cookies te kopen en ik heb ook eindelijk een nieuw paar dikke sokken. Wandelsokken! Die gaan goed van pas komen wanneer ik volgende week zondag op wandeltocht ga in het Lake District. Om 12u30 hadden we afgesproken met Alina en Claudia om eens in een Engelse pub de 'Sunday Roast' uit te proberen, op aanraden van Cas, een meisje van de trampoline. Het was heel lekker, en eigenlijk ook echt goedkoop. Ik heb ervan genoten. Achteraf zijn Charlotte en ik naar mijn kot gegaan, waar Alina ons even later weer vervoegde met een tekening die ze voor mij gemaakt had en toen hebben we naar al haar tekeningen zitten kijken. Het is echt ongelooflijk hoe prachtig zij kan tekenen! Waauw! Ik heb haar ook mijn roos laten zien, die nog niet echt af is, en gevraagd hoe zij die zwarte achtergrond zou doen, want het stoort me dat je de potloodrichting zo goed ziet. Ze kon het ook niet zeggen, dus zal ik het waarschijnlijk zo laten. Toen ik mijn mail checkte, zag ik dat de trampoline vandaag wéér afgeschaft was, wat best wel een domper was. Gelukkig kwamen we op het idee om dan gewoon na 5u ons Shindler's List duet te gaan oefenen. Dat is dan ook precies wat we hebben gedaan. We zijn niet zo ver geraakt, want de pianiste was nog niet zo goed vertrouwd met de partituren.. We hebben ook een paar van mijn pianopartituren bekeken en ontdekt dat het perfect mogelijk is om met de viool mee te spelen op 'He's a Pirate', 'In dreams' en 'Elfenlied'. We hebben ons echt fantastisch geamuseerd. Eenmaal thuis heb ik nog een douche genomen en dan ben ik voor de computer gaan zitten om de hele wereld in te lichten over deze leuke dag. Ik voel me echt voldaan.
Heerlijk. = )
Hopelijk komen er nog veel zo'n dagen.
Daag!
vrijdag 3 december 2010
Vrijdag 03/12
Hier ben ik alweer!
Wat ben ik toch weer productief deze week. Dat komt waarschijnlijk een beetje omdat ik zou moeten werken en allerlei excuses vind om dat toch niet meteen te doen. Maar ja, ik heb nog de hele rest van de dag!
Ik kijk net naar buiten en zie dat het alweer aan het sneeuwen is.. Woensdag was het zo erg, dat het sportcentrum om 5u sloot omdat het te gevaarlijk was om nog op straat te gaan! En we kregen ook al een mail die waarschuwde voor ophopende sneeuw op de daken, we worden aangeraden niet te dicht bij de gebouwen te lopen. En groot gelijk hebben ze. Ik ben al twee keer getuige geweest van een groot pak sneeuw die plots naar beneden kwam donderen, wel spectaculair.
Geen trampoline dus woensdag, helaas, maar we hebben toch lekker gekookt en ik heb nog eens gezellig kunnen skypen met ons Japannertje terwijl we gezamenlijk en redelijk wanhopig probeerden ons procent van Mijnenvegen boven de 20 te houden. Daarna heb ik ook nog met mijn liefje geskypet, terwijl ik een dappere poging deed om een mooie roos te tekenen en dáarna heb ik nog zo'n 100 pagina's in mijn boek gelezen.
Gisteren ben ik rond 2u, via Leazes Park (daar worden je voeten niet zo vreselijk nat) naar school gestapt om met Peter te bespreken welke speech ik ga doen voor het examen binnen intussen anderhalve week. Het is een speech van Horatio geworden, de beste vriend van Hamlet (ja Fien, het is dus niet de broer van de geest die die laatste vermoord heeft geworden ^^). Ik zou zeggen, kijk er allemaal naar uit, want binnen een paar weken kun je mijn examen op Youtube bekijken. Na mijn gezellige conversatie met Peter, aan wie ik ook heel trots mijn zelfgebreide sjaal toonde ^^, ben ik op mijn gemak een beetje door de winkelstraten gaan wandelen. Ik hoopte een leuk paar gummylaarzen te vinden, dat heb ik niet gevonden, maar in Tesco heb ik mezelf dan een beetje laten gaan en voor het eerst sinds ik hier ben, iets gekocht dat ik eigenlijk echt niet nodig heb; 4 flesjes Smirnoff. Ik weet nog niet wanneer ik ze ga opdrinken, maar ik heb er geen spijt van dat ik ze gekocht heb. Ik ga er zeker eentje sparen voor mijn allereenzaamste kerst ooit ;). Alle winkels draaien tegenwoordig ook kerstmuziek, en meestal dan nog muziek die ik ken ook, dus loop ik constant kerstliedjes te zingen nu. 's Avonds heb ik dan mijn boek nog uitgelezen.
Ik heb heel veel moeite gehad om in slaap te geraken, mijn voeten waren 2 ijsklompen en mijn rug geraakte ook maar niet verwarmd. Dat heb je wel eens als je alleen in een bed ligt, je kan maar 1 kant van jezelf echt verwarmen, en op mijn rug liggend, kan ik niet in slaap vallen..
Maar goed, ik ben er uiteindelijk toch in geslaagd, heb griezelig gedroomd, maar ben toch nog redelijk fris opgestaan vanmorgen. Het seminarie was weer gezellig in het kantoor van de prof en erna ben ik, opnieuw, naar de winkelstraten gewandeld, waar ik Charlotte vond. We zijn gezamenlijk op cadeau'tjesjacht gegaan (ik heb zowaar 1 cadeau'tje gekocht, voor de pappie ^^) én! Ik heb eindelijk degelijke 'Wellies'! Het zijn rode, achteraf bekeken passen die eigenlijk totaal niet bij mijn jas, noch mijn sjaal, maar dat kan me even toch helemaal niks schelen. En nu ben ik thuis. En ik zou eigenlijk beter mijn Shakespeare speech bestuderen en in context plaatsen en het karakter van Horatio analyseren en zo.. Of indien niet dat, zou ik misschien kunnen beginnen lezen in 'The Hobbit' en als ik geen van beide doe, misschien dan Phonetics voorbereiden.. Ach, het leven van een student..
Bon, genoeg voor vandaag.
Tot de volgende!
Wat ben ik toch weer productief deze week. Dat komt waarschijnlijk een beetje omdat ik zou moeten werken en allerlei excuses vind om dat toch niet meteen te doen. Maar ja, ik heb nog de hele rest van de dag!
Ik kijk net naar buiten en zie dat het alweer aan het sneeuwen is.. Woensdag was het zo erg, dat het sportcentrum om 5u sloot omdat het te gevaarlijk was om nog op straat te gaan! En we kregen ook al een mail die waarschuwde voor ophopende sneeuw op de daken, we worden aangeraden niet te dicht bij de gebouwen te lopen. En groot gelijk hebben ze. Ik ben al twee keer getuige geweest van een groot pak sneeuw die plots naar beneden kwam donderen, wel spectaculair.
Geen trampoline dus woensdag, helaas, maar we hebben toch lekker gekookt en ik heb nog eens gezellig kunnen skypen met ons Japannertje terwijl we gezamenlijk en redelijk wanhopig probeerden ons procent van Mijnenvegen boven de 20 te houden. Daarna heb ik ook nog met mijn liefje geskypet, terwijl ik een dappere poging deed om een mooie roos te tekenen en dáarna heb ik nog zo'n 100 pagina's in mijn boek gelezen.
Gisteren ben ik rond 2u, via Leazes Park (daar worden je voeten niet zo vreselijk nat) naar school gestapt om met Peter te bespreken welke speech ik ga doen voor het examen binnen intussen anderhalve week. Het is een speech van Horatio geworden, de beste vriend van Hamlet (ja Fien, het is dus niet de broer van de geest die die laatste vermoord heeft geworden ^^). Ik zou zeggen, kijk er allemaal naar uit, want binnen een paar weken kun je mijn examen op Youtube bekijken. Na mijn gezellige conversatie met Peter, aan wie ik ook heel trots mijn zelfgebreide sjaal toonde ^^, ben ik op mijn gemak een beetje door de winkelstraten gaan wandelen. Ik hoopte een leuk paar gummylaarzen te vinden, dat heb ik niet gevonden, maar in Tesco heb ik mezelf dan een beetje laten gaan en voor het eerst sinds ik hier ben, iets gekocht dat ik eigenlijk echt niet nodig heb; 4 flesjes Smirnoff. Ik weet nog niet wanneer ik ze ga opdrinken, maar ik heb er geen spijt van dat ik ze gekocht heb. Ik ga er zeker eentje sparen voor mijn allereenzaamste kerst ooit ;). Alle winkels draaien tegenwoordig ook kerstmuziek, en meestal dan nog muziek die ik ken ook, dus loop ik constant kerstliedjes te zingen nu. 's Avonds heb ik dan mijn boek nog uitgelezen.
Ik heb heel veel moeite gehad om in slaap te geraken, mijn voeten waren 2 ijsklompen en mijn rug geraakte ook maar niet verwarmd. Dat heb je wel eens als je alleen in een bed ligt, je kan maar 1 kant van jezelf echt verwarmen, en op mijn rug liggend, kan ik niet in slaap vallen..
Maar goed, ik ben er uiteindelijk toch in geslaagd, heb griezelig gedroomd, maar ben toch nog redelijk fris opgestaan vanmorgen. Het seminarie was weer gezellig in het kantoor van de prof en erna ben ik, opnieuw, naar de winkelstraten gewandeld, waar ik Charlotte vond. We zijn gezamenlijk op cadeau'tjesjacht gegaan (ik heb zowaar 1 cadeau'tje gekocht, voor de pappie ^^) én! Ik heb eindelijk degelijke 'Wellies'! Het zijn rode, achteraf bekeken passen die eigenlijk totaal niet bij mijn jas, noch mijn sjaal, maar dat kan me even toch helemaal niks schelen. En nu ben ik thuis. En ik zou eigenlijk beter mijn Shakespeare speech bestuderen en in context plaatsen en het karakter van Horatio analyseren en zo.. Of indien niet dat, zou ik misschien kunnen beginnen lezen in 'The Hobbit' en als ik geen van beide doe, misschien dan Phonetics voorbereiden.. Ach, het leven van een student..
Bon, genoeg voor vandaag.
Tot de volgende!
woensdag 1 december 2010
Woensdag 01/12
Mannekeslief! Het BLIJFT hier maar sneeuwen!
20cm als de sneeuw onaangeraakt is. Het ziet er allemaal heel mooi en romantisch uit, maar ik moet zeggen dat ik het redelijk beu ben om overal met doorweekte voeten toe te komen. Ik ben al op zoek gegaan naar regenlaarzen, hier 'Wellies' geheten, maar die waren overal waar ik keek uitverkocht. Aiai toch. Nuja, ik zou Sarah niet zijn als ik niet overal een geniale oplossing voor bedacht. Vanaf nu neem ik overal een extra paar schoenen en kousen mee om vanaf dat ik ergens binnenkom te wisselen. Rest nu alleen nog het probleem van buitenluchtactiviteiten, such as een lange sneeuwwandeling, kerstmarkt.. Ik ga nog een beetje verderzoeken denk ik.. Zou er zoiets bestaan als waterdichte sokken?
Dit schoengedoe is zo'n beetje wat me de laatste dagen vooral bezighoudt. Daarnaast heb ik ook al een heleboel gelezen, en ik moet nóg zo veel lezen! Nog 2 weekjes en dan heb ik normaal alles gelezen dat ik moest lezen.
Ik ben gisteren net op tijd in de les geraakt, ben dan weer naar huis gestrompeld met om de 5 stappen een slippertje en heb toen besloten dat het Phonetics seminarie er even te veel aan was. Ik heb in de plaats mijn antwoorden op de oefeningen uitgetypt en heb die dan naar de prof doorgestuurd met de vraag of hij er eens naar wou kijken. Dat heeft hij intussen gedaan, dus ik denk dat het geen slecht idee geweest is.
Ik heb me die namiddag en avond beziggehouden met een horoscoopje schrijven en een tekening maken voor in de Brulbeer (krantje van het GUK), met het eindelijk afbreien van mijn sjaal, eigenlijk vooral met het bevestigen van leuke troezeltjes aan het einde, en dan met lezen lezen lezen..
Best wel gezellig.
Vandaag ben ik al naar de studygroup van Children's Literature gegaan, waar we maar met de helft van de mensen (zijnde 3) aanwezig waren. Daarna met Charlotte snel wat inkopen gaan doen, in de bib gaan scannen en weer naar huis geglibberd. En hier zit ik dan eindelijk een beetje opgewarmd aan de computer met niks meer in het vooruitzicht behalve koken met Charlotte en trampoline springen.
Ik ga jullie dan nu laten en een beetje verder lezen. Of nee, eerst ga ik een monoloog zoeken van Shakespeare dat ik op het examen binnen 2 weken kan opvoeren. Brrrr, ik vind het plots toch een klein beetje spannend.
Tot binnenkort!
20cm als de sneeuw onaangeraakt is. Het ziet er allemaal heel mooi en romantisch uit, maar ik moet zeggen dat ik het redelijk beu ben om overal met doorweekte voeten toe te komen. Ik ben al op zoek gegaan naar regenlaarzen, hier 'Wellies' geheten, maar die waren overal waar ik keek uitverkocht. Aiai toch. Nuja, ik zou Sarah niet zijn als ik niet overal een geniale oplossing voor bedacht. Vanaf nu neem ik overal een extra paar schoenen en kousen mee om vanaf dat ik ergens binnenkom te wisselen. Rest nu alleen nog het probleem van buitenluchtactiviteiten, such as een lange sneeuwwandeling, kerstmarkt.. Ik ga nog een beetje verderzoeken denk ik.. Zou er zoiets bestaan als waterdichte sokken?
Dit schoengedoe is zo'n beetje wat me de laatste dagen vooral bezighoudt. Daarnaast heb ik ook al een heleboel gelezen, en ik moet nóg zo veel lezen! Nog 2 weekjes en dan heb ik normaal alles gelezen dat ik moest lezen.
Ik ben gisteren net op tijd in de les geraakt, ben dan weer naar huis gestrompeld met om de 5 stappen een slippertje en heb toen besloten dat het Phonetics seminarie er even te veel aan was. Ik heb in de plaats mijn antwoorden op de oefeningen uitgetypt en heb die dan naar de prof doorgestuurd met de vraag of hij er eens naar wou kijken. Dat heeft hij intussen gedaan, dus ik denk dat het geen slecht idee geweest is.
Ik heb me die namiddag en avond beziggehouden met een horoscoopje schrijven en een tekening maken voor in de Brulbeer (krantje van het GUK), met het eindelijk afbreien van mijn sjaal, eigenlijk vooral met het bevestigen van leuke troezeltjes aan het einde, en dan met lezen lezen lezen..
Best wel gezellig.
Vandaag ben ik al naar de studygroup van Children's Literature gegaan, waar we maar met de helft van de mensen (zijnde 3) aanwezig waren. Daarna met Charlotte snel wat inkopen gaan doen, in de bib gaan scannen en weer naar huis geglibberd. En hier zit ik dan eindelijk een beetje opgewarmd aan de computer met niks meer in het vooruitzicht behalve koken met Charlotte en trampoline springen.
Ik ga jullie dan nu laten en een beetje verder lezen. Of nee, eerst ga ik een monoloog zoeken van Shakespeare dat ik op het examen binnen 2 weken kan opvoeren. Brrrr, ik vind het plots toch een klein beetje spannend.
Tot binnenkort!
Abonneren op:
Posts (Atom)