Hoe nerveus kan iemand mogelijk zijn om naar het vliegveld te gaan?
Ik moet mezelf tegenhouden om nu al te vertrekken en de wachttijd alleen maar nog te verlengen.
Daarom dus nog een kleine update.
Gisteren draaide mijn dagje voornamelijk rond schrijven en skypen. Oja, en voor me uit staren zodat ik toch vooral niet verder zou werken. Verder heb ik die dag niet veel gedaan. Om 21u45 kroop ik mijn bed in, om dan nog tot 1u wakker te liggen, uiteindelijk op te staan, wat melk te drinken en nog een hele lange tijd in mijn bed te liggen woelen voor ik uiteindelijk in slaap viel. Dat belooft voor vannacht. Ik ga geloof ik een wrak zijn wanneer ik toekom morgenochtend.
Vandaag ben ik relatief vroeg opgestaan en ben ik mijn valies beginnen maken. Helaas duurde dat geen hele dag, dus na 2 uurtjes zat ik weer in de zetel, me af te vragen wat ik nu nog zou doen. Ik nam een uitgebreide douche, klutste een paar eitjes met ham, at en zat toen weer in de zetel met mijn vingers te draaien. Net toen ik op het punt stond dan toch aan mijn essay te werken, kreeg ik het lumineuze idee me op skype aan te melden. Daar vond ik Fien. Aangezien ze nog in gesprek was met haar mama, besloot ik toch een beetje te Shakespearen, maar na 40 woorden begon ik af te dwalen en ik speelde een spelletje Mijnenveger, Patience, Inkball en twee keer Mahjong. Toen was Fien er gelukkig. Ze is erin geslaagd me tot rond 17u bezig te houden en daarna heb ik uiteindelijk toch nog een paragraaf geschreven zodat ik nu aan 1340 woorden zit met nog een introductie en conclusie te schrijven. Hoera! We komen er nog! Rond 19u heb ik een paar sneetjes brood getoost en heb er een lekker dik laagje witte kwatta choco die ik van mijn ouders gekregen heb, opgesmeerd. Vervolgens at ik nog een mandarijn. Ik ben er ook in geslaagd de melk leeg te drinken, zodat die toch niet hoeft te bederven. Mijn groenten en fruit, zijnde 1 paprika, 2 mandarijntjes, 2 appels en 1 wortel, neem ik mee naar het vliegveld, samen met 2 suikerwafels (ook van de ouders gekregen) en chocola die ik van oma gekregen heb. Ik heb de afwas gedaan, de vuilzakken aan de deur gezet (die moet ik straks meenemen naar beneden, dat is toch ook om problemen vragen) en 3 afleveringen van seizoen 2 van How I met your mother gekeken. En toen bedacht ik: 'Hé! Ik kan mijn blog updaten!' Dat is dan ook precies wat ik nu aan het doen ben. Goh, spectaculair, ik heb toch wel de volle 5 minuten langer volgehouden! Maar nu ga ik toch echt bijna vertrekken, zodat ik de beste stoel kan veroveren om iets wat lijkt op een dutje in te doen. Je hoort weer van mij binnen een weekje! Tenzij je me natuurlijk in levende lijve zou tegenkomen.
Daag!
donderdag 30 december 2010
dinsdag 28 december 2010
Dinsdag 28/12
Het is ook weeral voorbij. Mijn levendige bezoek dat gisteravond nog de kamer met gelach vulde, is weer huiswaarts aan het reizen en ik lig met een dekentje om me heen met één hand mijn blog bij te werken.. Het waren twee mooie dagen. We hebben een lange, koude wandeling gemaakt, twee keer in een pub gegeten, gekaart, meermaals de slappe lach gehad, bijzonder ongemakkelijk geslapen (vooral het mannenvolk) en vooral, we hebben elkaar eindelijk, na 3 maanden, nog eens terug gezien. Ik kon nog eens een dikke knuffel geven aan Moeke, gekriebeld worden door Oma, onnozel doen met Vake en Jelle ambeteren. Heerlijk! Ik ben echt blij dat ze gekomen zijn. Ik had nu uiteraard zin om mee die bus, die boot, die bus, die trein, die trein en die auto in te kruipen en met hen naar huis te gaan, maar ik heb te veel tijd nodig om mijn valies te maken, dus vertrek ik dan maar overmorgen. Ik verlang al.. Eerst nog eventjes genieten van twee dagen op mijn eentje en dan zoek ik weer volop het gezelschap op, te beginnen met het gezamenlijk overnachten in het vliegveld, hoho, dat wordt lachen!
Zo, hier laat ik het al bij voor vandaag! Als dat niet kort was!
Misschien ga ik wel nog een beetje werken nu!
Tot de volgende!
Zo, hier laat ik het al bij voor vandaag! Als dat niet kort was!
Misschien ga ik wel nog een beetje werken nu!
Tot de volgende!
zondag 26 december 2010
Zondag 26/12
Hallo! Hier ben ik weer!
Met een korter en veel oninteressanter verhaal.
Zondag, kerstdag. Ik had rond kwart voor twaalf eindelijk de energie om uit mijn bed te komen en iets te eten. Ik ben toen nog een beetje wazig in de zetel geploft en heb wat manga gelezen terwijl ik halsstarrig probeerde het stemmetje in mijn achterhoofd dat 'Shakespeare, Shakespeare' piepte te negeren. Ik had gelukkig beloofd dat ik 's namiddags naar Charlotte en Michiel zou gaan met Charlotte's viool en een kom voor de applecrumble. Ik besloot me toch een beetje mooi te maken, het was tenslotte toch kerstmis, dus trok ik één van mijn nieuwe kleedjes aan. Ik was tevreden met het resultaat en na een kort skypegesprekje vertrok ik voor een lange wandeling naar Charlotte. De straten hadden er nog nooit zo verlaten bij gelegen. Ik kon overal zo oversteken en kwam amper een ziel tegen. Het heeft wel iets om door zo'n verlaten stad te lopen, zeker als je lekkere filmmuziek in je oren hebt, een viool in je hand en een leuk kleedje om je lijf. Ik voelde me best wel goed, in de zin van 'I can handle the world all on my own'. Het was heel gezellig bij Charlotte en Michiel, het duurde dubbel zo lang als op de doos stond om de crumble echt crumble te laten worden, maar uiteindelijk smaakte het fantastisch met een beetje vanille-ijs en een kop warme chocomelk. Ik had een paar gezellige uurtjes. Ze zijn ook zo lief geweest me niet de hele weg alleen naar huis te laten afleggen en zijn meegelopen tot Haymarket, zodat ik dus maar vijf minuten meer alleen moest doen. Eenmaal thuis heb ik nog wat geskyped en ben dan rond elf uur m'n bed weer ingedoken. Ik kon helaas de slaap niet vatten, dus heb nog een hele tijd liggen draaien, maar toen ik vanmorgen wakker werd, wist ik zeker dat ik in slaap gevallen was.
Vandaag heb ik me iets nuttiger beziggehouden. Ik ben eindelijk begonnen aan Shakespeare. Toen ik 350 woorden had (ongeveer 1/7), was ik zo trots op mezelf dat ik besloot een pauze te nemen. Na een uitgebreide douche zag ik een berichtje van Charlotte: ze waren naar de cinema en dachten om achteraf misschien naar het station te gaan om te proberen die £32 terug te krijgen en of ik dat zag zitten? Ik zei OK en een beetje later was ik tegen alle verwachtingen in gekleed op weg naar het station. Ik moest nog net het hoekje om toen Charlotte en Michiel vanachter dat hoekje tevoorschijn kwamen. Het station was helemaal gesloten en Charlotte had me al gebeld en ge-sms't, maar ik had het niet gemerkt. Nu ja, niet getreurd, ik had nog eens wat frisse lucht gehad. Eenmaal terug thuis deed ik nog een poging om verder te schrijven, maar ik zit een beetje vast omdat ik niet zo zeker weet of Horatio nu Rooms-Katholiek was of eerder Calvinistisch. Ik ga het een beetje laten rusten. Ik heb in de plaats de laatste paar afleveringen van seizoen 1 van How I met your mother bekeken en ben me nu aan het afvragen wat ik nog ga doen. Ik zie nog wel.
En morgen! Komen Moeke, Vake, Oma en Jelle langs! Hoeraaaaaaa! Ik heb er al zin in!
Tot de volgende!
Met een korter en veel oninteressanter verhaal.
Zondag, kerstdag. Ik had rond kwart voor twaalf eindelijk de energie om uit mijn bed te komen en iets te eten. Ik ben toen nog een beetje wazig in de zetel geploft en heb wat manga gelezen terwijl ik halsstarrig probeerde het stemmetje in mijn achterhoofd dat 'Shakespeare, Shakespeare' piepte te negeren. Ik had gelukkig beloofd dat ik 's namiddags naar Charlotte en Michiel zou gaan met Charlotte's viool en een kom voor de applecrumble. Ik besloot me toch een beetje mooi te maken, het was tenslotte toch kerstmis, dus trok ik één van mijn nieuwe kleedjes aan. Ik was tevreden met het resultaat en na een kort skypegesprekje vertrok ik voor een lange wandeling naar Charlotte. De straten hadden er nog nooit zo verlaten bij gelegen. Ik kon overal zo oversteken en kwam amper een ziel tegen. Het heeft wel iets om door zo'n verlaten stad te lopen, zeker als je lekkere filmmuziek in je oren hebt, een viool in je hand en een leuk kleedje om je lijf. Ik voelde me best wel goed, in de zin van 'I can handle the world all on my own'. Het was heel gezellig bij Charlotte en Michiel, het duurde dubbel zo lang als op de doos stond om de crumble echt crumble te laten worden, maar uiteindelijk smaakte het fantastisch met een beetje vanille-ijs en een kop warme chocomelk. Ik had een paar gezellige uurtjes. Ze zijn ook zo lief geweest me niet de hele weg alleen naar huis te laten afleggen en zijn meegelopen tot Haymarket, zodat ik dus maar vijf minuten meer alleen moest doen. Eenmaal thuis heb ik nog wat geskyped en ben dan rond elf uur m'n bed weer ingedoken. Ik kon helaas de slaap niet vatten, dus heb nog een hele tijd liggen draaien, maar toen ik vanmorgen wakker werd, wist ik zeker dat ik in slaap gevallen was.
Vandaag heb ik me iets nuttiger beziggehouden. Ik ben eindelijk begonnen aan Shakespeare. Toen ik 350 woorden had (ongeveer 1/7), was ik zo trots op mezelf dat ik besloot een pauze te nemen. Na een uitgebreide douche zag ik een berichtje van Charlotte: ze waren naar de cinema en dachten om achteraf misschien naar het station te gaan om te proberen die £32 terug te krijgen en of ik dat zag zitten? Ik zei OK en een beetje later was ik tegen alle verwachtingen in gekleed op weg naar het station. Ik moest nog net het hoekje om toen Charlotte en Michiel vanachter dat hoekje tevoorschijn kwamen. Het station was helemaal gesloten en Charlotte had me al gebeld en ge-sms't, maar ik had het niet gemerkt. Nu ja, niet getreurd, ik had nog eens wat frisse lucht gehad. Eenmaal terug thuis deed ik nog een poging om verder te schrijven, maar ik zit een beetje vast omdat ik niet zo zeker weet of Horatio nu Rooms-Katholiek was of eerder Calvinistisch. Ik ga het een beetje laten rusten. Ik heb in de plaats de laatste paar afleveringen van seizoen 1 van How I met your mother bekeken en ben me nu aan het afvragen wat ik nog ga doen. Ik zie nog wel.
En morgen! Komen Moeke, Vake, Oma en Jelle langs! Hoeraaaaaaa! Ik heb er al zin in!
Tot de volgende!
vrijdag 24 december 2010
Vrijdag 24/12
Dit hoofdstuk van mijn blog wordt opgedragen aan de heer Murphy.
Woensdagavond heb ik, zoals je waarschijnlijk al wel dacht, niet meer gewerkt. Maar geloof het of niet, dinsdag heb ik tot 16u aan mijn notities van Children's Literature gewerkt, jawel! En trots dat ik was! Om 17u kwam Charlotte en na een gezellig babbeltje trokken we richting Castle Leazes in de hoop piano en viool te kunnen spelen. We vonden onszelf terug voor een gesloten deur. We besloten een andere deur te proberen en kwamen heel toevallig Claudia tegen die de was aan het doen was. Ze besloot even met ons mee te gaan en jawel! We zijn helemaal tot bij de piano geraakt! Hoera! Nu was de zaal natuurlijk helemaal donker, dus de volgende opdracht was de zoektocht naar de lichtknop. Sarah vond heel snel schakelaars, maar dan een mássa schakelaars! Met een paar plakkertjes "DANGER" erop. Het heeft Claudia en mij bijzonder veel moed gekost om toe te kijken hoe Charlotte langzaam een vinger naar één van de schakelaars bracht en voorzichtig het knopje indrukte. En jawel! Het licht floepte aan! Hoera! We hebben zo'n 3 uur gemusiceerd - het ging een beetje stroef, want het was koud, en we hadden al in eeuwen niet meer gespeeld - en gingen toen weer naar huis om pannenkoeken te eten. Hmmmm, heerlijk! 's Avonds hebben we ons nog wat gezellig in de zetel gezet en zijn om kwart voor 11 gaan slapen.
Vanmorgen ging om 5u de wekker, neeeeeeee! We moesten er vroeg uit, want het was een speciale dag. Vandaag zouden we naar Edinburgh gaan, daar de dag doorbrengen en dan 's avonds naar huis komen met een extra passagiertje! Oorspronkelijk zouden dat er twee geweest zijn, maar de heer Murphy heeft daar enkele weken geleden anders over beslist. En het was niet zijn laatste beslissing... We kleedden ons warm aan en vertrokken. Op de trein hebben we nog een beetje geslapen en met een moe kopje stapten we om 8u in Edinburgh af. We dachten eerst even in het Tourist Information Centre binnen te wippen, maar dat was uiteraard nog niet open. Gelukkig waren er wel al enkele winkels open zodat we ons daar een beetje warm konden gaan houden.We maakten ook een wandelingetje door de stad en bezochten een kunstgalerij waar we onze voeten goed konden warmen. De tijd ging heel snel voorbij en tegen 10u gingen we dan terug naar het Tourist Information Centre om te vragen waar precies die fantastische gratis rondleiding van start ging. We kregen te horen dat er geen rondleiding was vandaag. Murphy. Opeens hadden we dan natuurlijk enorm veel tijd, dus moesten we onze dag herorganiseren. We liepen rond op de leuke kerstmarkt (stukken beter dan die in Newcastle), die ook wel iets had van een kermis, wandelden op goed gevoel een beetje rond, bezochten een kerkhof - waar J.K.Rowling blijkbaar een naam van geleend heeft voor haar boeken, maar die hebben we niet gevonden, tenzij 'Professor Dunbar' de inspiratie vormde voor 'Professor Dumbledore' -, we deden nog wat winkels, nog een beetje wandelen en toen onze voeten de kou écht niet meer konden verdragen, besloten we iets te zoeken om te eten. Dat was een zwaar karwij en uiteindelijk gaven we het op en besloten gewoon binnen te gaan bij een restaurant dat we eigenlijk een beetje te duur vonden. Daar heeft Murphy ons goed liggen gehad. Ik bestelde een lasagna, Charlotte iets anders. Na een hele tijd wachten, kregen we uiteindelijk een abnormaal kleine portie voedsel dat meer smaakte naar warm-het-op-in-de-microgolfoven-eten dan naar de authentieke Italiaanse kost die ons beloofd was. We moesten zelf naar brood vragen voor bij de pasta, het was er koud, en de radio van de keuken was even duidelijk hoorbaar als de muziek in de zaal. Toen we na een niet zo fantastische maaltijd de rekening vroegen, bleek dat we voor die paar sneetjes brood nog £2.20 mochten betalen ook. En dan £1.80 voor de service. Dat laatste hebben we niet betaald, het was zo al duur genoeg! Maar goed, we bleven lachen en gingen verder met onze rondzwervingen. Rond 16u kregen we het weer te koud en gingen ergens een lekkere en niet al te dure chocomelk drinken. Maar toen kreeg Charlotte een berichtje dat het vliegtuig in Charleroi nog niet was vertrokken en anderhalf uur vertraging had. Een kleine optelsom deed ons beseffen dat we dan wel heel nipt nog de trein zouden hebben. We begonnen eigenlijk lichtjes te panikeren. Toen er een berichtje kwam dat ze zouden gaan vertrekken, kregen we weer een beetje hoop. We slaagden erin ons nog een tijdje te amuseren in de winkels. We wilden een sinaasappel kopen, maar 55p was ons te duur, dus gingen we naar Marks&Spencer. Was gesloten. Murphy. Uiteindelijk gingen we dan maar naar het station, waar we toch nog appelsienen vonden, voor 50p, mooie besparing hoor! Hoho! In het station hebben we dan een hele tijd zitten wachten. Michiel kwam maar niet toe en de tijd ging veel te snel. Tegen half 7 begonnen we echt zware stress te krijgen, want als hij niet op tijd was, dan konden we onze tickets niet krijgen, zouden we de laatste trein missen en geen trein terug hebben tot maandag! Om 25 voor 7 landde hij eindelijk, maar het kwaad was geschied, hij zou nooit meer tegen 7u in het station zijn. We deden een poging de tickets te krijgen zonder Michiels betaalkaart te moeten tonen, maar dat ging niet. Uiteindelijk besloten we dat ik een nieuwe kaart zou kopen, die heeft me £32 gekost, en alleen naar huis zou gaan terwijl Charlotte op Michiel zou wachten en dan met hem het weekend in Edinburgh door te brengen. We haastten ons naar de trein, ik sprong erop en we namen haastig afscheid. Om daarna nog verdacht lang naar elkaar te staan kijken in de deuropening. Toen het 10 na 7 werd, begonnen we redelijk gefrustreerd te geraken. Wat moest dat nu weer voorstellen? Er klonk plots een stem in de trein die meldde dat we aan het wachten waren op een machinist die van Newcastle moest komen en dat die pas verwacht werd rond 19u35! Haha! Grappig! Ze waren echt een spelletje met ons aan het spelen. Charlotte begon nu natuurlijk de hoop terug te krijgen dat Michiel eventueel wél nog op tijd zou zijn. We brachten een heel onrustig half uur door, Charlotte die de hele tijd weg en weer liep, Sarah die ongemakkelijk en met een veel te volle blaas in de deuropening bleef hangen. En maar klagen! En met reden, me dunkt! En toen kwam Michiel aangehold. Hij moest nog eens terugkeren om de tickets te gaan halen, maar uiteindelijk geraakten we allemaal op de trein. Met 5 treintickets. Eentje voor een arme jongen die niet mee kon en twee voor een arm meisje dat in al haar haast een extra ticket gekocht had. De trein vertrok uiteindelijk 50 minuten te laat en toen we in Dunbar aankwamen, bleef hij nog eens een half uur stilstaan ook. De conducteur wist ons te zeggen dat er een klein probleempje was en dat we eerst door het station van Dunbar zouden rijden, om daarna terug te keren en dan weer verder te gaan. Typisch. Uiteindelijk kwam onze trein, die om 20u30 in Newcastle had moeten zijn, precies om 22u aan. Maar toen kwam er geen tegenslag meer. Ik ben in 20 minuten, zonder enige problemen, naar huis gestapt, had mijn sleutels niet vergeten, en zit nu gezellig met een dekentje om me heen in de zetel, klaar voor nog een skypegesprekje met Gabriel.
En hier laat ik het bij voor vandaag.
Ik hou jullie nog op de hoogte van verdere avonturen.
Gegroet.
En vrolijk kerstfeest!
Woensdagavond heb ik, zoals je waarschijnlijk al wel dacht, niet meer gewerkt. Maar geloof het of niet, dinsdag heb ik tot 16u aan mijn notities van Children's Literature gewerkt, jawel! En trots dat ik was! Om 17u kwam Charlotte en na een gezellig babbeltje trokken we richting Castle Leazes in de hoop piano en viool te kunnen spelen. We vonden onszelf terug voor een gesloten deur. We besloten een andere deur te proberen en kwamen heel toevallig Claudia tegen die de was aan het doen was. Ze besloot even met ons mee te gaan en jawel! We zijn helemaal tot bij de piano geraakt! Hoera! Nu was de zaal natuurlijk helemaal donker, dus de volgende opdracht was de zoektocht naar de lichtknop. Sarah vond heel snel schakelaars, maar dan een mássa schakelaars! Met een paar plakkertjes "DANGER" erop. Het heeft Claudia en mij bijzonder veel moed gekost om toe te kijken hoe Charlotte langzaam een vinger naar één van de schakelaars bracht en voorzichtig het knopje indrukte. En jawel! Het licht floepte aan! Hoera! We hebben zo'n 3 uur gemusiceerd - het ging een beetje stroef, want het was koud, en we hadden al in eeuwen niet meer gespeeld - en gingen toen weer naar huis om pannenkoeken te eten. Hmmmm, heerlijk! 's Avonds hebben we ons nog wat gezellig in de zetel gezet en zijn om kwart voor 11 gaan slapen.
Vanmorgen ging om 5u de wekker, neeeeeeee! We moesten er vroeg uit, want het was een speciale dag. Vandaag zouden we naar Edinburgh gaan, daar de dag doorbrengen en dan 's avonds naar huis komen met een extra passagiertje! Oorspronkelijk zouden dat er twee geweest zijn, maar de heer Murphy heeft daar enkele weken geleden anders over beslist. En het was niet zijn laatste beslissing... We kleedden ons warm aan en vertrokken. Op de trein hebben we nog een beetje geslapen en met een moe kopje stapten we om 8u in Edinburgh af. We dachten eerst even in het Tourist Information Centre binnen te wippen, maar dat was uiteraard nog niet open. Gelukkig waren er wel al enkele winkels open zodat we ons daar een beetje warm konden gaan houden.We maakten ook een wandelingetje door de stad en bezochten een kunstgalerij waar we onze voeten goed konden warmen. De tijd ging heel snel voorbij en tegen 10u gingen we dan terug naar het Tourist Information Centre om te vragen waar precies die fantastische gratis rondleiding van start ging. We kregen te horen dat er geen rondleiding was vandaag. Murphy. Opeens hadden we dan natuurlijk enorm veel tijd, dus moesten we onze dag herorganiseren. We liepen rond op de leuke kerstmarkt (stukken beter dan die in Newcastle), die ook wel iets had van een kermis, wandelden op goed gevoel een beetje rond, bezochten een kerkhof - waar J.K.Rowling blijkbaar een naam van geleend heeft voor haar boeken, maar die hebben we niet gevonden, tenzij 'Professor Dunbar' de inspiratie vormde voor 'Professor Dumbledore' -, we deden nog wat winkels, nog een beetje wandelen en toen onze voeten de kou écht niet meer konden verdragen, besloten we iets te zoeken om te eten. Dat was een zwaar karwij en uiteindelijk gaven we het op en besloten gewoon binnen te gaan bij een restaurant dat we eigenlijk een beetje te duur vonden. Daar heeft Murphy ons goed liggen gehad. Ik bestelde een lasagna, Charlotte iets anders. Na een hele tijd wachten, kregen we uiteindelijk een abnormaal kleine portie voedsel dat meer smaakte naar warm-het-op-in-de-microgolfoven-eten dan naar de authentieke Italiaanse kost die ons beloofd was. We moesten zelf naar brood vragen voor bij de pasta, het was er koud, en de radio van de keuken was even duidelijk hoorbaar als de muziek in de zaal. Toen we na een niet zo fantastische maaltijd de rekening vroegen, bleek dat we voor die paar sneetjes brood nog £2.20 mochten betalen ook. En dan £1.80 voor de service. Dat laatste hebben we niet betaald, het was zo al duur genoeg! Maar goed, we bleven lachen en gingen verder met onze rondzwervingen. Rond 16u kregen we het weer te koud en gingen ergens een lekkere en niet al te dure chocomelk drinken. Maar toen kreeg Charlotte een berichtje dat het vliegtuig in Charleroi nog niet was vertrokken en anderhalf uur vertraging had. Een kleine optelsom deed ons beseffen dat we dan wel heel nipt nog de trein zouden hebben. We begonnen eigenlijk lichtjes te panikeren. Toen er een berichtje kwam dat ze zouden gaan vertrekken, kregen we weer een beetje hoop. We slaagden erin ons nog een tijdje te amuseren in de winkels. We wilden een sinaasappel kopen, maar 55p was ons te duur, dus gingen we naar Marks&Spencer. Was gesloten. Murphy. Uiteindelijk gingen we dan maar naar het station, waar we toch nog appelsienen vonden, voor 50p, mooie besparing hoor! Hoho! In het station hebben we dan een hele tijd zitten wachten. Michiel kwam maar niet toe en de tijd ging veel te snel. Tegen half 7 begonnen we echt zware stress te krijgen, want als hij niet op tijd was, dan konden we onze tickets niet krijgen, zouden we de laatste trein missen en geen trein terug hebben tot maandag! Om 25 voor 7 landde hij eindelijk, maar het kwaad was geschied, hij zou nooit meer tegen 7u in het station zijn. We deden een poging de tickets te krijgen zonder Michiels betaalkaart te moeten tonen, maar dat ging niet. Uiteindelijk besloten we dat ik een nieuwe kaart zou kopen, die heeft me £32 gekost, en alleen naar huis zou gaan terwijl Charlotte op Michiel zou wachten en dan met hem het weekend in Edinburgh door te brengen. We haastten ons naar de trein, ik sprong erop en we namen haastig afscheid. Om daarna nog verdacht lang naar elkaar te staan kijken in de deuropening. Toen het 10 na 7 werd, begonnen we redelijk gefrustreerd te geraken. Wat moest dat nu weer voorstellen? Er klonk plots een stem in de trein die meldde dat we aan het wachten waren op een machinist die van Newcastle moest komen en dat die pas verwacht werd rond 19u35! Haha! Grappig! Ze waren echt een spelletje met ons aan het spelen. Charlotte begon nu natuurlijk de hoop terug te krijgen dat Michiel eventueel wél nog op tijd zou zijn. We brachten een heel onrustig half uur door, Charlotte die de hele tijd weg en weer liep, Sarah die ongemakkelijk en met een veel te volle blaas in de deuropening bleef hangen. En maar klagen! En met reden, me dunkt! En toen kwam Michiel aangehold. Hij moest nog eens terugkeren om de tickets te gaan halen, maar uiteindelijk geraakten we allemaal op de trein. Met 5 treintickets. Eentje voor een arme jongen die niet mee kon en twee voor een arm meisje dat in al haar haast een extra ticket gekocht had. De trein vertrok uiteindelijk 50 minuten te laat en toen we in Dunbar aankwamen, bleef hij nog eens een half uur stilstaan ook. De conducteur wist ons te zeggen dat er een klein probleempje was en dat we eerst door het station van Dunbar zouden rijden, om daarna terug te keren en dan weer verder te gaan. Typisch. Uiteindelijk kwam onze trein, die om 20u30 in Newcastle had moeten zijn, precies om 22u aan. Maar toen kwam er geen tegenslag meer. Ik ben in 20 minuten, zonder enige problemen, naar huis gestapt, had mijn sleutels niet vergeten, en zit nu gezellig met een dekentje om me heen in de zetel, klaar voor nog een skypegesprekje met Gabriel.
En hier laat ik het bij voor vandaag.
Ik hou jullie nog op de hoogte van verdere avonturen.
Gegroet.
En vrolijk kerstfeest!
woensdag 22 december 2010
Woensdag 22/12
Zei ik dat ik maandag ging aan mijn essay werken? Wel eeeeeh, ik heb die dag een essay plan opgesteld.. Trots als ik was, besloot ik dat ik nu één episode van een reeks naar keuze mocht bekijken. Ik zocht en vond 'Zettai Kareshi'. Een Japanse romcom serie. Ik heb uiteindelijk gewoon besloten alle 11 de episodes die dag te bekijken zodat ik de volgende dagen dan zou kunnen werken zonder daardoor afgeleid te worden. Ik weet het, niet zo'n goed excuus. Maar ik ben eerlijk waar van plan te werken. Vanaf.. zaterdag!
Maar waar ik eigenlijk over wil vertellen is dinsdag. Die dag ben ik samen met Charlotte naar het Metrocentre, zijnde het grootste winkelcentrum van Europa, gaan shoppen. Het is inderdaad reusachtig, maar niet beangstigend of zo, het is heel aangenaam winkelen, vind ik. Na enkele winkels gedaan te hebben zonder iets te kopen, gingen we in New Look binnen. Ik was bijzonder in de mood om kleren te passen, dus had in geen tijd 4 kleedjes en 2 truien vast die ik eens wilde proberen. Hup, allebei naar de paskotjes en uitkleden maar! Geen van de kleren paste me niet, wat het een beetje moeilijk maakte om te elimineren. Ik slaagde er uiteindelijk in 1 trui en 2 kleedjes opzij te leggen. Maar nu! Het heeft een eeuwigheid geduurd voor we uiteindelijk aan de kassa stonden, Charlotte met haar kleedje en Sarah met 2 kleedjes, 1 trui en 1 truitje voor onder de kleedjes. Ik besloot dat dit het maar moest zijn, geen kleren meer voor Sarah. Had ik niet mogen besluiten. De volgende winkel die we binnengingen, MButterfly, en die we gewoon eens wilden zien omdat het er allemaal nogal overdreven uitzag, bleek een waar kleedjesparadijs te zijn. Ik had met gemak 10 kleedjes gevonden om mee te nemen naar huis. Gelukkig werd ik er maar op eentje stapelverliefd. Bijzonder pijnlijk als je weet dat je al 2 leuke kleedjes gekocht hebt. Ik besloot het droomkleedje gewoon eens te passen om mezelf te overtuigen dat het me toch niet zou gaan. Tweede grote fout, het zat me als gegoten. Ik riep Charlotte erbij en ze bevestigde meteen mijn eigen gevoel. Het was gewoon te mooi om terug te hangen. Dus, Sarah kocht nóg een kleedje. Toen was het echt gedaan hoor, ik denk dat mijn hart het niet zou aangekunnen hebben om nog meer geld aan kledij voor mezelf te hangen als ik eigenlijk op zoek was naar cadeau'tjes. De rest van de dag zijn we op cadeau'tjesjacht geweest, met een heerlijke, verse Banana Sundae Waffle tussendoor. We kwamen een heleboel interessante winkels tegen, niet het minst interessant was de lingeriewinkel die bleek een erotiekshop te zijn. Daar moesten we uiteraard eens een kijkje nemen. Een andere winkel verkocht allerlei puzzels en denkspelletjes, ook heel leuk. We vonden ook een enorme, maar echt enórme kerstboom (die ik niet gefotografeerd heb wegens geen zin) en zagen nog net het laatste liedje van een toneel dat voor de kinderen opgevoerd werd. Het was echt een heerlijk dagje shoppen. Maar de dag was nog niet over. Om 7u zijn we redelijk pikante kip gaan eten bij Nando's om vervolgens met de roltrap naar de cinema te gaan om The Tourist te gaan bekijken. Ik vond het een super film. Dacht ik verdorie de hele tijd dat ik de film doorhad, val ik op het einde toch wel weer volledig uit de lucht! Typisch! Eens thuisgekomen, heb ik snel mijn inkopen uitgepakt en ben dan in mijn bed gedoken om lekker te slapen.
Deze morgen werd ik om 10u wakker (in de overtuiging dat mijn wekker, die om 9u stond, nog moest afgaan). Toen ik besefte dat het toch niet meer zo vroeg was als ik dacht, stond ik op, at, stuurde een paar facebookberichtjes en begon toen aan een reorganisatie van de flat. Aangezien ik nu alles voor mezelf heb, moet ik niet al mijn spullen bij elkaar proppen, ik heb plaats! Ik heb ook eens gestofzuigd en samen met de stofzuiger gedanst op de muziek van mijn ipod (en in een nieuw kleedje dat ozo heerlijk uitwaaiert wanneer ik ronddraai). Om 1u30 had ik met Alina afgesproken aan de straat om samen op zoek te gaan naar de bowlingbaan, waar we op Charlotte wachtten en dan voor het eerst in tijden nog eens een spelletje bowlen deden. Hoeraaaa! Het was even wennen, ik vond niet echt een goeie bal en kreeg de ballen die wél ter mijner beschikking stonden precies niet in een rechte koers. Tegen de vijfde beurt slaagde ik er dan toch in een strike te gooien, om daarna dan bijzonder elegant de goot te passen. Alina gooide ook een strike, en dan nog eentje. Dat kon ik niet zomaar laten gebeuren, dus een beetje later gooide ik er ook 2 op rij. Ik be-eindigde mijn tiende beurt met een strike (ik heb heel mooi die ene kegel zo vlak bij de goot kunnen passen ^^). Eindscore: 121. Nu haalde Alina toch wel 125 zeker! Aaaaah! We bleven nog een hele tijd zitten, ons afvragend of we nog een keertje zouden spelen, maar besloten uiteindelijk het geld te sparen en gingen naar Alina thuis voor een theetje of een warme chocomelk in Charlotte's geval. Daarna nog naar Tesco voor de nodige, en onnodige, voedingswaar en dan eindelijk weer thuis om op te warmen voor de computer. Ik probeer intussen al 2 uur om op skype te geraken, maar het lukt me niet, wat voor de nodige frustraties zorgt, maar ik overleef het wel. Strakjes ga ik misschien een beetje werken. Ik zeg wel 'misschien'.
Ziezo, hier laat ik het bij vandaag.
Tot de volgende!
Maar waar ik eigenlijk over wil vertellen is dinsdag. Die dag ben ik samen met Charlotte naar het Metrocentre, zijnde het grootste winkelcentrum van Europa, gaan shoppen. Het is inderdaad reusachtig, maar niet beangstigend of zo, het is heel aangenaam winkelen, vind ik. Na enkele winkels gedaan te hebben zonder iets te kopen, gingen we in New Look binnen. Ik was bijzonder in de mood om kleren te passen, dus had in geen tijd 4 kleedjes en 2 truien vast die ik eens wilde proberen. Hup, allebei naar de paskotjes en uitkleden maar! Geen van de kleren paste me niet, wat het een beetje moeilijk maakte om te elimineren. Ik slaagde er uiteindelijk in 1 trui en 2 kleedjes opzij te leggen. Maar nu! Het heeft een eeuwigheid geduurd voor we uiteindelijk aan de kassa stonden, Charlotte met haar kleedje en Sarah met 2 kleedjes, 1 trui en 1 truitje voor onder de kleedjes. Ik besloot dat dit het maar moest zijn, geen kleren meer voor Sarah. Had ik niet mogen besluiten. De volgende winkel die we binnengingen, MButterfly, en die we gewoon eens wilden zien omdat het er allemaal nogal overdreven uitzag, bleek een waar kleedjesparadijs te zijn. Ik had met gemak 10 kleedjes gevonden om mee te nemen naar huis. Gelukkig werd ik er maar op eentje stapelverliefd. Bijzonder pijnlijk als je weet dat je al 2 leuke kleedjes gekocht hebt. Ik besloot het droomkleedje gewoon eens te passen om mezelf te overtuigen dat het me toch niet zou gaan. Tweede grote fout, het zat me als gegoten. Ik riep Charlotte erbij en ze bevestigde meteen mijn eigen gevoel. Het was gewoon te mooi om terug te hangen. Dus, Sarah kocht nóg een kleedje. Toen was het echt gedaan hoor, ik denk dat mijn hart het niet zou aangekunnen hebben om nog meer geld aan kledij voor mezelf te hangen als ik eigenlijk op zoek was naar cadeau'tjes. De rest van de dag zijn we op cadeau'tjesjacht geweest, met een heerlijke, verse Banana Sundae Waffle tussendoor. We kwamen een heleboel interessante winkels tegen, niet het minst interessant was de lingeriewinkel die bleek een erotiekshop te zijn. Daar moesten we uiteraard eens een kijkje nemen. Een andere winkel verkocht allerlei puzzels en denkspelletjes, ook heel leuk. We vonden ook een enorme, maar echt enórme kerstboom (die ik niet gefotografeerd heb wegens geen zin) en zagen nog net het laatste liedje van een toneel dat voor de kinderen opgevoerd werd. Het was echt een heerlijk dagje shoppen. Maar de dag was nog niet over. Om 7u zijn we redelijk pikante kip gaan eten bij Nando's om vervolgens met de roltrap naar de cinema te gaan om The Tourist te gaan bekijken. Ik vond het een super film. Dacht ik verdorie de hele tijd dat ik de film doorhad, val ik op het einde toch wel weer volledig uit de lucht! Typisch! Eens thuisgekomen, heb ik snel mijn inkopen uitgepakt en ben dan in mijn bed gedoken om lekker te slapen.
Deze morgen werd ik om 10u wakker (in de overtuiging dat mijn wekker, die om 9u stond, nog moest afgaan). Toen ik besefte dat het toch niet meer zo vroeg was als ik dacht, stond ik op, at, stuurde een paar facebookberichtjes en begon toen aan een reorganisatie van de flat. Aangezien ik nu alles voor mezelf heb, moet ik niet al mijn spullen bij elkaar proppen, ik heb plaats! Ik heb ook eens gestofzuigd en samen met de stofzuiger gedanst op de muziek van mijn ipod (en in een nieuw kleedje dat ozo heerlijk uitwaaiert wanneer ik ronddraai). Om 1u30 had ik met Alina afgesproken aan de straat om samen op zoek te gaan naar de bowlingbaan, waar we op Charlotte wachtten en dan voor het eerst in tijden nog eens een spelletje bowlen deden. Hoeraaaa! Het was even wennen, ik vond niet echt een goeie bal en kreeg de ballen die wél ter mijner beschikking stonden precies niet in een rechte koers. Tegen de vijfde beurt slaagde ik er dan toch in een strike te gooien, om daarna dan bijzonder elegant de goot te passen. Alina gooide ook een strike, en dan nog eentje. Dat kon ik niet zomaar laten gebeuren, dus een beetje later gooide ik er ook 2 op rij. Ik be-eindigde mijn tiende beurt met een strike (ik heb heel mooi die ene kegel zo vlak bij de goot kunnen passen ^^). Eindscore: 121. Nu haalde Alina toch wel 125 zeker! Aaaaah! We bleven nog een hele tijd zitten, ons afvragend of we nog een keertje zouden spelen, maar besloten uiteindelijk het geld te sparen en gingen naar Alina thuis voor een theetje of een warme chocomelk in Charlotte's geval. Daarna nog naar Tesco voor de nodige, en onnodige, voedingswaar en dan eindelijk weer thuis om op te warmen voor de computer. Ik probeer intussen al 2 uur om op skype te geraken, maar het lukt me niet, wat voor de nodige frustraties zorgt, maar ik overleef het wel. Strakjes ga ik misschien een beetje werken. Ik zeg wel 'misschien'.
Ziezo, hier laat ik het bij vandaag.
Tot de volgende!
maandag 20 december 2010
Maandag 20/12
Het concert vrijdagavond was fantastisch. Ik heb er echt heel erg van genoten. De stukken die werden gespeeld waren:
- Capriccio Espagnol, Op.34 (Nikolai Rimsky-Korsakov)
- Piano Concerto n°1 in B flat Minor, Op.23 (Pyotr Il'yich Tchaikovsky)
- Symphony N°1 in E Minor, Op.39 (Jean Sibelius)
Ik zou zeggen wat er precies zo goed was en een volledige muzikale analyse geven, maar daar ben ik niet toe in staat, dus laat ik het maar achterwege. Wat ik wél kan zeggen, is dat ik Sibelius' pizzicato op het einde heel leuk vond, dat ik het eerste deel van het pianoconcerto herkende, dat de pianist een schattig snoetje had en dat de Capriccio Espagnol best wel heel Espagnol klonk. Als dat geen bijzonder gesophisticeerde analyse is!
Zaterdag heb ik lang uitgeslapen en de hele dag met Johanna thuis doorgebracht, allebei zo vol energie en zin om uit te gaan en weet ik veel wat te doen. Zelfs koken was er me te veel aan, maar ik had geluk. Johanna had superveel spaghettisaus over, die ik mocht opeten, dus moest ik alleen maar wat spaghetti maken. Hiephoi! 's Avonds hebben we besloten een filmpje te kijken, maar omdat we niet konden kiezen tussen Twilight:Eclipse en The Holiday, besloten we dan maar ze allebei te bekijken, te beginnen met Eclipse. Zo halverwege de film besefte ik plots dat ik die film helemaal nog nooit gezien had! Ik vond het al vreemd dat ik me echt niks leek te herinneren. Nuja, ik ben op zich niet zo'n grote fan van Twilight, dus kan het me niet zo veel schelen. Eerste film gedaan, tweede begonnen. De CD-rom was helaas een beetje om zeep zodat we om de zoveel tijd een stukje moesten overslaan, maar aangezien we beiden The Holiday zo ongeveer vanbuiten kennen, was dat op zich niet zo'n ramp, de mooiste scènes hebben we gezien. We ontdekten ook dat het plots weer was beginnen sneeuwen, wat voor stress zorgde bij Johanna, want die heeft vandaag haar vliegtuig en wil niet, zoals zovele andere internationale studenten, vastzitten in het vliegveld. Laten we hopen.. Maar ik denk dat Newcastle Airport geen probleem zal geven, het is vooral Londen, Amsterdam en Parijs, als ik me niet vergis. Om 2u zijn we dan uiteindelijk toch nog ons bed in geraakt en hebben goed geslapen.
Gisteren heb ik opnieuw lekker uitgeslapen. Ik had het plan opgevat om piano te gaan spelen, maar ben er niet echt geraakt. Ik heb me weer lekker onnuttig beziggehouden. Hoewel, Johanna en ik hebben wel eens een grote kuis gedaan, zodat ik niet alles op mijn eentje moet doen binnenkort. Ik ga strakjes nog eens stofzuigen wanneer ze vertrokken is misschien. Om 4u kwam Charlotte, een beetje vroeger dan verwacht, dus ik moest een interessante skypeconversatie met Fien afbreken, maar die moest toch eens gaan slapen. We hebben ons geamuseerd met zo'n alfabetspelletje waar je een jongensnaam, meisjesnaam, land, stad, fruit/groente, kledingstuk, speelgoed (zo ging onze lijst in elk geval) moet vinden met een bepaalde letter. Toen kwam Alina toe, met een doosje Jules Destrooper wafels (!) en nog wat later kwam Claudia met een besneeuwd kopje en een verkoudheid ook aanbellen. We hebben ons aan het koken gezet, gehaktbrood deze keer, met rode kool die er niet echt als rode kool uitzag en later bleek een supersterke versie te zijn van de rode kool die we in België kennen. Daarna hebben we nog wat UNO gespeeld en dan raadseltjes en mopjes. Nu moet ik toegeven dat ik niet zo veel behoefte had aan dit gezelschap en eigenlijk half verlangde tot ze vertrokken waren, want ik had meer zin in skypen met mijn liefje. Het was wel gezellig, maar een beetje te veel voor mij. Nu, ik had geluk, want dat liefje is zo lief geweest mij toch nog op te bellen terwijl het al zo laat was en dan zijn we allebei veel te laat gaan slapen om veel te vroeg weer op te staan.
Vandaag werd ik gewekt door een klopje op de deur. Johanna die haar sleutels was gaan afgeven in de receptie en nu niet meer binnenkon. Gelukkig maar dat ik het hoorde, want ik kwam toch nog van ver. We hebben net afscheid genomen, wat heel vreemd is, want je weet niet of je elkaar ooit nog terug gaat zien. En nu ben ik alleen. Helemaal alleen. Voor de rest van de dag. Ik ga denk ik strakjes nog een beetje in bed kruipen, dan een douche nemen, en dan eens serieus beginnen werken aan dat essay voor Shakespeare. En morgen ga ik met Charlotte naar het Metrocentre shoppen! Dat is het grootste winkelcentrum in Europa! We gaan het dus nooit allemaal kunnen zien, maar hé, we kunnen toch zeggen dat we er geweest zijn!
Zo, tijd voor een extra dutje me dunkt.
Daaaaag!
- Capriccio Espagnol, Op.34 (Nikolai Rimsky-Korsakov)
- Piano Concerto n°1 in B flat Minor, Op.23 (Pyotr Il'yich Tchaikovsky)
- Symphony N°1 in E Minor, Op.39 (Jean Sibelius)
Ik zou zeggen wat er precies zo goed was en een volledige muzikale analyse geven, maar daar ben ik niet toe in staat, dus laat ik het maar achterwege. Wat ik wél kan zeggen, is dat ik Sibelius' pizzicato op het einde heel leuk vond, dat ik het eerste deel van het pianoconcerto herkende, dat de pianist een schattig snoetje had en dat de Capriccio Espagnol best wel heel Espagnol klonk. Als dat geen bijzonder gesophisticeerde analyse is!
Zaterdag heb ik lang uitgeslapen en de hele dag met Johanna thuis doorgebracht, allebei zo vol energie en zin om uit te gaan en weet ik veel wat te doen. Zelfs koken was er me te veel aan, maar ik had geluk. Johanna had superveel spaghettisaus over, die ik mocht opeten, dus moest ik alleen maar wat spaghetti maken. Hiephoi! 's Avonds hebben we besloten een filmpje te kijken, maar omdat we niet konden kiezen tussen Twilight:Eclipse en The Holiday, besloten we dan maar ze allebei te bekijken, te beginnen met Eclipse. Zo halverwege de film besefte ik plots dat ik die film helemaal nog nooit gezien had! Ik vond het al vreemd dat ik me echt niks leek te herinneren. Nuja, ik ben op zich niet zo'n grote fan van Twilight, dus kan het me niet zo veel schelen. Eerste film gedaan, tweede begonnen. De CD-rom was helaas een beetje om zeep zodat we om de zoveel tijd een stukje moesten overslaan, maar aangezien we beiden The Holiday zo ongeveer vanbuiten kennen, was dat op zich niet zo'n ramp, de mooiste scènes hebben we gezien. We ontdekten ook dat het plots weer was beginnen sneeuwen, wat voor stress zorgde bij Johanna, want die heeft vandaag haar vliegtuig en wil niet, zoals zovele andere internationale studenten, vastzitten in het vliegveld. Laten we hopen.. Maar ik denk dat Newcastle Airport geen probleem zal geven, het is vooral Londen, Amsterdam en Parijs, als ik me niet vergis. Om 2u zijn we dan uiteindelijk toch nog ons bed in geraakt en hebben goed geslapen.
Gisteren heb ik opnieuw lekker uitgeslapen. Ik had het plan opgevat om piano te gaan spelen, maar ben er niet echt geraakt. Ik heb me weer lekker onnuttig beziggehouden. Hoewel, Johanna en ik hebben wel eens een grote kuis gedaan, zodat ik niet alles op mijn eentje moet doen binnenkort. Ik ga strakjes nog eens stofzuigen wanneer ze vertrokken is misschien. Om 4u kwam Charlotte, een beetje vroeger dan verwacht, dus ik moest een interessante skypeconversatie met Fien afbreken, maar die moest toch eens gaan slapen. We hebben ons geamuseerd met zo'n alfabetspelletje waar je een jongensnaam, meisjesnaam, land, stad, fruit/groente, kledingstuk, speelgoed (zo ging onze lijst in elk geval) moet vinden met een bepaalde letter. Toen kwam Alina toe, met een doosje Jules Destrooper wafels (!) en nog wat later kwam Claudia met een besneeuwd kopje en een verkoudheid ook aanbellen. We hebben ons aan het koken gezet, gehaktbrood deze keer, met rode kool die er niet echt als rode kool uitzag en later bleek een supersterke versie te zijn van de rode kool die we in België kennen. Daarna hebben we nog wat UNO gespeeld en dan raadseltjes en mopjes. Nu moet ik toegeven dat ik niet zo veel behoefte had aan dit gezelschap en eigenlijk half verlangde tot ze vertrokken waren, want ik had meer zin in skypen met mijn liefje. Het was wel gezellig, maar een beetje te veel voor mij. Nu, ik had geluk, want dat liefje is zo lief geweest mij toch nog op te bellen terwijl het al zo laat was en dan zijn we allebei veel te laat gaan slapen om veel te vroeg weer op te staan.
Vandaag werd ik gewekt door een klopje op de deur. Johanna die haar sleutels was gaan afgeven in de receptie en nu niet meer binnenkon. Gelukkig maar dat ik het hoorde, want ik kwam toch nog van ver. We hebben net afscheid genomen, wat heel vreemd is, want je weet niet of je elkaar ooit nog terug gaat zien. En nu ben ik alleen. Helemaal alleen. Voor de rest van de dag. Ik ga denk ik strakjes nog een beetje in bed kruipen, dan een douche nemen, en dan eens serieus beginnen werken aan dat essay voor Shakespeare. En morgen ga ik met Charlotte naar het Metrocentre shoppen! Dat is het grootste winkelcentrum in Europa! We gaan het dus nooit allemaal kunnen zien, maar hé, we kunnen toch zeggen dat we er geweest zijn!
Zo, tijd voor een extra dutje me dunkt.
Daaaaag!
vrijdag 17 december 2010
Vrijdag 17/12
Het concert woensdag was wel ok, vooral het Viol Consort.
Charlotte en ik hadden allebei een beetje een probleem met de sopranen in het Vocal Ensemble. Ze waren ons toch iets te scherp en te dominant, terwijl je de alten dan amper hoorde. Maar het was hoedanook aangenaam om te doen. Achteraf zijn we lekker ongezonde fastfood gaan eten, voor één keertje kon het ermee door. Met overvolle buikjes zijn we naar het Sports Centre gestapt in de ijdele hoop dat het zou verteren voordat de trampoline begon. Niet echt, maar de training was wel goed. Ik had behoorlijk goede controle over mijn somersaults deze keer, ik ben slechts één keer naar voren gekatapulteerd en bijna over de trampoline gevlogen. Naast die keer heb ik de meeste somersaults mooi kunnen landen, zij het een halve meter te veel naar voor.
Gisteren had ik met Tatiana (die ook trampoline springt) afgesproken om te gaan ijsschaatsen. 's Morgens vroeg opgestaan en een half uur door hevige sneeuw moeten stappen om dan telefoon te krijgen dat ze de tijd uit het oog verloren was en dus later ging zijn. Ik heb nog een half uur staan wachten, of staan bevriezen en toen ze er uiteindelijk was en we vroegen of we tickets konden krijgen, bleek dat de rink gereserveerd was voor schoolkindjes die les kregen en dat we dus maar een halve schaatsbaan konden gebruiken. Ik zag het niet echt zitten om daar £6.95 voor te betalen, dus zijn we in de plaats een warme choco gaan drinken.
's Middags ben ik weer naar de Armstrong Building gegaan voor een gratis lunchconcert. Deze keer was het:
Telemann: Fantasie No. 6 in D Minor
Enescu: Cantabile et presto
Faure: Apres un reve
Mozart: An Chloe
Lennox Berkley: Trio for horn, violin and piano, Op. 44
Ik heb er weer enorm van genoten. In die mate dat ik begon te twijfelen of ik om 4u echt wel naar die laatste lecture moest gaan van Phonetics en of ik niet liever weer naar hier kwam om nog eens een uur muziek te krijgen.. Terug thuis bleef ik nog over deze kwestie nadenken, ik had nu toch al bijna alle lectures gemist en totaal geen problemen ondervonden.. Zoals je merkt, begon ik echt wel te neigen naar de 'student performances', en toen ik nog eens keek wat er zou gespeeld worden, ontdekte ik een naam die me wel heel bekend voorkwam. Henrik, de Zweedse jongen die zo fantastisch trampoline springt, zou piano spelen! Ja, je zult wel begrijpen dat ik niet meer nodig had om te beslissen niet naar de lecture te gaan (die toch maar gewoon herhaling was en waar je vragen moest stellen). Ik ben blij dat ik het zo gedaan heb, want ik heb enorm genoten van de muziek. De sfeer was geweldig en de stukken waren in elk geval voor mijn oren heel goed.
's Avonds was er dan het kerstdiner van de International Society. We betaalden £5 en kregen wijn en een buffet vol lekkers. Charlotte en ik hadden er graag nog een ijsje bij gehad, maar helaas. We hebben ook kennis gemaakt met nieuwe mensen en gezellig gebabbeld. Het gesprek met de drie jongens aan de linkerkant - Pavlos van Cyprus, Jorgos van Griekenland en Yevgeni van Rusland - ging een klein beetje de flirterige toer op, met dingen als 'wat is voor jou belangrijk in een relatie', 'wie moet de eerste stap zetten', 'complimentjes in the face of niet'.. Je weet wel, bijzonder interessant, maar misschien ook een beetje riskant. Nuja, om 23u zijn Charlotte en ik op zoek gegaan naar een winkel waar men ijsjes verkocht en we zijn veilig weer thuisgeraakt.
Vandaag had ik mijn allerlaatste les, seminarie Children's Literature, en daarna ben ik nog mijn treinticket voor eind januari gaan afprinten. Ik heb me ook de snuggere bedenking gemaakt dat ik op 30 december helemaal niet kan printen en bijgevolg niet online kan inchecken bij Brussels Airlines. Gevolgd door nóg een snuggere bedenking, namelijk dat ik helemaal geen metro heb die me tegen 4u30 's morgens naar het vliegveld kan brengen. Dat wordt ofwel de nacht doorbrengen op het vliegveld, ofwel me blauw betalen aan een taxi.. Jippie! Ach, we zien wel.
Eenmaal thuis ben ik eerst nog naar de receptie gelopen om te vragen of ik de nacht van 26 op 27 januari wel nog hier kan slapen, aangezien mijn contract de 26ste eindigt. Ik werd doorverwezen naar de Accommodation Service, dus één dezer dagen ga ik daar ook nog eens naartoe moeten. Het is me toch wat tegenwoordig. En ik die dacht dat ik niks meer te doen ging hebben!
Verder staat er niet veel meer op mijn programma, behalve dat ik vanavond naar het Newcastle Symphony Orchestra ga luisteren met Johanna en Charlotte, hoera! Ik kijk er al naar uit.
En met deze vrolijke noot be-eindig ik deze post.
Tot de volgende!
Charlotte en ik hadden allebei een beetje een probleem met de sopranen in het Vocal Ensemble. Ze waren ons toch iets te scherp en te dominant, terwijl je de alten dan amper hoorde. Maar het was hoedanook aangenaam om te doen. Achteraf zijn we lekker ongezonde fastfood gaan eten, voor één keertje kon het ermee door. Met overvolle buikjes zijn we naar het Sports Centre gestapt in de ijdele hoop dat het zou verteren voordat de trampoline begon. Niet echt, maar de training was wel goed. Ik had behoorlijk goede controle over mijn somersaults deze keer, ik ben slechts één keer naar voren gekatapulteerd en bijna over de trampoline gevlogen. Naast die keer heb ik de meeste somersaults mooi kunnen landen, zij het een halve meter te veel naar voor.
Gisteren had ik met Tatiana (die ook trampoline springt) afgesproken om te gaan ijsschaatsen. 's Morgens vroeg opgestaan en een half uur door hevige sneeuw moeten stappen om dan telefoon te krijgen dat ze de tijd uit het oog verloren was en dus later ging zijn. Ik heb nog een half uur staan wachten, of staan bevriezen en toen ze er uiteindelijk was en we vroegen of we tickets konden krijgen, bleek dat de rink gereserveerd was voor schoolkindjes die les kregen en dat we dus maar een halve schaatsbaan konden gebruiken. Ik zag het niet echt zitten om daar £6.95 voor te betalen, dus zijn we in de plaats een warme choco gaan drinken.
's Middags ben ik weer naar de Armstrong Building gegaan voor een gratis lunchconcert. Deze keer was het:
Telemann: Fantasie No. 6 in D Minor
Enescu: Cantabile et presto
Faure: Apres un reve
Mozart: An Chloe
Lennox Berkley: Trio for horn, violin and piano, Op. 44
Ik heb er weer enorm van genoten. In die mate dat ik begon te twijfelen of ik om 4u echt wel naar die laatste lecture moest gaan van Phonetics en of ik niet liever weer naar hier kwam om nog eens een uur muziek te krijgen.. Terug thuis bleef ik nog over deze kwestie nadenken, ik had nu toch al bijna alle lectures gemist en totaal geen problemen ondervonden.. Zoals je merkt, begon ik echt wel te neigen naar de 'student performances', en toen ik nog eens keek wat er zou gespeeld worden, ontdekte ik een naam die me wel heel bekend voorkwam. Henrik, de Zweedse jongen die zo fantastisch trampoline springt, zou piano spelen! Ja, je zult wel begrijpen dat ik niet meer nodig had om te beslissen niet naar de lecture te gaan (die toch maar gewoon herhaling was en waar je vragen moest stellen). Ik ben blij dat ik het zo gedaan heb, want ik heb enorm genoten van de muziek. De sfeer was geweldig en de stukken waren in elk geval voor mijn oren heel goed.
's Avonds was er dan het kerstdiner van de International Society. We betaalden £5 en kregen wijn en een buffet vol lekkers. Charlotte en ik hadden er graag nog een ijsje bij gehad, maar helaas. We hebben ook kennis gemaakt met nieuwe mensen en gezellig gebabbeld. Het gesprek met de drie jongens aan de linkerkant - Pavlos van Cyprus, Jorgos van Griekenland en Yevgeni van Rusland - ging een klein beetje de flirterige toer op, met dingen als 'wat is voor jou belangrijk in een relatie', 'wie moet de eerste stap zetten', 'complimentjes in the face of niet'.. Je weet wel, bijzonder interessant, maar misschien ook een beetje riskant. Nuja, om 23u zijn Charlotte en ik op zoek gegaan naar een winkel waar men ijsjes verkocht en we zijn veilig weer thuisgeraakt.
Vandaag had ik mijn allerlaatste les, seminarie Children's Literature, en daarna ben ik nog mijn treinticket voor eind januari gaan afprinten. Ik heb me ook de snuggere bedenking gemaakt dat ik op 30 december helemaal niet kan printen en bijgevolg niet online kan inchecken bij Brussels Airlines. Gevolgd door nóg een snuggere bedenking, namelijk dat ik helemaal geen metro heb die me tegen 4u30 's morgens naar het vliegveld kan brengen. Dat wordt ofwel de nacht doorbrengen op het vliegveld, ofwel me blauw betalen aan een taxi.. Jippie! Ach, we zien wel.
Eenmaal thuis ben ik eerst nog naar de receptie gelopen om te vragen of ik de nacht van 26 op 27 januari wel nog hier kan slapen, aangezien mijn contract de 26ste eindigt. Ik werd doorverwezen naar de Accommodation Service, dus één dezer dagen ga ik daar ook nog eens naartoe moeten. Het is me toch wat tegenwoordig. En ik die dacht dat ik niks meer te doen ging hebben!
Verder staat er niet veel meer op mijn programma, behalve dat ik vanavond naar het Newcastle Symphony Orchestra ga luisteren met Johanna en Charlotte, hoera! Ik kijk er al naar uit.
En met deze vrolijke noot be-eindig ik deze post.
Tot de volgende!
woensdag 15 december 2010
Woensdag 15/12
Al halverwege december!
Weet je dat het maar anderhalve maand meer is voordat ik naar huis kom? 43 dagen om precies te zijn!
Wat vliegt de tijd toch soms!
Ik heb vandaag trouwens, met enige moeite, de helft van mijn treintickets naar huis gekocht. Ja, je leest het goed, ik neem de trein. Ik heb natuurlijk weer lange tijd voor de computer zitten dutsen en heb uiteindelijk al mijn energie samengeraapt om de 30 minuten lange wandeling naar het Central Station te doorstaan en heb dan maar gewoon een ticket naar London Kings Cross gekocht aan een loket. En dan wilde ik het Eurostar ticket betalen, maar daar heb je een kaartlezer voor nodig, heel grappig, zit ik al die gegevens in te vullen voor niks! Het is me wat, dat online betalen, ik ben er niet zo fan van moet ik zeggen. Maar we lopen voor op de feiten, jullie weten nog niks over dinsdag!
Dinsdag ben ik zoals gewoonlijk veel te laat opgestaan en heb een poging gedaan me op hoofdstuk 11 van Phonetics te concentreren. Dat ging niet fantastisch, maar het kon me ook niet zo veel schelen, ik had er redelijk vertrouwen in dat ik toch niet dom zou overkomen in het seminarie. Ik had gelijk, maar dat lees je later. Eerst had ik de voorlaatste lecture van Children's Literature (tenminste, als je die van vandaag meetelt, die enkel over het examen ging). We kregen daar ook ons essay terug dat we een tijdje geleden hadden moeten indienen. Ik had er een beetje schrik voor, maar het was goed, ik heb 65. Nu moet ik toegeven dat me dat niet al te fantastisch in de oren klonk, dus ben ik een beetje gaan opzoeken hoe de punten hier in elkaar zitten. De punten worden hier ingedeeld in categorieën: Bad fail (0-34), Marginal fail (35-39), Third Class (40-49), Lower Second (50-59), Upper Second (60-69), First (70-79) en Outstanding First (80-100). Vanaf 40 ben je dus geslaagd. Het doel van de meeste studenten is om tussen 50 en 79 te halen. Met andere woorden, ik zit mooi in het midden. We hebben vandaag ook een voorbeeld van een examen gezien dat een 57 had, en de prof vond dat een 'decent essay'. Ik ben intussen dus gerustgesteld dat 65 helemaal niet slecht is. Het enige probleem is dat ik amper 3 woorden van de commentaar kan lezen, vreselijk handschrift heeft die prof! Hmm, ik heb het net voor de zevenendertigste keer proberen ontcijferen en ik geraak er bijna uit intussen! Hoera!
Maar goed, dit gezegd zijnde, toen ik weer thuis was met de goede intentie om mijn Phonetics af te werken, geraakte ik aan de praat op Skype. In die mate dat ik uiteindelijk een kwartier te laat in het seminarie was en mijn oefening niet had voorbereid. Komt er nog bij dat de leerstof voor het examen maar tot en met hoofdstuk 10 loopt, wat inhoudt dat al mijn werk dat ik wél gedaan had die ochtend, voor niks was. Maar, zoals ik al zei, ik kwam helemaal niet dom over. Ondanks mijn vertraging en mijn onvoorbereidheid, had ik heel snel door waarover het ging. Zo goed zelfs dat ik niet anders kon dan de prof op een fout te wijzen en ik bijgevolg nog maar eens mijn imago van 'genius' versterkte... Ik heb nog steeds het gevoel dat het puur toeval is en dat niemand anders echt moeite doet, maar soms begin ik toch te geloven dat ik net zo goed zélf het seminarie kon geven. Ik hoop nu dat ik ook extreem goede punten zal halen op het examen, dat zou ik wel fijn vinden (^-^).
's Avonds dan, ben ik met Alina en Charlotte in Jesmond Parish Church naar een dienst gegaan die 'Carols by Candlelight' heette. Er waren een heleboel kaarsen in de kerk, wat bijzonder gezellig is natuurlijk, en ondanks de iets te lange preek van de priester, die overigens wél aangenaam was om naar te luisteren, en een beetje te veel God en Jezus en 'je moet God boven alles plaatsen in je leven', was het best een leuke dienst, vooral wanneer we gezamenlijk kerstliedjes zongen en ik naar believen en zonder schroom overal de tweede stem kon zoeken. Achteraf kregen we nog Mulled Applejuice (in plaats van Mulled Wine, wat gelijks staat aan Glühwein) en Roast Chestnuts. Ik had geen van beide ooit geproefd, maar ik vond het niet slecht. Mijn dagje was weer best geslaagd.
Ik ben er voor de verandering ook eens in geslaagd om relatief snel in slaap te vallen en geraakte vanmorgen gemakkelijk uit mijn bed om naar de lecture over het examen te gaan. Achteraf ben ik nog wat gaan shoppen, allez ja, ik heb me een assortiment koekjes aangeschaft en heb shortbread ontdekt. Wow, dat smaakt echt heerlijk! Ik was er helemaal van in de wolken! Nu moet ik mijn best doen om er nog een beetje te sparen voor de komende dagen.. En toen kwam het hele treingedoe.
Voila, je bent weer ge-updated (geen idee wat het voltooid deelwoord is van updaten eigenlijk).
Vanavond staat er nog op het programma:
Concert by New Vocal Ensemble and Viol Consort from ICMuS (works by John Sheppard, Samuel Webbe, Orlando Gibbons and Peter Warlock)
En! De laatste trampolinesessie!
Ik kijk er al naar uit!
Daag!
Weet je dat het maar anderhalve maand meer is voordat ik naar huis kom? 43 dagen om precies te zijn!
Wat vliegt de tijd toch soms!
Ik heb vandaag trouwens, met enige moeite, de helft van mijn treintickets naar huis gekocht. Ja, je leest het goed, ik neem de trein. Ik heb natuurlijk weer lange tijd voor de computer zitten dutsen en heb uiteindelijk al mijn energie samengeraapt om de 30 minuten lange wandeling naar het Central Station te doorstaan en heb dan maar gewoon een ticket naar London Kings Cross gekocht aan een loket. En dan wilde ik het Eurostar ticket betalen, maar daar heb je een kaartlezer voor nodig, heel grappig, zit ik al die gegevens in te vullen voor niks! Het is me wat, dat online betalen, ik ben er niet zo fan van moet ik zeggen. Maar we lopen voor op de feiten, jullie weten nog niks over dinsdag!
Dinsdag ben ik zoals gewoonlijk veel te laat opgestaan en heb een poging gedaan me op hoofdstuk 11 van Phonetics te concentreren. Dat ging niet fantastisch, maar het kon me ook niet zo veel schelen, ik had er redelijk vertrouwen in dat ik toch niet dom zou overkomen in het seminarie. Ik had gelijk, maar dat lees je later. Eerst had ik de voorlaatste lecture van Children's Literature (tenminste, als je die van vandaag meetelt, die enkel over het examen ging). We kregen daar ook ons essay terug dat we een tijdje geleden hadden moeten indienen. Ik had er een beetje schrik voor, maar het was goed, ik heb 65. Nu moet ik toegeven dat me dat niet al te fantastisch in de oren klonk, dus ben ik een beetje gaan opzoeken hoe de punten hier in elkaar zitten. De punten worden hier ingedeeld in categorieën: Bad fail (0-34), Marginal fail (35-39), Third Class (40-49), Lower Second (50-59), Upper Second (60-69), First (70-79) en Outstanding First (80-100). Vanaf 40 ben je dus geslaagd. Het doel van de meeste studenten is om tussen 50 en 79 te halen. Met andere woorden, ik zit mooi in het midden. We hebben vandaag ook een voorbeeld van een examen gezien dat een 57 had, en de prof vond dat een 'decent essay'. Ik ben intussen dus gerustgesteld dat 65 helemaal niet slecht is. Het enige probleem is dat ik amper 3 woorden van de commentaar kan lezen, vreselijk handschrift heeft die prof! Hmm, ik heb het net voor de zevenendertigste keer proberen ontcijferen en ik geraak er bijna uit intussen! Hoera!
Maar goed, dit gezegd zijnde, toen ik weer thuis was met de goede intentie om mijn Phonetics af te werken, geraakte ik aan de praat op Skype. In die mate dat ik uiteindelijk een kwartier te laat in het seminarie was en mijn oefening niet had voorbereid. Komt er nog bij dat de leerstof voor het examen maar tot en met hoofdstuk 10 loopt, wat inhoudt dat al mijn werk dat ik wél gedaan had die ochtend, voor niks was. Maar, zoals ik al zei, ik kwam helemaal niet dom over. Ondanks mijn vertraging en mijn onvoorbereidheid, had ik heel snel door waarover het ging. Zo goed zelfs dat ik niet anders kon dan de prof op een fout te wijzen en ik bijgevolg nog maar eens mijn imago van 'genius' versterkte... Ik heb nog steeds het gevoel dat het puur toeval is en dat niemand anders echt moeite doet, maar soms begin ik toch te geloven dat ik net zo goed zélf het seminarie kon geven. Ik hoop nu dat ik ook extreem goede punten zal halen op het examen, dat zou ik wel fijn vinden (^-^).
's Avonds dan, ben ik met Alina en Charlotte in Jesmond Parish Church naar een dienst gegaan die 'Carols by Candlelight' heette. Er waren een heleboel kaarsen in de kerk, wat bijzonder gezellig is natuurlijk, en ondanks de iets te lange preek van de priester, die overigens wél aangenaam was om naar te luisteren, en een beetje te veel God en Jezus en 'je moet God boven alles plaatsen in je leven', was het best een leuke dienst, vooral wanneer we gezamenlijk kerstliedjes zongen en ik naar believen en zonder schroom overal de tweede stem kon zoeken. Achteraf kregen we nog Mulled Applejuice (in plaats van Mulled Wine, wat gelijks staat aan Glühwein) en Roast Chestnuts. Ik had geen van beide ooit geproefd, maar ik vond het niet slecht. Mijn dagje was weer best geslaagd.
Ik ben er voor de verandering ook eens in geslaagd om relatief snel in slaap te vallen en geraakte vanmorgen gemakkelijk uit mijn bed om naar de lecture over het examen te gaan. Achteraf ben ik nog wat gaan shoppen, allez ja, ik heb me een assortiment koekjes aangeschaft en heb shortbread ontdekt. Wow, dat smaakt echt heerlijk! Ik was er helemaal van in de wolken! Nu moet ik mijn best doen om er nog een beetje te sparen voor de komende dagen.. En toen kwam het hele treingedoe.
Voila, je bent weer ge-updated (geen idee wat het voltooid deelwoord is van updaten eigenlijk).
Vanavond staat er nog op het programma:
Concert by New Vocal Ensemble and Viol Consort from ICMuS (works by John Sheppard, Samuel Webbe, Orlando Gibbons and Peter Warlock)
En! De laatste trampolinesessie!
Ik kijk er al naar uit!
Daag!
maandag 13 december 2010
Maandag 13/12 (extraatje)
Holla, dear readers!
Examen achter de rug, hiephoi! Het is geloof ik redelijk goed gegaan, ik ben één keertje over mijn woorden gestruikeld, maar heb de draad heel snel weer opgepikt. Katharina's mood was ook een stuk beter, dus konden we beter, eeeh, interageren? Hoedanook, het zit erop, en het was geen fiasco, yes! Achteraf zijn we gezamenlijk op café gegaan waar Peter ons allemaal trakteerde op wijn en bier, 2 keer raden wat ik heb gedronken ;-). Om 6u30 had ik dan nog afgesproken met Neil, één van de kerels die me zaterdag zo vriendelijk een lift gaven. Hij heeft me getrakteerd op een theetje met een fruitscone en we hebben een goeie twee en een half uur zitten babbelen. Ik moet zeggen dat dat behoorlijk indrukwekkend is voor mij, zo lang een conversatie gaande houden, wow! En dus ben ik nu een heel stuk later dan verwacht thuis maar ben toch nog zo vriendelijk om de nieuwsgierigen die vanavond nog mijn blog gaan checken gerust te stellen over het examen. Als dat niet mooi is! Bon, alles is gezegd, dus laat ik het hierbij.
Daag!
Examen achter de rug, hiephoi! Het is geloof ik redelijk goed gegaan, ik ben één keertje over mijn woorden gestruikeld, maar heb de draad heel snel weer opgepikt. Katharina's mood was ook een stuk beter, dus konden we beter, eeeh, interageren? Hoedanook, het zit erop, en het was geen fiasco, yes! Achteraf zijn we gezamenlijk op café gegaan waar Peter ons allemaal trakteerde op wijn en bier, 2 keer raden wat ik heb gedronken ;-). Om 6u30 had ik dan nog afgesproken met Neil, één van de kerels die me zaterdag zo vriendelijk een lift gaven. Hij heeft me getrakteerd op een theetje met een fruitscone en we hebben een goeie twee en een half uur zitten babbelen. Ik moet zeggen dat dat behoorlijk indrukwekkend is voor mij, zo lang een conversatie gaande houden, wow! En dus ben ik nu een heel stuk later dan verwacht thuis maar ben toch nog zo vriendelijk om de nieuwsgierigen die vanavond nog mijn blog gaan checken gerust te stellen over het examen. Als dat niet mooi is! Bon, alles is gezegd, dus laat ik het hierbij.
Daag!
Maandag 13/12
Hm, nu moet ik even denken, er is veel gebeurd dit weekend, maar mijn hoofd staat even ergens anders naar en nu kan ik me amper iets herinneren..
Zaterdag.. Oh ja! Ik had gepland om met Katharina te oefenen voor het Shakespeare examen, maar ze stuurde me dat ze koorts had en niet zou komen. Ik was een beetje geïrriteerd, want het was niet de eerste keer dat ze iets afzegde, maar goed. Ik was al de hele dag bezig de huisvrouw uit te hangen en was eigenlijk nog bezig met de was op te hangen op het moment dat we hadden afgesproken, dus kwam het nog goed uit. Ik heb mezelf die middag ook een lekker maal bereid, met aardappels (!), en heb er erg van genoten. Om 4u had ik met Claudia en Mharie afgesproken om samen op zoek te gaan naar All Saints Church, waar we om 5u zingklaar moesten zijn. Met een kleine omweg (die we helemaal niet hadden gemaakt als een voorbijganger ons niet de verkeerde kant op had gestuurd) kwamen we mooi op tijd aan. Het orkest was er al en druk bezig met stemmen. Ik vind het heerlijk om daarnaar te luisteren, de sfeer van een aankomend concert maakt me altijd zo vrolijk. Ik was dus in een lekker sociale bui en kwetterde honderduit met mijn vriendinnetjes. Het was me ook opgevallen dat de jongen aan de timpanen er best wel bijzonder goed uitzag en ik had dus het idee opgevat een praatje met hem te gaan maken. Helaas ben ik dat weer vergeten en heb dus m'n kans gemist. Het concert zelf was veel beter dan ik had verwacht. Er zaten nog stukken in waar niemand echt zeker van was, maar over het algemeen was het best goed. Alina is komen luisteren en ook Martin en Terhi, wat ik heel sympathiek vond. En ik meen ook in het publiek een glimps te hebben opgevangen van Henrik, de Zweedse jongen die zo goed trampoline springt en piano studeert.
Na het concert had ik een soort feestje verwacht, maar dat kwam er niet, dus stelde ik aan Charlotte, Alina, Claudia, Terhi en Martin voor om nog iets te gaan drinken, maar de helft van de groep was de dag ervoor lekker lang uitgegaan en was nu te moe. Dus besloot ik maar een lekker theetje met honing te gaan drinken op mijn kot. Nu moest het natuurlijk weer wel lukken dat net nu ik mijn sleutels voor de vierduizendzevenhonderdnegenendertigste keer vergeten was en Johanna was gaan fuiven. Inderdaad, zucht. Maar niet getreurd, ik was in mijn nopjes, dus ik belde Johanna, keerde terug naar The Gate en stelde me daar strategisch op naast de grote kerstboom waar Johanna me goed zou vinden om me haar sleutel te geven. Zoals je zelf ook wel al gemerkt hebt, gebeuren er altijd interessante dingen wanneer je goedgeluimd bent, dat gold ook deze keer. Er kwamen twee kerels op me af die op zoek waren naar een zekere bar die ik uiteraard niet wist zijn. We raakten aan de praat en het bleken heel toffe mensen te zijn in plaats van zatte fuifbeesten die een meisje dat een beetje rond staat te kijken graag proberen te verleiden. Johanna kwam en redde voor de zoveelste keer mijn leven, of tenminste mijn nachtrust, met haar sleutel. Ik praatte nog een beetje verder en toen kreeg ik zowaar een lift naar huis aangeboden. Hiephoi! Het was de eerste keer in tijden dat ik in een auto gezeten had, en dan nog wel links vooraan! Waaaah! Bon, ik raakte veilig thuis, heel veilig kan je wel zeggen, één van de twee is een police officer (ik heb zijn badge mogen zien ^^), en heb goed geslapen.
Toen kwam zondag. Om 11u had ik met Katharina afgesproken. Na vele omzwervingen hebben we uiteindelijk in de lounge van Grand Hotel, waar een sympathieke vriend van Katharina ons binnenliet, kunnen repeteren tot 3u. We hadden een redelijk goed gevoel tegen het einde, dus met een gerust gemoed vertrok ik naar huis om een halfuurtje later naar de trampoline te vertrekken. Ik was vergeten dat we vandaag met 'the rig' zouden springen en was dus redelijk verrast door de opstelling van de trampolines. Nadat ik tijdens de opwarming even naar het toilet gehold was, zei Sarah dat ze gehoord had dat ik Front Somersaults kon en vroeg of ik geen zin had om Back Somersaults te proberen. Ik was even van mijn stuk, dit was wel het laatste wat ik verwacht had, maar ik zei natuurlijk niet nee! We deden de progressions, dat wil zeggen de oefening die uiteindelijk leidt naar de juiste beweging. In dit geval moest ik dus op 3 met de armen in de lucht omhoog springen, heupen omhoog, armen naar de zij en 'pretend to be a tea saucer'. Heel plezant. Vlak daarna liep Sarah naar de rig en nam Charlotte, Cas en mezelf mee. Toen Bekka vroeg of ze één van ons mocht lenen zei Sarah: ja, maar niet Sarah, ik wil haar eerst! Geef toe, als jij in mijn plaats was, zou je je toch ook wel een beetje vereerd voelen, niet? Ik was zowaar de allereerste die aan de rig mocht. Bon, ik dus op de trampoline, een riem strak rond m'n buik gespannen en twee elastische koorden richting plafond. Het was een bijzondere ervaring, moet ik zeggen, je doet je Somersaults zoals altijd, maar je gaat precies in slow-motion. Heel vreemd, maar wel fun! Eerst deed ik de voorwaartse salto's en toen moest ik de achterwaartse proberen. Ik deed het niet slecht (Cas beweerde zelfs me te haten xD) en ben dus bijzonder vrolijk na de trampoline weer naar huis gegaan om dan zowaar 7 minuutjes met Gabriel te kunnen skypen en dan naar een Koreaans drama te kijken en een potje te zitten huilen bij een zeer emotioneel moment. Gelukkig kwam Johanna niet net dan thuis. Ik heb slecht geslapen, of liever, goed maar kort. Ik kon met alle moeite van de wereld niet in slaap geraken, zelfs een tas warme melk met honing mocht niet baten. Gelukkig ben ik toch nog goedgezind opgestaan vandaag.
En nu zijn we er, vandaag. Dé dag. 13 december 2010, de dag waarop Sarah haar Shakespeare examen moet doen, daarbij gefilmd zal worden en dan op Youtube zal verschijnen... Deze morgen was er een soort dress rehearsal en binnen een uurtje is het the real thing. Tot nu toe heb ik nog geen zenuwen, maar ik twijfel er niet aan dat ze niet ver weg meer zijn. Mijn lieflijke partner Katharina is ook in een heerlijk rothumeur, wat de sfeer natuurlijk fantastisch maakt, maar misschien zal ze strakjes wel beter zijn. Ikzelf zie het voorlopig in elk geval nog zitten. Ik moet wel bekennen dat ik stiekem denk dat de meeste anderen het stukken beter doen dan ik, niet allemaal, maar toch velen. Tjah, er zit niks anders op dan het straks nóg beter te doen dan!
Dus, beste lezers die deze update voor 16u Belgische tijd lezen, ik stel voor dat je van 16 tot 18u continu aan niemand anders dan mezelf denkt en keihard duimt en zo, verstaan? Goed. Dan laat ik jullie nu met rust.
Tot de volgende (misschien laat ik vanavond nog weten hoe het geweest is.. misschien)
Zaterdag.. Oh ja! Ik had gepland om met Katharina te oefenen voor het Shakespeare examen, maar ze stuurde me dat ze koorts had en niet zou komen. Ik was een beetje geïrriteerd, want het was niet de eerste keer dat ze iets afzegde, maar goed. Ik was al de hele dag bezig de huisvrouw uit te hangen en was eigenlijk nog bezig met de was op te hangen op het moment dat we hadden afgesproken, dus kwam het nog goed uit. Ik heb mezelf die middag ook een lekker maal bereid, met aardappels (!), en heb er erg van genoten. Om 4u had ik met Claudia en Mharie afgesproken om samen op zoek te gaan naar All Saints Church, waar we om 5u zingklaar moesten zijn. Met een kleine omweg (die we helemaal niet hadden gemaakt als een voorbijganger ons niet de verkeerde kant op had gestuurd) kwamen we mooi op tijd aan. Het orkest was er al en druk bezig met stemmen. Ik vind het heerlijk om daarnaar te luisteren, de sfeer van een aankomend concert maakt me altijd zo vrolijk. Ik was dus in een lekker sociale bui en kwetterde honderduit met mijn vriendinnetjes. Het was me ook opgevallen dat de jongen aan de timpanen er best wel bijzonder goed uitzag en ik had dus het idee opgevat een praatje met hem te gaan maken. Helaas ben ik dat weer vergeten en heb dus m'n kans gemist. Het concert zelf was veel beter dan ik had verwacht. Er zaten nog stukken in waar niemand echt zeker van was, maar over het algemeen was het best goed. Alina is komen luisteren en ook Martin en Terhi, wat ik heel sympathiek vond. En ik meen ook in het publiek een glimps te hebben opgevangen van Henrik, de Zweedse jongen die zo goed trampoline springt en piano studeert.
Na het concert had ik een soort feestje verwacht, maar dat kwam er niet, dus stelde ik aan Charlotte, Alina, Claudia, Terhi en Martin voor om nog iets te gaan drinken, maar de helft van de groep was de dag ervoor lekker lang uitgegaan en was nu te moe. Dus besloot ik maar een lekker theetje met honing te gaan drinken op mijn kot. Nu moest het natuurlijk weer wel lukken dat net nu ik mijn sleutels voor de vierduizendzevenhonderdnegenendertigste keer vergeten was en Johanna was gaan fuiven. Inderdaad, zucht. Maar niet getreurd, ik was in mijn nopjes, dus ik belde Johanna, keerde terug naar The Gate en stelde me daar strategisch op naast de grote kerstboom waar Johanna me goed zou vinden om me haar sleutel te geven. Zoals je zelf ook wel al gemerkt hebt, gebeuren er altijd interessante dingen wanneer je goedgeluimd bent, dat gold ook deze keer. Er kwamen twee kerels op me af die op zoek waren naar een zekere bar die ik uiteraard niet wist zijn. We raakten aan de praat en het bleken heel toffe mensen te zijn in plaats van zatte fuifbeesten die een meisje dat een beetje rond staat te kijken graag proberen te verleiden. Johanna kwam en redde voor de zoveelste keer mijn leven, of tenminste mijn nachtrust, met haar sleutel. Ik praatte nog een beetje verder en toen kreeg ik zowaar een lift naar huis aangeboden. Hiephoi! Het was de eerste keer in tijden dat ik in een auto gezeten had, en dan nog wel links vooraan! Waaaah! Bon, ik raakte veilig thuis, heel veilig kan je wel zeggen, één van de twee is een police officer (ik heb zijn badge mogen zien ^^), en heb goed geslapen.
Toen kwam zondag. Om 11u had ik met Katharina afgesproken. Na vele omzwervingen hebben we uiteindelijk in de lounge van Grand Hotel, waar een sympathieke vriend van Katharina ons binnenliet, kunnen repeteren tot 3u. We hadden een redelijk goed gevoel tegen het einde, dus met een gerust gemoed vertrok ik naar huis om een halfuurtje later naar de trampoline te vertrekken. Ik was vergeten dat we vandaag met 'the rig' zouden springen en was dus redelijk verrast door de opstelling van de trampolines. Nadat ik tijdens de opwarming even naar het toilet gehold was, zei Sarah dat ze gehoord had dat ik Front Somersaults kon en vroeg of ik geen zin had om Back Somersaults te proberen. Ik was even van mijn stuk, dit was wel het laatste wat ik verwacht had, maar ik zei natuurlijk niet nee! We deden de progressions, dat wil zeggen de oefening die uiteindelijk leidt naar de juiste beweging. In dit geval moest ik dus op 3 met de armen in de lucht omhoog springen, heupen omhoog, armen naar de zij en 'pretend to be a tea saucer'. Heel plezant. Vlak daarna liep Sarah naar de rig en nam Charlotte, Cas en mezelf mee. Toen Bekka vroeg of ze één van ons mocht lenen zei Sarah: ja, maar niet Sarah, ik wil haar eerst! Geef toe, als jij in mijn plaats was, zou je je toch ook wel een beetje vereerd voelen, niet? Ik was zowaar de allereerste die aan de rig mocht. Bon, ik dus op de trampoline, een riem strak rond m'n buik gespannen en twee elastische koorden richting plafond. Het was een bijzondere ervaring, moet ik zeggen, je doet je Somersaults zoals altijd, maar je gaat precies in slow-motion. Heel vreemd, maar wel fun! Eerst deed ik de voorwaartse salto's en toen moest ik de achterwaartse proberen. Ik deed het niet slecht (Cas beweerde zelfs me te haten xD) en ben dus bijzonder vrolijk na de trampoline weer naar huis gegaan om dan zowaar 7 minuutjes met Gabriel te kunnen skypen en dan naar een Koreaans drama te kijken en een potje te zitten huilen bij een zeer emotioneel moment. Gelukkig kwam Johanna niet net dan thuis. Ik heb slecht geslapen, of liever, goed maar kort. Ik kon met alle moeite van de wereld niet in slaap geraken, zelfs een tas warme melk met honing mocht niet baten. Gelukkig ben ik toch nog goedgezind opgestaan vandaag.
En nu zijn we er, vandaag. Dé dag. 13 december 2010, de dag waarop Sarah haar Shakespeare examen moet doen, daarbij gefilmd zal worden en dan op Youtube zal verschijnen... Deze morgen was er een soort dress rehearsal en binnen een uurtje is het the real thing. Tot nu toe heb ik nog geen zenuwen, maar ik twijfel er niet aan dat ze niet ver weg meer zijn. Mijn lieflijke partner Katharina is ook in een heerlijk rothumeur, wat de sfeer natuurlijk fantastisch maakt, maar misschien zal ze strakjes wel beter zijn. Ikzelf zie het voorlopig in elk geval nog zitten. Ik moet wel bekennen dat ik stiekem denk dat de meeste anderen het stukken beter doen dan ik, niet allemaal, maar toch velen. Tjah, er zit niks anders op dan het straks nóg beter te doen dan!
Dus, beste lezers die deze update voor 16u Belgische tijd lezen, ik stel voor dat je van 16 tot 18u continu aan niemand anders dan mezelf denkt en keihard duimt en zo, verstaan? Goed. Dan laat ik jullie nu met rust.
Tot de volgende (misschien laat ik vanavond nog weten hoe het geweest is.. misschien)
vrijdag 10 december 2010
Vrijdag 10/12
Geloof het of niet, er was zowaar trampoline op woensdag! Hiep hoi!
Het was al twee weken geleden dat ik nog had kunnen oefenen, en bijgevolg voelde alles een beetje onnatuurlijk aan. Toen ik het uiteindelijk aandurfde om de salto weer te proberen, ging het de eerste keer falikant mis, in de zin dat ik een ietsiepietsiebeetje overroteerde waardoor ik bij het landen naar voor gekatapulteerd werd en met mijn gezicht op de zijmat terecht kwam. Ik moet zeggen, sinds die salto's heb ik die matten aan de zijkant van de trampoline geweldig leren appreciëren. Nu, je kent me, ik doe me nooit echt ernstig pijn. Ik stond gewoon weer recht en deed een tweede salto die ik, zij het een halve meter te veel naar voor, mooi op mijn voeten landde. Volgende obstakel was dus te proberen omhoog te springen in plaats van vooruit. Niet simpel. Ik deed m'n best, ik zette me hard af en schoot de lucht in, en toen ging alles plots in slow motion. Ik draaide naar voor en zag toen hoe hoog ik was, panikeerde een beetje, en dook dus gewoon naar beneden in plaats van door te draaien. Ik was gelukkig nog zo snugger om mijn handen te zetten, zodat ik een onhandige handenstand deed om dan op mijn knieën terecht te komen. De mensen rond mij waren enorm geschrokken, maar ik had wederom niet de kleinste schram. Ik heb verder geen gekke kuren meer uitgehaald, maar heb wél stomweg mijn knie gestoten toen ik op de trampoline klom en dat voel ik nog steeds wanneer ik hem plooi.
Gisteren heb ik lekker uitgeslapen. Om 12u30 had ik afgesproken met Charlotte en Coralie om info te gaan vragen bij de Fellwalking Society in verband met die trip naar de Lake District. Het leek ons wel heel erg professioneel te zijn, wat mij eigenlijk wel afschrikte. Toen we uiteindelijk aan het tafeltje stonden, kwamen er twee meisjes voor ons staan, die de laatste twee vrije plaatsen op de lijst kregen, waardoor wij eigenlijk gewoon geen kans meer maakten om nog mee te gaan. We hebben uiteindelijk onze naam op een reservelijst gezet, maar ik ben niet meer van plan nog mee te gaan. Ik geloof dat ik beter met Katharina nog wat Shakespeare oefen en me dan ga uitleven op de trampoline in de plaats, zondag is de voorlaatste training. Om 3u ben ik met Alina en Charlotte naar de nieuwe kerstmarkt aan het monument gegaan, waar we ons weer hebben laten gaan aan een standje met een heleboel sprankelenede cupcakes. Daar kon je gewoon niet zomaar aan passeren. Ze waren gelukkig bijna even lekker als ze er uitzagen, dat is al heel wat. Om 5u dan, had ik met Katharina afgesproken om te repeteren. We hebben weer een hele zoektocht mogen doen om een goeie ruimte te vinden. Uiteindelijk hebben we ons op het 4e verdiep van de Armstrong Building ergens in de gang gezet (die had een tapijt) en daar heel stilletjes gerepeteerd. Er begint een beetje vorm in te komen, gelukkig maar. Ik zie het momenteel redelijk zitten, de tekst hebben we ongeveer onder de knie, alleen de interactie heeft nog wat oefening nodig. Rond kwart voor 7 zijn we in Eldon Square een Pretzel gaan halen. Ik had geen idee wat dat was, blijkbaar iets typisch Duits, in elk geval, het heeft me gesmaakt. Daarna ben ik naar het koor gehold, Katharina is niet meegegaan. Eigenlijk is ze veel te weinig gekomen om überhaupt mee te mogen zingen, vind ik, maar wat heb ik daar op te zeggen? Het was de eerste repetitie met het orkest erbij. Ik geef toe, er zaten mooie dingen in, maar eigenlijk zijn we allesbehalve klaar om morgen een concert te doen. Mijn naam hoeft niet op het programmaboekje te staan. We sloten af met 'Joy to the world', 'Hark the herald angels sing' en als allerlaatste een liedje dat iedereen verondersteld was te kennen: 'The twelve days of Christmas'. Je had de fagottist voor me moeten zien lachen toen ik aan Mharie (vreemde spelling, ik heb het over de 'Mary' die ik al eerder vermeld heb) vroeg wat dat was, ik had er nog nooit van gehoord. Het heeft iets van 'De boom staat op de bergen', wat het een klein beetje moeilijk maakt om snel te leren, maar ik kan intussen aan een redelijk tempo toch de eerste 7 dagen, de rest ken ik ook, maar ik moet nog te lang nadenken.. Ik kom er wel. 's Avonds heb ik ook een uur of 2 gezellig met Johanna zitten babbelen, heel plezant. Ze vertrekt gewoon binnen 10 dagen! Ik ga zo eenzaam zijn!
En toen kwam vandaag. Niet veel te doen. Interessant seminarie over 'The Hobbit', vervolgens inkopen doen in Tesco en daar Charlotte tegen het lijf lopen en weer een zware zak naar huis sleuren langs een meer dat aan het ontdooien is en heel mooi om naar te kijken. Het leek alsof de meeuwen over het water aan het lopen waren. En nu ben ik thuis en ga bijna iets eten. Voor de rest van de dag heb ik niks gepland, dus dat wordt Shakespeare, misschien wat lezen, eventueel Phonetics.. Je weet wel, een beetje aanmodderen.
Tot de volgende!
Het was al twee weken geleden dat ik nog had kunnen oefenen, en bijgevolg voelde alles een beetje onnatuurlijk aan. Toen ik het uiteindelijk aandurfde om de salto weer te proberen, ging het de eerste keer falikant mis, in de zin dat ik een ietsiepietsiebeetje overroteerde waardoor ik bij het landen naar voor gekatapulteerd werd en met mijn gezicht op de zijmat terecht kwam. Ik moet zeggen, sinds die salto's heb ik die matten aan de zijkant van de trampoline geweldig leren appreciëren. Nu, je kent me, ik doe me nooit echt ernstig pijn. Ik stond gewoon weer recht en deed een tweede salto die ik, zij het een halve meter te veel naar voor, mooi op mijn voeten landde. Volgende obstakel was dus te proberen omhoog te springen in plaats van vooruit. Niet simpel. Ik deed m'n best, ik zette me hard af en schoot de lucht in, en toen ging alles plots in slow motion. Ik draaide naar voor en zag toen hoe hoog ik was, panikeerde een beetje, en dook dus gewoon naar beneden in plaats van door te draaien. Ik was gelukkig nog zo snugger om mijn handen te zetten, zodat ik een onhandige handenstand deed om dan op mijn knieën terecht te komen. De mensen rond mij waren enorm geschrokken, maar ik had wederom niet de kleinste schram. Ik heb verder geen gekke kuren meer uitgehaald, maar heb wél stomweg mijn knie gestoten toen ik op de trampoline klom en dat voel ik nog steeds wanneer ik hem plooi.
Gisteren heb ik lekker uitgeslapen. Om 12u30 had ik afgesproken met Charlotte en Coralie om info te gaan vragen bij de Fellwalking Society in verband met die trip naar de Lake District. Het leek ons wel heel erg professioneel te zijn, wat mij eigenlijk wel afschrikte. Toen we uiteindelijk aan het tafeltje stonden, kwamen er twee meisjes voor ons staan, die de laatste twee vrije plaatsen op de lijst kregen, waardoor wij eigenlijk gewoon geen kans meer maakten om nog mee te gaan. We hebben uiteindelijk onze naam op een reservelijst gezet, maar ik ben niet meer van plan nog mee te gaan. Ik geloof dat ik beter met Katharina nog wat Shakespeare oefen en me dan ga uitleven op de trampoline in de plaats, zondag is de voorlaatste training. Om 3u ben ik met Alina en Charlotte naar de nieuwe kerstmarkt aan het monument gegaan, waar we ons weer hebben laten gaan aan een standje met een heleboel sprankelenede cupcakes. Daar kon je gewoon niet zomaar aan passeren. Ze waren gelukkig bijna even lekker als ze er uitzagen, dat is al heel wat. Om 5u dan, had ik met Katharina afgesproken om te repeteren. We hebben weer een hele zoektocht mogen doen om een goeie ruimte te vinden. Uiteindelijk hebben we ons op het 4e verdiep van de Armstrong Building ergens in de gang gezet (die had een tapijt) en daar heel stilletjes gerepeteerd. Er begint een beetje vorm in te komen, gelukkig maar. Ik zie het momenteel redelijk zitten, de tekst hebben we ongeveer onder de knie, alleen de interactie heeft nog wat oefening nodig. Rond kwart voor 7 zijn we in Eldon Square een Pretzel gaan halen. Ik had geen idee wat dat was, blijkbaar iets typisch Duits, in elk geval, het heeft me gesmaakt. Daarna ben ik naar het koor gehold, Katharina is niet meegegaan. Eigenlijk is ze veel te weinig gekomen om überhaupt mee te mogen zingen, vind ik, maar wat heb ik daar op te zeggen? Het was de eerste repetitie met het orkest erbij. Ik geef toe, er zaten mooie dingen in, maar eigenlijk zijn we allesbehalve klaar om morgen een concert te doen. Mijn naam hoeft niet op het programmaboekje te staan. We sloten af met 'Joy to the world', 'Hark the herald angels sing' en als allerlaatste een liedje dat iedereen verondersteld was te kennen: 'The twelve days of Christmas'. Je had de fagottist voor me moeten zien lachen toen ik aan Mharie (vreemde spelling, ik heb het over de 'Mary' die ik al eerder vermeld heb) vroeg wat dat was, ik had er nog nooit van gehoord. Het heeft iets van 'De boom staat op de bergen', wat het een klein beetje moeilijk maakt om snel te leren, maar ik kan intussen aan een redelijk tempo toch de eerste 7 dagen, de rest ken ik ook, maar ik moet nog te lang nadenken.. Ik kom er wel. 's Avonds heb ik ook een uur of 2 gezellig met Johanna zitten babbelen, heel plezant. Ze vertrekt gewoon binnen 10 dagen! Ik ga zo eenzaam zijn!
En toen kwam vandaag. Niet veel te doen. Interessant seminarie over 'The Hobbit', vervolgens inkopen doen in Tesco en daar Charlotte tegen het lijf lopen en weer een zware zak naar huis sleuren langs een meer dat aan het ontdooien is en heel mooi om naar te kijken. Het leek alsof de meeuwen over het water aan het lopen waren. En nu ben ik thuis en ga bijna iets eten. Voor de rest van de dag heb ik niks gepland, dus dat wordt Shakespeare, misschien wat lezen, eventueel Phonetics.. Je weet wel, een beetje aanmodderen.
Tot de volgende!
woensdag 8 december 2010
Woensdag 08/12
We beginnen hier serieus te worden. Maandag had ik Shakespeare. In de voormiddag oefenden we in duo's onze speeches, in de namiddag moesten we die om beurt bij Peter gaan tonen. Nu is het zo dat Katharina en ik 's namiddags nog bedacht hebben dat we eigenlijk de eerste scène samen kunnen doen omdat Katharina niet meer zo tevreden was met haar speech. Bijgevolg moet Sarah nu driedubbel (echt wel) zo veel tekst kennen! Paniek! (Ik kan het intussen ongeveer vanbuiten hoor, maar toch)
's Avonds heb ik een abnormaal lang hoofdstuk van Phonetics onder handen genomen en me dan op de oefeningen geworpen om voor de eerste keer dit semester volledig vast te zitten. We kregen een boel gegevens van het Nederlands waarin men vaak een doffe 'e' toevoegt, zoals in 'warm'-->'warrum'. De bedoeling was een regel te geven voor wanneer die 'schwa epenthesis' precies voorkomt. Ik had wel door dat het altijd in de complexe coda van een lettergreep was (anders gezegd, wanneer de lettergreep eindigt met 2 medeklinkers) en alleen als beide medeklinkers tot de zelfde lettergreep behoren, maar ik had een probleem met de laatste twee voorbeelden, namelijk 'pers' en 'held', waar die schwa níet wordt ingevoegd. Ik heb een groot deel van mijn avond daarop zitten zoeken en het uiteindelijk opgegeven met de blije gedachte dat het seminarie van morgen eens interessant ging zijn.
Dinsdag heb ik dan een interessante les gehad over 'The Hobbit' en toen was het eindelijk tijd voor het seminarie. Het begon een beetje traagjes (ik moest trouwens de voorbeelden voorlezen, gezien ik de taal sprak). Hij had het inderdaad over die complexe coda's en lettergrepen, maar toen ik de grote 'BUT' van zijn kant verwachtte, besloot hij naar de volgende vraag te gaan! Dat kon niet zijn, dus Sarah stak snel haar hand in de lucht en vuurde haar vraag af: "Maar waaróm is er geen schwa epenthesis in de laatste twee voorbeelden?" Iedereen kijkt naar mij, kijkt naar de vraag, naar de prof, weer naar mij.. De prof, die kijkt naar mij, naar de vraag, en blijft dan een minuut of drie naar de vraag zitten staren. Ongemakkelijke stilte, want ik wilde echt het antwoord weten en ik voelde een heleboel blikken in mijn richting. En ik had niet eens een indrukwekkende vraag gesteld, het stond verdorie in de voorbeelden! Nuja, er werd geen oplossing gevonden, dus we gingen verder. Eenmaal thuis heb ik het op internet opgezocht, gevonden en doorgestuurd naar de prof. Daarna heb ik een gezellige facebookchat gehad met een zekere handbalcoach en dáarna heb ik nog 'The Hobbit' uitgelezen en ben ik op tijd gaan slapen (om helaas nog tot 2u wakker te liggen en dan te dromen van het ergste Shakespeare examen ooit).
Vandaag dan. Ik werd wakker met 2 sms'jes, hiephoi! Dan naar de studygroup meeting, meteen erna met Charlotte naar de supermarkt voor gehakt en vooral op zoek naar poeder om vanillepudding te maken. We vonden er geen, totdat Charlotte al weer naar de les was en ik nog eens in Fenwick ging kijken. Daar vond ik zowaar een zakje instant Vanilla custard! Victory! Vrolijk naar huis, snel iets eten en dan weer naar buiten. Afspraak met Katharina, mijn Barnardo, om Shakespeare te oefenen. Het probleem was alleen dat we geen lege kamer vonden. We hebben een heleboel trappen en gangen gedaan, kwamen dan Fred en Josh tegen, die exact hetzelfde plan als ons hadden, en zijn toen met z'n vieren verder gaan zoeken. We hebben toch nog een goede zaal gevonden, waar we na een uurtje weer buiten gegooid werden en uiteindelijk hebben Katharina en ik dan maar besloten om de vertaling naar modern Engels eerst te doen. Daar zijn we nog niet volledig mee klaar, want het is moeilijk, maar we komen er wel. En nu ben ik weer thuis, en binnen een 10 minuten zal Charlotte hier staan en gaan we koken en pudding maken en hopelijk nog eens naar de trampoline gaan.
Zo, dit was het voor vandaag. Ik heb een beetje snel getypt en heb waarschijnlijk superlange zinnen gemaakt, waarvoor mijn excuses, maar weet je wat? Deal with it ;-D
Tot nog eens!
's Avonds heb ik een abnormaal lang hoofdstuk van Phonetics onder handen genomen en me dan op de oefeningen geworpen om voor de eerste keer dit semester volledig vast te zitten. We kregen een boel gegevens van het Nederlands waarin men vaak een doffe 'e' toevoegt, zoals in 'warm'-->'warrum'. De bedoeling was een regel te geven voor wanneer die 'schwa epenthesis' precies voorkomt. Ik had wel door dat het altijd in de complexe coda van een lettergreep was (anders gezegd, wanneer de lettergreep eindigt met 2 medeklinkers) en alleen als beide medeklinkers tot de zelfde lettergreep behoren, maar ik had een probleem met de laatste twee voorbeelden, namelijk 'pers' en 'held', waar die schwa níet wordt ingevoegd. Ik heb een groot deel van mijn avond daarop zitten zoeken en het uiteindelijk opgegeven met de blije gedachte dat het seminarie van morgen eens interessant ging zijn.
Dinsdag heb ik dan een interessante les gehad over 'The Hobbit' en toen was het eindelijk tijd voor het seminarie. Het begon een beetje traagjes (ik moest trouwens de voorbeelden voorlezen, gezien ik de taal sprak). Hij had het inderdaad over die complexe coda's en lettergrepen, maar toen ik de grote 'BUT' van zijn kant verwachtte, besloot hij naar de volgende vraag te gaan! Dat kon niet zijn, dus Sarah stak snel haar hand in de lucht en vuurde haar vraag af: "Maar waaróm is er geen schwa epenthesis in de laatste twee voorbeelden?" Iedereen kijkt naar mij, kijkt naar de vraag, naar de prof, weer naar mij.. De prof, die kijkt naar mij, naar de vraag, en blijft dan een minuut of drie naar de vraag zitten staren. Ongemakkelijke stilte, want ik wilde echt het antwoord weten en ik voelde een heleboel blikken in mijn richting. En ik had niet eens een indrukwekkende vraag gesteld, het stond verdorie in de voorbeelden! Nuja, er werd geen oplossing gevonden, dus we gingen verder. Eenmaal thuis heb ik het op internet opgezocht, gevonden en doorgestuurd naar de prof. Daarna heb ik een gezellige facebookchat gehad met een zekere handbalcoach en dáarna heb ik nog 'The Hobbit' uitgelezen en ben ik op tijd gaan slapen (om helaas nog tot 2u wakker te liggen en dan te dromen van het ergste Shakespeare examen ooit).
Vandaag dan. Ik werd wakker met 2 sms'jes, hiephoi! Dan naar de studygroup meeting, meteen erna met Charlotte naar de supermarkt voor gehakt en vooral op zoek naar poeder om vanillepudding te maken. We vonden er geen, totdat Charlotte al weer naar de les was en ik nog eens in Fenwick ging kijken. Daar vond ik zowaar een zakje instant Vanilla custard! Victory! Vrolijk naar huis, snel iets eten en dan weer naar buiten. Afspraak met Katharina, mijn Barnardo, om Shakespeare te oefenen. Het probleem was alleen dat we geen lege kamer vonden. We hebben een heleboel trappen en gangen gedaan, kwamen dan Fred en Josh tegen, die exact hetzelfde plan als ons hadden, en zijn toen met z'n vieren verder gaan zoeken. We hebben toch nog een goede zaal gevonden, waar we na een uurtje weer buiten gegooid werden en uiteindelijk hebben Katharina en ik dan maar besloten om de vertaling naar modern Engels eerst te doen. Daar zijn we nog niet volledig mee klaar, want het is moeilijk, maar we komen er wel. En nu ben ik weer thuis, en binnen een 10 minuten zal Charlotte hier staan en gaan we koken en pudding maken en hopelijk nog eens naar de trampoline gaan.
Zo, dit was het voor vandaag. Ik heb een beetje snel getypt en heb waarschijnlijk superlange zinnen gemaakt, waarvoor mijn excuses, maar weet je wat? Deal with it ;-D
Tot nog eens!
zondag 5 december 2010
Zondag 05/12
Aaaah, een warme douche kan zoooo'n deugd doen!
Vandaag was een leuke dag, maar vooraleer ik daarover vertel, eerst even terugkeren in de tijd..
Vrijdag heb ik uiteindelijk heel lang zitten tekenen in plaats van werken, en wanneer ik eindelijk begon met lezen, kreeg ik na 9 pagina's een sms van Charlotte dat de mensjes van Heaton op weg waren naar het stadscentrum om er eentje te gaan drinken. Sarah besloot om ook te gaan en liet die arme Bilbo Baggins achter met 3 knorrige trollen om voor de eerste keer haar nieuwe laarzen uit te testen. Ze hebben het fantastisch gedaan, ik heb voortdurend droge voeten gehad. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik een pub binnenging, maar er is niks speciaals aan, het kon net zo goed een Belgische zijn, hoewel de leuke jongen achter de toog wel heel mooi naar me glimlachte. Ik heb er een, ietwat dure, 'appel en vanille mojito' gedronken. Ik vond het veelbelovend klinken, maar eigenlijk smaakte ik niet echt een verschil met een gewone mojito. Gelukkig was er ook geen verschil in prijs. Om 12u besloot de groep nog ergens te gaan dansen, maar toen heeft Sarah besloten toch maar naar huis te gaan in de plaats. Ik heb een gezellig wandelingetje door het park gemaakt, waar ik het niet kon laten af en toe een boom vast te pakken en er een toertje rond te huppelen (uiteraard nadat ik eerst even gekeken had of er niemand in de buurt was). Ik was dan ook zo blij dat mijn voeten nog droog waren. Ik ben trouwens ook een rat tegengekomen, die hoogstwaarschijnlijk net van plan was ook een toertje rond mijn boom te huppelen, maar die snel weer verdween toen hij mij opmerkte. Een rattenspoor in de sneeuw is eigenlijk best wel grappig, en nu ik het eenmaal gezien had, zag ik er overal! Het park zit vol met ratten! Toen ik bij de vijver kwam, zag ik overal voetstappen op het ijs. Nu moet je niet boos zijn, maar het was toch o zo verleidelijk om daar een roodgelaarsd voetje bij te zetten. Ik heb, uiteraard heel voorzichtig en me volledig bewust van het gevaar, langzaam mijn linkervoet op het ijs gezet, een beetje geduwd en toen het stevig genoeg voelde, mijn andere voet erbij gezet. En daar stond ik, op de vijver, met een hart dat sneller klopte dan ooit. Ik zette een paar aarzelende stapjes en haastte me dan zo snel mogelijk weer naar de rand, waar ik me weer stukken veiliger voelde. De rest van de wandeling naar huis heb ik geen vreemde toeren meer uitgehaald, behalve dan misschien dat ik overal de diepste sneeuw uitzocht om sporen te maken en nog maar eens te merken dat mijn voeten nog steeds droog waren.
Zaterdag is heel kort samen te vatten. Ik werd laat wakker, heb de hele dag ongeveer gelezen, en heb 's avonds nog een lang skypegesprek gevoerd.
Vandaag dan. Om 8u ging mijn wekker, om kwart voor 9 stond ik op. Ontbijten, tanden poetsen en dan op naar Castle Leazes om piano te spelen. Op mijn eentje, totdat Charlotte zou toekomen. Ik was al een tijdje aan het spelen toen er plots een groep mensen binnenkwam. Er kwam een jongen naar me toe die me wist te zeggen dat ze daar van 10 tot 5 zouden zijn voor een pantomime repetitie. Daar ging ons idee om een duetje te spelen. Toen Charlotte gearriveerd was, hadden we geen piano meer, dus zijn we haar viool op mijn kot gaan afzetten en een beetje gaan winkelen in de plaats. We konden niet aan de verleiding weerstaan om 2 lekkere cookies te kopen en ik heb ook eindelijk een nieuw paar dikke sokken. Wandelsokken! Die gaan goed van pas komen wanneer ik volgende week zondag op wandeltocht ga in het Lake District. Om 12u30 hadden we afgesproken met Alina en Claudia om eens in een Engelse pub de 'Sunday Roast' uit te proberen, op aanraden van Cas, een meisje van de trampoline. Het was heel lekker, en eigenlijk ook echt goedkoop. Ik heb ervan genoten. Achteraf zijn Charlotte en ik naar mijn kot gegaan, waar Alina ons even later weer vervoegde met een tekening die ze voor mij gemaakt had en toen hebben we naar al haar tekeningen zitten kijken. Het is echt ongelooflijk hoe prachtig zij kan tekenen! Waauw! Ik heb haar ook mijn roos laten zien, die nog niet echt af is, en gevraagd hoe zij die zwarte achtergrond zou doen, want het stoort me dat je de potloodrichting zo goed ziet. Ze kon het ook niet zeggen, dus zal ik het waarschijnlijk zo laten. Toen ik mijn mail checkte, zag ik dat de trampoline vandaag wéér afgeschaft was, wat best wel een domper was. Gelukkig kwamen we op het idee om dan gewoon na 5u ons Shindler's List duet te gaan oefenen. Dat is dan ook precies wat we hebben gedaan. We zijn niet zo ver geraakt, want de pianiste was nog niet zo goed vertrouwd met de partituren.. We hebben ook een paar van mijn pianopartituren bekeken en ontdekt dat het perfect mogelijk is om met de viool mee te spelen op 'He's a Pirate', 'In dreams' en 'Elfenlied'. We hebben ons echt fantastisch geamuseerd. Eenmaal thuis heb ik nog een douche genomen en dan ben ik voor de computer gaan zitten om de hele wereld in te lichten over deze leuke dag. Ik voel me echt voldaan.
Heerlijk. = )
Hopelijk komen er nog veel zo'n dagen.
Daag!
Vandaag was een leuke dag, maar vooraleer ik daarover vertel, eerst even terugkeren in de tijd..
Vrijdag heb ik uiteindelijk heel lang zitten tekenen in plaats van werken, en wanneer ik eindelijk begon met lezen, kreeg ik na 9 pagina's een sms van Charlotte dat de mensjes van Heaton op weg waren naar het stadscentrum om er eentje te gaan drinken. Sarah besloot om ook te gaan en liet die arme Bilbo Baggins achter met 3 knorrige trollen om voor de eerste keer haar nieuwe laarzen uit te testen. Ze hebben het fantastisch gedaan, ik heb voortdurend droge voeten gehad. Het was eigenlijk de eerste keer dat ik een pub binnenging, maar er is niks speciaals aan, het kon net zo goed een Belgische zijn, hoewel de leuke jongen achter de toog wel heel mooi naar me glimlachte. Ik heb er een, ietwat dure, 'appel en vanille mojito' gedronken. Ik vond het veelbelovend klinken, maar eigenlijk smaakte ik niet echt een verschil met een gewone mojito. Gelukkig was er ook geen verschil in prijs. Om 12u besloot de groep nog ergens te gaan dansen, maar toen heeft Sarah besloten toch maar naar huis te gaan in de plaats. Ik heb een gezellig wandelingetje door het park gemaakt, waar ik het niet kon laten af en toe een boom vast te pakken en er een toertje rond te huppelen (uiteraard nadat ik eerst even gekeken had of er niemand in de buurt was). Ik was dan ook zo blij dat mijn voeten nog droog waren. Ik ben trouwens ook een rat tegengekomen, die hoogstwaarschijnlijk net van plan was ook een toertje rond mijn boom te huppelen, maar die snel weer verdween toen hij mij opmerkte. Een rattenspoor in de sneeuw is eigenlijk best wel grappig, en nu ik het eenmaal gezien had, zag ik er overal! Het park zit vol met ratten! Toen ik bij de vijver kwam, zag ik overal voetstappen op het ijs. Nu moet je niet boos zijn, maar het was toch o zo verleidelijk om daar een roodgelaarsd voetje bij te zetten. Ik heb, uiteraard heel voorzichtig en me volledig bewust van het gevaar, langzaam mijn linkervoet op het ijs gezet, een beetje geduwd en toen het stevig genoeg voelde, mijn andere voet erbij gezet. En daar stond ik, op de vijver, met een hart dat sneller klopte dan ooit. Ik zette een paar aarzelende stapjes en haastte me dan zo snel mogelijk weer naar de rand, waar ik me weer stukken veiliger voelde. De rest van de wandeling naar huis heb ik geen vreemde toeren meer uitgehaald, behalve dan misschien dat ik overal de diepste sneeuw uitzocht om sporen te maken en nog maar eens te merken dat mijn voeten nog steeds droog waren.
Zaterdag is heel kort samen te vatten. Ik werd laat wakker, heb de hele dag ongeveer gelezen, en heb 's avonds nog een lang skypegesprek gevoerd.
Vandaag dan. Om 8u ging mijn wekker, om kwart voor 9 stond ik op. Ontbijten, tanden poetsen en dan op naar Castle Leazes om piano te spelen. Op mijn eentje, totdat Charlotte zou toekomen. Ik was al een tijdje aan het spelen toen er plots een groep mensen binnenkwam. Er kwam een jongen naar me toe die me wist te zeggen dat ze daar van 10 tot 5 zouden zijn voor een pantomime repetitie. Daar ging ons idee om een duetje te spelen. Toen Charlotte gearriveerd was, hadden we geen piano meer, dus zijn we haar viool op mijn kot gaan afzetten en een beetje gaan winkelen in de plaats. We konden niet aan de verleiding weerstaan om 2 lekkere cookies te kopen en ik heb ook eindelijk een nieuw paar dikke sokken. Wandelsokken! Die gaan goed van pas komen wanneer ik volgende week zondag op wandeltocht ga in het Lake District. Om 12u30 hadden we afgesproken met Alina en Claudia om eens in een Engelse pub de 'Sunday Roast' uit te proberen, op aanraden van Cas, een meisje van de trampoline. Het was heel lekker, en eigenlijk ook echt goedkoop. Ik heb ervan genoten. Achteraf zijn Charlotte en ik naar mijn kot gegaan, waar Alina ons even later weer vervoegde met een tekening die ze voor mij gemaakt had en toen hebben we naar al haar tekeningen zitten kijken. Het is echt ongelooflijk hoe prachtig zij kan tekenen! Waauw! Ik heb haar ook mijn roos laten zien, die nog niet echt af is, en gevraagd hoe zij die zwarte achtergrond zou doen, want het stoort me dat je de potloodrichting zo goed ziet. Ze kon het ook niet zeggen, dus zal ik het waarschijnlijk zo laten. Toen ik mijn mail checkte, zag ik dat de trampoline vandaag wéér afgeschaft was, wat best wel een domper was. Gelukkig kwamen we op het idee om dan gewoon na 5u ons Shindler's List duet te gaan oefenen. Dat is dan ook precies wat we hebben gedaan. We zijn niet zo ver geraakt, want de pianiste was nog niet zo goed vertrouwd met de partituren.. We hebben ook een paar van mijn pianopartituren bekeken en ontdekt dat het perfect mogelijk is om met de viool mee te spelen op 'He's a Pirate', 'In dreams' en 'Elfenlied'. We hebben ons echt fantastisch geamuseerd. Eenmaal thuis heb ik nog een douche genomen en dan ben ik voor de computer gaan zitten om de hele wereld in te lichten over deze leuke dag. Ik voel me echt voldaan.
Heerlijk. = )
Hopelijk komen er nog veel zo'n dagen.
Daag!
vrijdag 3 december 2010
Vrijdag 03/12
Hier ben ik alweer!
Wat ben ik toch weer productief deze week. Dat komt waarschijnlijk een beetje omdat ik zou moeten werken en allerlei excuses vind om dat toch niet meteen te doen. Maar ja, ik heb nog de hele rest van de dag!
Ik kijk net naar buiten en zie dat het alweer aan het sneeuwen is.. Woensdag was het zo erg, dat het sportcentrum om 5u sloot omdat het te gevaarlijk was om nog op straat te gaan! En we kregen ook al een mail die waarschuwde voor ophopende sneeuw op de daken, we worden aangeraden niet te dicht bij de gebouwen te lopen. En groot gelijk hebben ze. Ik ben al twee keer getuige geweest van een groot pak sneeuw die plots naar beneden kwam donderen, wel spectaculair.
Geen trampoline dus woensdag, helaas, maar we hebben toch lekker gekookt en ik heb nog eens gezellig kunnen skypen met ons Japannertje terwijl we gezamenlijk en redelijk wanhopig probeerden ons procent van Mijnenvegen boven de 20 te houden. Daarna heb ik ook nog met mijn liefje geskypet, terwijl ik een dappere poging deed om een mooie roos te tekenen en dáarna heb ik nog zo'n 100 pagina's in mijn boek gelezen.
Gisteren ben ik rond 2u, via Leazes Park (daar worden je voeten niet zo vreselijk nat) naar school gestapt om met Peter te bespreken welke speech ik ga doen voor het examen binnen intussen anderhalve week. Het is een speech van Horatio geworden, de beste vriend van Hamlet (ja Fien, het is dus niet de broer van de geest die die laatste vermoord heeft geworden ^^). Ik zou zeggen, kijk er allemaal naar uit, want binnen een paar weken kun je mijn examen op Youtube bekijken. Na mijn gezellige conversatie met Peter, aan wie ik ook heel trots mijn zelfgebreide sjaal toonde ^^, ben ik op mijn gemak een beetje door de winkelstraten gaan wandelen. Ik hoopte een leuk paar gummylaarzen te vinden, dat heb ik niet gevonden, maar in Tesco heb ik mezelf dan een beetje laten gaan en voor het eerst sinds ik hier ben, iets gekocht dat ik eigenlijk echt niet nodig heb; 4 flesjes Smirnoff. Ik weet nog niet wanneer ik ze ga opdrinken, maar ik heb er geen spijt van dat ik ze gekocht heb. Ik ga er zeker eentje sparen voor mijn allereenzaamste kerst ooit ;). Alle winkels draaien tegenwoordig ook kerstmuziek, en meestal dan nog muziek die ik ken ook, dus loop ik constant kerstliedjes te zingen nu. 's Avonds heb ik dan mijn boek nog uitgelezen.
Ik heb heel veel moeite gehad om in slaap te geraken, mijn voeten waren 2 ijsklompen en mijn rug geraakte ook maar niet verwarmd. Dat heb je wel eens als je alleen in een bed ligt, je kan maar 1 kant van jezelf echt verwarmen, en op mijn rug liggend, kan ik niet in slaap vallen..
Maar goed, ik ben er uiteindelijk toch in geslaagd, heb griezelig gedroomd, maar ben toch nog redelijk fris opgestaan vanmorgen. Het seminarie was weer gezellig in het kantoor van de prof en erna ben ik, opnieuw, naar de winkelstraten gewandeld, waar ik Charlotte vond. We zijn gezamenlijk op cadeau'tjesjacht gegaan (ik heb zowaar 1 cadeau'tje gekocht, voor de pappie ^^) én! Ik heb eindelijk degelijke 'Wellies'! Het zijn rode, achteraf bekeken passen die eigenlijk totaal niet bij mijn jas, noch mijn sjaal, maar dat kan me even toch helemaal niks schelen. En nu ben ik thuis. En ik zou eigenlijk beter mijn Shakespeare speech bestuderen en in context plaatsen en het karakter van Horatio analyseren en zo.. Of indien niet dat, zou ik misschien kunnen beginnen lezen in 'The Hobbit' en als ik geen van beide doe, misschien dan Phonetics voorbereiden.. Ach, het leven van een student..
Bon, genoeg voor vandaag.
Tot de volgende!
Wat ben ik toch weer productief deze week. Dat komt waarschijnlijk een beetje omdat ik zou moeten werken en allerlei excuses vind om dat toch niet meteen te doen. Maar ja, ik heb nog de hele rest van de dag!
Ik kijk net naar buiten en zie dat het alweer aan het sneeuwen is.. Woensdag was het zo erg, dat het sportcentrum om 5u sloot omdat het te gevaarlijk was om nog op straat te gaan! En we kregen ook al een mail die waarschuwde voor ophopende sneeuw op de daken, we worden aangeraden niet te dicht bij de gebouwen te lopen. En groot gelijk hebben ze. Ik ben al twee keer getuige geweest van een groot pak sneeuw die plots naar beneden kwam donderen, wel spectaculair.
Geen trampoline dus woensdag, helaas, maar we hebben toch lekker gekookt en ik heb nog eens gezellig kunnen skypen met ons Japannertje terwijl we gezamenlijk en redelijk wanhopig probeerden ons procent van Mijnenvegen boven de 20 te houden. Daarna heb ik ook nog met mijn liefje geskypet, terwijl ik een dappere poging deed om een mooie roos te tekenen en dáarna heb ik nog zo'n 100 pagina's in mijn boek gelezen.
Gisteren ben ik rond 2u, via Leazes Park (daar worden je voeten niet zo vreselijk nat) naar school gestapt om met Peter te bespreken welke speech ik ga doen voor het examen binnen intussen anderhalve week. Het is een speech van Horatio geworden, de beste vriend van Hamlet (ja Fien, het is dus niet de broer van de geest die die laatste vermoord heeft geworden ^^). Ik zou zeggen, kijk er allemaal naar uit, want binnen een paar weken kun je mijn examen op Youtube bekijken. Na mijn gezellige conversatie met Peter, aan wie ik ook heel trots mijn zelfgebreide sjaal toonde ^^, ben ik op mijn gemak een beetje door de winkelstraten gaan wandelen. Ik hoopte een leuk paar gummylaarzen te vinden, dat heb ik niet gevonden, maar in Tesco heb ik mezelf dan een beetje laten gaan en voor het eerst sinds ik hier ben, iets gekocht dat ik eigenlijk echt niet nodig heb; 4 flesjes Smirnoff. Ik weet nog niet wanneer ik ze ga opdrinken, maar ik heb er geen spijt van dat ik ze gekocht heb. Ik ga er zeker eentje sparen voor mijn allereenzaamste kerst ooit ;). Alle winkels draaien tegenwoordig ook kerstmuziek, en meestal dan nog muziek die ik ken ook, dus loop ik constant kerstliedjes te zingen nu. 's Avonds heb ik dan mijn boek nog uitgelezen.
Ik heb heel veel moeite gehad om in slaap te geraken, mijn voeten waren 2 ijsklompen en mijn rug geraakte ook maar niet verwarmd. Dat heb je wel eens als je alleen in een bed ligt, je kan maar 1 kant van jezelf echt verwarmen, en op mijn rug liggend, kan ik niet in slaap vallen..
Maar goed, ik ben er uiteindelijk toch in geslaagd, heb griezelig gedroomd, maar ben toch nog redelijk fris opgestaan vanmorgen. Het seminarie was weer gezellig in het kantoor van de prof en erna ben ik, opnieuw, naar de winkelstraten gewandeld, waar ik Charlotte vond. We zijn gezamenlijk op cadeau'tjesjacht gegaan (ik heb zowaar 1 cadeau'tje gekocht, voor de pappie ^^) én! Ik heb eindelijk degelijke 'Wellies'! Het zijn rode, achteraf bekeken passen die eigenlijk totaal niet bij mijn jas, noch mijn sjaal, maar dat kan me even toch helemaal niks schelen. En nu ben ik thuis. En ik zou eigenlijk beter mijn Shakespeare speech bestuderen en in context plaatsen en het karakter van Horatio analyseren en zo.. Of indien niet dat, zou ik misschien kunnen beginnen lezen in 'The Hobbit' en als ik geen van beide doe, misschien dan Phonetics voorbereiden.. Ach, het leven van een student..
Bon, genoeg voor vandaag.
Tot de volgende!
woensdag 1 december 2010
Woensdag 01/12
Mannekeslief! Het BLIJFT hier maar sneeuwen!
20cm als de sneeuw onaangeraakt is. Het ziet er allemaal heel mooi en romantisch uit, maar ik moet zeggen dat ik het redelijk beu ben om overal met doorweekte voeten toe te komen. Ik ben al op zoek gegaan naar regenlaarzen, hier 'Wellies' geheten, maar die waren overal waar ik keek uitverkocht. Aiai toch. Nuja, ik zou Sarah niet zijn als ik niet overal een geniale oplossing voor bedacht. Vanaf nu neem ik overal een extra paar schoenen en kousen mee om vanaf dat ik ergens binnenkom te wisselen. Rest nu alleen nog het probleem van buitenluchtactiviteiten, such as een lange sneeuwwandeling, kerstmarkt.. Ik ga nog een beetje verderzoeken denk ik.. Zou er zoiets bestaan als waterdichte sokken?
Dit schoengedoe is zo'n beetje wat me de laatste dagen vooral bezighoudt. Daarnaast heb ik ook al een heleboel gelezen, en ik moet nóg zo veel lezen! Nog 2 weekjes en dan heb ik normaal alles gelezen dat ik moest lezen.
Ik ben gisteren net op tijd in de les geraakt, ben dan weer naar huis gestrompeld met om de 5 stappen een slippertje en heb toen besloten dat het Phonetics seminarie er even te veel aan was. Ik heb in de plaats mijn antwoorden op de oefeningen uitgetypt en heb die dan naar de prof doorgestuurd met de vraag of hij er eens naar wou kijken. Dat heeft hij intussen gedaan, dus ik denk dat het geen slecht idee geweest is.
Ik heb me die namiddag en avond beziggehouden met een horoscoopje schrijven en een tekening maken voor in de Brulbeer (krantje van het GUK), met het eindelijk afbreien van mijn sjaal, eigenlijk vooral met het bevestigen van leuke troezeltjes aan het einde, en dan met lezen lezen lezen..
Best wel gezellig.
Vandaag ben ik al naar de studygroup van Children's Literature gegaan, waar we maar met de helft van de mensen (zijnde 3) aanwezig waren. Daarna met Charlotte snel wat inkopen gaan doen, in de bib gaan scannen en weer naar huis geglibberd. En hier zit ik dan eindelijk een beetje opgewarmd aan de computer met niks meer in het vooruitzicht behalve koken met Charlotte en trampoline springen.
Ik ga jullie dan nu laten en een beetje verder lezen. Of nee, eerst ga ik een monoloog zoeken van Shakespeare dat ik op het examen binnen 2 weken kan opvoeren. Brrrr, ik vind het plots toch een klein beetje spannend.
Tot binnenkort!
20cm als de sneeuw onaangeraakt is. Het ziet er allemaal heel mooi en romantisch uit, maar ik moet zeggen dat ik het redelijk beu ben om overal met doorweekte voeten toe te komen. Ik ben al op zoek gegaan naar regenlaarzen, hier 'Wellies' geheten, maar die waren overal waar ik keek uitverkocht. Aiai toch. Nuja, ik zou Sarah niet zijn als ik niet overal een geniale oplossing voor bedacht. Vanaf nu neem ik overal een extra paar schoenen en kousen mee om vanaf dat ik ergens binnenkom te wisselen. Rest nu alleen nog het probleem van buitenluchtactiviteiten, such as een lange sneeuwwandeling, kerstmarkt.. Ik ga nog een beetje verderzoeken denk ik.. Zou er zoiets bestaan als waterdichte sokken?
Dit schoengedoe is zo'n beetje wat me de laatste dagen vooral bezighoudt. Daarnaast heb ik ook al een heleboel gelezen, en ik moet nóg zo veel lezen! Nog 2 weekjes en dan heb ik normaal alles gelezen dat ik moest lezen.
Ik ben gisteren net op tijd in de les geraakt, ben dan weer naar huis gestrompeld met om de 5 stappen een slippertje en heb toen besloten dat het Phonetics seminarie er even te veel aan was. Ik heb in de plaats mijn antwoorden op de oefeningen uitgetypt en heb die dan naar de prof doorgestuurd met de vraag of hij er eens naar wou kijken. Dat heeft hij intussen gedaan, dus ik denk dat het geen slecht idee geweest is.
Ik heb me die namiddag en avond beziggehouden met een horoscoopje schrijven en een tekening maken voor in de Brulbeer (krantje van het GUK), met het eindelijk afbreien van mijn sjaal, eigenlijk vooral met het bevestigen van leuke troezeltjes aan het einde, en dan met lezen lezen lezen..
Best wel gezellig.
Vandaag ben ik al naar de studygroup van Children's Literature gegaan, waar we maar met de helft van de mensen (zijnde 3) aanwezig waren. Daarna met Charlotte snel wat inkopen gaan doen, in de bib gaan scannen en weer naar huis geglibberd. En hier zit ik dan eindelijk een beetje opgewarmd aan de computer met niks meer in het vooruitzicht behalve koken met Charlotte en trampoline springen.
Ik ga jullie dan nu laten en een beetje verder lezen. Of nee, eerst ga ik een monoloog zoeken van Shakespeare dat ik op het examen binnen 2 weken kan opvoeren. Brrrr, ik vind het plots toch een klein beetje spannend.
Tot binnenkort!
maandag 29 november 2010
Maandag 29/11
Sssst, ik weet het, het is al een week geleden!
Maar, ik had het niet zo gepland hoor, mijn weekje zag er eigenlijk volledig anders uit dan ik oorspronkelijk voorzien had.
Sta me toe je geest te verlichten.
Dinsdag.. Dinsdaaaaaaag deed iiiiiik.. Oja! Ik weet het weer! In de voormiddag heb ik mijn oefeningen van Phonetics gemaakt. Ze waren zowaar nog een beetje moeilijk ook! Maar vooral veel. Om 13u had ik les en moest ik ook mijn essay indienen. Ik hoop echt dat het een beetje degelijk is, want ik vond het redelijk moeilijk te bedenken vanuit welk standpunt ik precies een tekstfragment wou bespreken. Het seminarie van Phonetics was.. ok, weer net zo saai als anders. In het begin voelde ik me wel een beetje verlegen, aangezien iemand zei dat ze niks van de vragen gesnapt had en dat ze niet geloofde dat er íemand was die ze wel begrepen had, tenzij dat een genie was. Moet de prof daarop aan mij vragen of ik het huiswerk gemaakt had en ik kon niet ontkennen dat ik wel degelijk de vragen had begrepen. Waarop een ander meisje zei: "She's really a genius." Echt iets waar ik stress van krijg zeg. Pfoeh! Na het seminarie ben ik met Charlotte en Alina naar de kerstmarkt getrokken alwaar we ons hebben laten gaan aan lekkere, dure, Churros. Vervolgens zijn we nog gaan eten en dan, jawel, Harry Potter! Nu moet ik zeggen dat de film wel mooi gemaakt is, maar dat ik het een beetje te passief vond. Ik weet niet, voor mij moest het nog verder gaan. Nu moet ik verdorie wéer zolang wachten!
Woensdag was ik gewoon thuis denk ik, de hele dag.. Oh ja, Charlotte is nog gekomen 's avonds om samen te koken en toen hebben we ook afgesproken om de volgende dag een wandeling te gaan maken in de sneeuw! Ja, woensdagochtend lag er een wit laagje op de daken. Dat is weer verdwenen, maar tegen 's avonds begon het lekker te gaan hoor. Toen ik donderdagmorgen opstond, was alles bedekt onder een dikke laag sneeuw. Ik wist meteen dat het een leuke dag zou worden. En ik had meer gelijk dan ik ooit gedacht had. Eerste meevaller: toen er op de deur werd geklopt en ik opendeed, Charlotte verwachtende, vond ik in de plaats een knappe kerel in onderbroek die Johanna ergens voor nodig had. Tjah, daar kon ik even niks op tegen hebben. Die ochtend heb ik dan met Charlotte een mooie wandeling gemaakt door Leazes Park, de foto's zijn te bezichtigen op Facebook. Echt prachtig was het. Ik zou van elke boom een foto genomen hebben als het niet zo ijzig koud was voor de vingers. En dat was nog maar het begin van de dag..
Ik had eigenlijk gepland om de rest van de dag op mijn gemak mijn boekje uit te lezen, maar toen ik misschien 3 bladzijden verder was, werd er aangebeld. Johanna en ik keken elkaar even aan, we verwachtten geen van beiden bezoek. Ik 'buzzde' de deur toch open in de overtuiging dat iemand zijn sleutels vergeten was of zo. Een paar tellen later werd er echter op de deur geklopt. Het was dus toch voor hier. Sarah opent de deur en ziet niemand, behalve een pakje op de grond. Een pakje waarvan de vorm alleen al verraadde wat het was. Ik raapte het op en ging weer naar binnen om het briefje te lezen. Ik moet zeggen dat ik een beetje in de war was, elk normaal denkend mens was gaan kijken wie het pakje had achtergelaten, maar dit kieken hier ging gewoon weer naar binnen. Terwijl ik dus het lint aan het openprutsen was, werd er nog eens op de deur geklopt. Nu begon mijn hart toch wel redelijk te bonken, en terecht. Ik kon het niet geloven, maar in de deuropening vond ik de mooiste verrassing ooit. Ik vloog in zijn armen en sloot mezelf buiten. Gelukkig kon Johanna de deur weer opendoen, stel je voor. Maar goed, nadat ik een beetje bekomen was en gewezen op mijn goedgelovigheid - wist ik veel dat er geen helikoptermaatschappijen zijn die goedkope vluchten van België naar Engeland doen en dat hij helemaal niet weer naar huis moest 's avonds en dat 'je pars pour ma Sarah en Angleterre' niet betekent 'ik ga Skypen' - moest ik dus mijn hele weekendplanning een klein beetje aanpassen. Met plezier hoor! Ik ben er overigens wel degelijk in geslaagd mijn boekje uit te lezen, ik ben ook naar de koorrepetitie gegaan en naar de les vrijdag en zondag heb ik het ook anderhalf uurtje volgehouden om trampoline te springen. Trouwens, jullie weten het nog niet, maar IK KAN SALTO! Op m'n eentje, geen hulp meer, ik kan het zelfs zonder mat, hoewel ik meestal wel nog mét oefen, en ik slaag er af en toe in mooi staand te landen. Hiephoi! Bon, en aangezien ik vond dat het wel genoeg was om salto te kunnen, dacht ik dat ik net zo goed vroeger terug naar huis kon rennen om zo snel mogelijk weer in gezelschap van mijn liefje te zijn.
Ik heb echt een aantal droomdagen achter de rug. Helaas was het vandaag dan redelijk pijnlijk om afscheid te nemen en niet te weten wanneer we elkaar terug zullen zien. Ik heb mezelf weer verrast door een potje te huilen wanneer ik thuis was. Soms ben ik echt zo'n pussy. Gelukkig was Shakespeare er om mijn gedachten een beetje te verzetten. En Katharina. En de sneeuw, vooral die misschien. Niet te geloven hoe nat mijn voeten de hele dag geweest zijn. Ik heb overal gezocht naar gummylaarzen, maar heb niks meer gevonden, allemaal uitverkocht. Nuja, ik overleef het wel.
Ziezo, ik heb jullie wel lang genoeg laten lezen, denk ik zo.
Ik beloof plechtig dat de volgende post níet volgende week maandag zal zijn. (Dat is trouwens Sinterklaas! Wiii! ^^)
Tot binnenkort!
Maar, ik had het niet zo gepland hoor, mijn weekje zag er eigenlijk volledig anders uit dan ik oorspronkelijk voorzien had.
Sta me toe je geest te verlichten.
Dinsdag.. Dinsdaaaaaaag deed iiiiiik.. Oja! Ik weet het weer! In de voormiddag heb ik mijn oefeningen van Phonetics gemaakt. Ze waren zowaar nog een beetje moeilijk ook! Maar vooral veel. Om 13u had ik les en moest ik ook mijn essay indienen. Ik hoop echt dat het een beetje degelijk is, want ik vond het redelijk moeilijk te bedenken vanuit welk standpunt ik precies een tekstfragment wou bespreken. Het seminarie van Phonetics was.. ok, weer net zo saai als anders. In het begin voelde ik me wel een beetje verlegen, aangezien iemand zei dat ze niks van de vragen gesnapt had en dat ze niet geloofde dat er íemand was die ze wel begrepen had, tenzij dat een genie was. Moet de prof daarop aan mij vragen of ik het huiswerk gemaakt had en ik kon niet ontkennen dat ik wel degelijk de vragen had begrepen. Waarop een ander meisje zei: "She's really a genius." Echt iets waar ik stress van krijg zeg. Pfoeh! Na het seminarie ben ik met Charlotte en Alina naar de kerstmarkt getrokken alwaar we ons hebben laten gaan aan lekkere, dure, Churros. Vervolgens zijn we nog gaan eten en dan, jawel, Harry Potter! Nu moet ik zeggen dat de film wel mooi gemaakt is, maar dat ik het een beetje te passief vond. Ik weet niet, voor mij moest het nog verder gaan. Nu moet ik verdorie wéer zolang wachten!
Woensdag was ik gewoon thuis denk ik, de hele dag.. Oh ja, Charlotte is nog gekomen 's avonds om samen te koken en toen hebben we ook afgesproken om de volgende dag een wandeling te gaan maken in de sneeuw! Ja, woensdagochtend lag er een wit laagje op de daken. Dat is weer verdwenen, maar tegen 's avonds begon het lekker te gaan hoor. Toen ik donderdagmorgen opstond, was alles bedekt onder een dikke laag sneeuw. Ik wist meteen dat het een leuke dag zou worden. En ik had meer gelijk dan ik ooit gedacht had. Eerste meevaller: toen er op de deur werd geklopt en ik opendeed, Charlotte verwachtende, vond ik in de plaats een knappe kerel in onderbroek die Johanna ergens voor nodig had. Tjah, daar kon ik even niks op tegen hebben. Die ochtend heb ik dan met Charlotte een mooie wandeling gemaakt door Leazes Park, de foto's zijn te bezichtigen op Facebook. Echt prachtig was het. Ik zou van elke boom een foto genomen hebben als het niet zo ijzig koud was voor de vingers. En dat was nog maar het begin van de dag..
Ik had eigenlijk gepland om de rest van de dag op mijn gemak mijn boekje uit te lezen, maar toen ik misschien 3 bladzijden verder was, werd er aangebeld. Johanna en ik keken elkaar even aan, we verwachtten geen van beiden bezoek. Ik 'buzzde' de deur toch open in de overtuiging dat iemand zijn sleutels vergeten was of zo. Een paar tellen later werd er echter op de deur geklopt. Het was dus toch voor hier. Sarah opent de deur en ziet niemand, behalve een pakje op de grond. Een pakje waarvan de vorm alleen al verraadde wat het was. Ik raapte het op en ging weer naar binnen om het briefje te lezen. Ik moet zeggen dat ik een beetje in de war was, elk normaal denkend mens was gaan kijken wie het pakje had achtergelaten, maar dit kieken hier ging gewoon weer naar binnen. Terwijl ik dus het lint aan het openprutsen was, werd er nog eens op de deur geklopt. Nu begon mijn hart toch wel redelijk te bonken, en terecht. Ik kon het niet geloven, maar in de deuropening vond ik de mooiste verrassing ooit. Ik vloog in zijn armen en sloot mezelf buiten. Gelukkig kon Johanna de deur weer opendoen, stel je voor. Maar goed, nadat ik een beetje bekomen was en gewezen op mijn goedgelovigheid - wist ik veel dat er geen helikoptermaatschappijen zijn die goedkope vluchten van België naar Engeland doen en dat hij helemaal niet weer naar huis moest 's avonds en dat 'je pars pour ma Sarah en Angleterre' niet betekent 'ik ga Skypen' - moest ik dus mijn hele weekendplanning een klein beetje aanpassen. Met plezier hoor! Ik ben er overigens wel degelijk in geslaagd mijn boekje uit te lezen, ik ben ook naar de koorrepetitie gegaan en naar de les vrijdag en zondag heb ik het ook anderhalf uurtje volgehouden om trampoline te springen. Trouwens, jullie weten het nog niet, maar IK KAN SALTO! Op m'n eentje, geen hulp meer, ik kan het zelfs zonder mat, hoewel ik meestal wel nog mét oefen, en ik slaag er af en toe in mooi staand te landen. Hiephoi! Bon, en aangezien ik vond dat het wel genoeg was om salto te kunnen, dacht ik dat ik net zo goed vroeger terug naar huis kon rennen om zo snel mogelijk weer in gezelschap van mijn liefje te zijn.
Ik heb echt een aantal droomdagen achter de rug. Helaas was het vandaag dan redelijk pijnlijk om afscheid te nemen en niet te weten wanneer we elkaar terug zullen zien. Ik heb mezelf weer verrast door een potje te huilen wanneer ik thuis was. Soms ben ik echt zo'n pussy. Gelukkig was Shakespeare er om mijn gedachten een beetje te verzetten. En Katharina. En de sneeuw, vooral die misschien. Niet te geloven hoe nat mijn voeten de hele dag geweest zijn. Ik heb overal gezocht naar gummylaarzen, maar heb niks meer gevonden, allemaal uitverkocht. Nuja, ik overleef het wel.
Ziezo, ik heb jullie wel lang genoeg laten lezen, denk ik zo.
Ik beloof plechtig dat de volgende post níet volgende week maandag zal zijn. (Dat is trouwens Sinterklaas! Wiii! ^^)
Tot binnenkort!
maandag 22 november 2010
Maandag 22/11
We gaan voor een vluggertje vandaag ^^
Zondag heb ik, zoals je wel dacht, weer zo goed als constant aan essay-schrijven gedaan. Ik was aan 1225 woorden toen ik naar de trampoline vertrok. Vlak voor de trampoline kreeg ik een verontrustend sms'je en het heeft me dus een tijdje gekost om dat even van me af te zetten, maar toen ik weer aan salto's begon, ben ik daar dan toch een beetje in geslaagd. Het begint steeds beter te gaan, en ik doe ook steeds meer werk zelf, dus wie weet, oefen ik het binnenkort helemaal op mijn eentje! Na de trampoline ben ik dan een conclusie beginnen schrijven en wanneer het ongeveer af was, vond ik Hanne op skype! Ik heb haar vriendelijk verzocht of ze mijn essay eens wou nakijken en dan hebben we er ons samen een tijdje mee beziggehouden. 's Avonds heb ik ook nog 2 hoofdstukken van mijn boekje voor Children's Literature gelezen, ik kan dus wel zeggen dat mijn dag redelijk productief geweest is. 's Nachts kon ik helaas de slaap echt niet vatten en bijgevolg ben ik vanmorgen te laat en absoluut niet uitgeslapen wakker geworden. Geen ideale start van de dag. De les Shakespeare was, zoals altijd, wel animerend. We hebben een uitje gedaan naar een warmemorial om het heel dicht te bestuderen en achteraf moesten we zelf een standbeeld uitbeelden van Henry V, een toneelstuk over oorlog, inderdaad. Tussen de twee sessies door ging ik van hier naar daar en weer terug. Met Katharina naar de apotheek, Marks&Spencer, Tesco, met een vreselijk zware zak naar mijn kot (dan kreeg ik halverwege nog een plaatselijke regenbui op m'n kop), vlug iets eten, bibliotheek om mijn essay af te printen en weer naar de les. Vanavond heb ik dan een zeer emotioneel skypegesprek gehad (mijn moeheid zou wel eens kunnen hebben bijgedragen aan de emotionaliteit ervan) en ben ik er toch nog in geslaagd om aan een heel traag tempo mijn hoofdstuk Phonetics te onderstrepen. De oefeningen laat ik voor morgen, het zijn er te veel.
Maar! Ik heb er goeie hoop in dat morgen een sprankelende dag gaat worden, want ik ga voor £2.95 naar Harry Potter kijken! Hiephoi! Daar kijk ik toch wel al een lange tijd naar uit hoor. Jippie!
En met deze leuke gedachte sluit ik dit vluggertje af.
Tot later!
Zondag heb ik, zoals je wel dacht, weer zo goed als constant aan essay-schrijven gedaan. Ik was aan 1225 woorden toen ik naar de trampoline vertrok. Vlak voor de trampoline kreeg ik een verontrustend sms'je en het heeft me dus een tijdje gekost om dat even van me af te zetten, maar toen ik weer aan salto's begon, ben ik daar dan toch een beetje in geslaagd. Het begint steeds beter te gaan, en ik doe ook steeds meer werk zelf, dus wie weet, oefen ik het binnenkort helemaal op mijn eentje! Na de trampoline ben ik dan een conclusie beginnen schrijven en wanneer het ongeveer af was, vond ik Hanne op skype! Ik heb haar vriendelijk verzocht of ze mijn essay eens wou nakijken en dan hebben we er ons samen een tijdje mee beziggehouden. 's Avonds heb ik ook nog 2 hoofdstukken van mijn boekje voor Children's Literature gelezen, ik kan dus wel zeggen dat mijn dag redelijk productief geweest is. 's Nachts kon ik helaas de slaap echt niet vatten en bijgevolg ben ik vanmorgen te laat en absoluut niet uitgeslapen wakker geworden. Geen ideale start van de dag. De les Shakespeare was, zoals altijd, wel animerend. We hebben een uitje gedaan naar een warmemorial om het heel dicht te bestuderen en achteraf moesten we zelf een standbeeld uitbeelden van Henry V, een toneelstuk over oorlog, inderdaad. Tussen de twee sessies door ging ik van hier naar daar en weer terug. Met Katharina naar de apotheek, Marks&Spencer, Tesco, met een vreselijk zware zak naar mijn kot (dan kreeg ik halverwege nog een plaatselijke regenbui op m'n kop), vlug iets eten, bibliotheek om mijn essay af te printen en weer naar de les. Vanavond heb ik dan een zeer emotioneel skypegesprek gehad (mijn moeheid zou wel eens kunnen hebben bijgedragen aan de emotionaliteit ervan) en ben ik er toch nog in geslaagd om aan een heel traag tempo mijn hoofdstuk Phonetics te onderstrepen. De oefeningen laat ik voor morgen, het zijn er te veel.
Maar! Ik heb er goeie hoop in dat morgen een sprankelende dag gaat worden, want ik ga voor £2.95 naar Harry Potter kijken! Hiephoi! Daar kijk ik toch wel al een lange tijd naar uit hoor. Jippie!
En met deze leuke gedachte sluit ik dit vluggertje af.
Tot later!
zaterdag 20 november 2010
Zaterdag 20/11
A very good evening to you all!
Ik zal maar meteen van wal steken. Donderdag heb ik niet bepaald veel aan dat essay gedaan, nu vraag ik me af wat ik dan wél gedaan heb? Ik kan het me eigenlijk niet herinneren. Hoe het ook zij, na het seminarie vrijdagmorgen ben ik dan naar de bib gegaan en - Ah! Ik weet weer wat ik gedaan heb! Ik heb Henry V van Shakespeare uitgelezen in de plaats! Bon, de bib dus, daar heb ik 3 boeken uitgeleend waar ik de rest van de voor- en namiddag in heb zitten bladeren op zoek naar nuttige passages. Om 10 voor 4 had ik een persoonlijk gesprek met de prof van Phonetics. Het heeft me een half uur gekost om het juiste lokaal te vinden! Wie spreekt er ook af in een kamer in de kelder! Wist ik veel waar dat was, de kelder staat niet op de plannetjes die overal uithangen.. Nuja, hoewel ik te laat was, heb ik toch nog een aangename conversatie met de man gehouden. Ik vertelde dat het voor mij een beetje saai is omdat ik een groot deel van de stof al ken en dat het dus een beetje traag gaat en niet echt uitdagend is. Ik heb zelfs toegegeven dat ik de helft van de tijd de lecture oversla.. Hij gaf me nog gelijk ook! Het was best wel een gemoedelijke conversatie. En toen vroeg hij of ik nog opmerkingen had over zijn manier van lesgeven. Dat vond ik al een beetje riskanter natuurlijk. Ik heb hem er uiteindelijk enkel op gewezen dat hij wel heeeeeel vaak 'okay' zegt. En guess what! Het eerste dat hij daarop zei was... Okay! We hebben er hartelijk om gelachen en hij heeft me toen verteld dat hij thuis ook constant het Arabische equivalent van 'okay' gebruikt en dat mensen ook zeggen dat hij daarmee moet stoppen. Ik heb al bij al dus geen al te slechte indruk gemaakt denk ik. Na het gesprek ben ik weer gaan verderwerken aan mijn essay. Ik had 480 woorden toen ik ging slapen.
Vandaag ben ik om half 9 opgestaan om een beetje piano te gaan spelen. Toen ik in de receptie van Castle Leazes op Claudia zat te wachten, vroeg er plots een man van de receptie of ik geen gratis sandwich wou. 'Eeeeeh, sure!' Hopla, Sarah naar de balie, mocht ik een sandwich kiezen (ze hadden helaas allemaal kaas, maar die valt altijd weg te peuteren). Ik ging weer zitten en toen riep die kerel weer 'Is that all you're taking? Come on! Take another one! Here, take this one!' Jipla, Sarah krijgt nog een sandwich toegegooid. Daar zat ik dan, met 2 bekaasde sandwiches, te wachten op Claudia die plots wakker werd en zag dat ik al 2 smsjes gestuurd had. Ik heb haar een sandwich gegeven en heb nog eens goed gestudeerd aan de piano. Ik had zin om nog lang verder te doen, maar de plicht riep, ik had nog zo'n 1000 woorden die ergens in de leegte op me wachtten. Om half 11 naar huis dus. Ik heb de hele dag geschreven. Dat is relatief natuurlijk, ik heb wel pauzes genomen en ben rond 5u gestopt om me klaar te maken om weg te gaan. Ik heb momenteel 1225 woorden, nog 375 als we pietje precies willen gaan spelen. Ik ben trouwens zo slim geweest om tijdens mijn laatste alinea een mooi idee te krijgen, met als gevolg dat ik dat nu als rode draad door heel mijn essay wil weven en dus het hele zootje opnieuw mag structureren. Oh well, daar heb ik morgen nog de hele dag voor.
En nu het leukste deel, dat niks met werken te maken heeft. Ik ben deze avond voor de allereerste keer in mijn leven naar een balletvoorstelling gegaan! 'The Nutcracker'! Het heeft me £18 gekost, maar het was het waard. Ik vond de kostuums en het decor geweldig interessant. De muziek was ook heel aangenaam om naar te luisteren en de dansen waren, ondanks het niet altijd even goed getimed zijn, prachtig. Ik zou er wat voor gegeven hebben om ook eens een sneeuwvlokje te mogen spelen of een poppetje die zo elegant opgetild wordt. Ik had alleen een beetje een probleem met het hoofdpersonage. Haar glimlach beviel me niet zo, denk ik. Ze had zo te veel superioriteit over zich. En zo lachte ze ook. Er waren meisjes die zo oprecht en stralend lachten, dat je zou verlangen om zelf ballet te doen puur om ook zoveel plezier te hebben, maar deze zeer getalenteerde jongedame zag er niet echt uit alsof ze plezier had in het dansen, maar eerder in het feit dat zij de belangrijkste figuur was. Nuja, ze danste heel mooi, dus ik vergeef het haar. Ja, ik heb er echt wel van genoten moet ik zeggen. Voor herhaling vatbaar. In het terugkeren moesten we helaas door de gietende regen. Maar! Ik had mijn zwarte botjes aan, en ik ben er bijzonder trots op, ze hebben mijn voeten de hele tijd warm gehouden en, mede dankzij mijn oplettendheid, hebben ze ook mooi droog gehouden.
Zo, dit was het voor vandaag. Oh, ik kan misschien wel nog vermelden dat de kerstversiering hier serieus begint boven te komen. Ik passeerde daarnet langs de etalage van Fenwick en die was zo prachtig dat ik er foto's van genomen heb. Die zet ik morgen dan wel op Facebook. Vandaag hou ik het voor bekeken. Ik ga op tijd m'n bed induiken zodat ik morgen fris genoeg ben om te werken. En om de was te doen. En vooral! Om salto's te doen op de trampoline! Hiephoi!
Daaaaaaag!
Ik zal maar meteen van wal steken. Donderdag heb ik niet bepaald veel aan dat essay gedaan, nu vraag ik me af wat ik dan wél gedaan heb? Ik kan het me eigenlijk niet herinneren. Hoe het ook zij, na het seminarie vrijdagmorgen ben ik dan naar de bib gegaan en - Ah! Ik weet weer wat ik gedaan heb! Ik heb Henry V van Shakespeare uitgelezen in de plaats! Bon, de bib dus, daar heb ik 3 boeken uitgeleend waar ik de rest van de voor- en namiddag in heb zitten bladeren op zoek naar nuttige passages. Om 10 voor 4 had ik een persoonlijk gesprek met de prof van Phonetics. Het heeft me een half uur gekost om het juiste lokaal te vinden! Wie spreekt er ook af in een kamer in de kelder! Wist ik veel waar dat was, de kelder staat niet op de plannetjes die overal uithangen.. Nuja, hoewel ik te laat was, heb ik toch nog een aangename conversatie met de man gehouden. Ik vertelde dat het voor mij een beetje saai is omdat ik een groot deel van de stof al ken en dat het dus een beetje traag gaat en niet echt uitdagend is. Ik heb zelfs toegegeven dat ik de helft van de tijd de lecture oversla.. Hij gaf me nog gelijk ook! Het was best wel een gemoedelijke conversatie. En toen vroeg hij of ik nog opmerkingen had over zijn manier van lesgeven. Dat vond ik al een beetje riskanter natuurlijk. Ik heb hem er uiteindelijk enkel op gewezen dat hij wel heeeeeel vaak 'okay' zegt. En guess what! Het eerste dat hij daarop zei was... Okay! We hebben er hartelijk om gelachen en hij heeft me toen verteld dat hij thuis ook constant het Arabische equivalent van 'okay' gebruikt en dat mensen ook zeggen dat hij daarmee moet stoppen. Ik heb al bij al dus geen al te slechte indruk gemaakt denk ik. Na het gesprek ben ik weer gaan verderwerken aan mijn essay. Ik had 480 woorden toen ik ging slapen.
Vandaag ben ik om half 9 opgestaan om een beetje piano te gaan spelen. Toen ik in de receptie van Castle Leazes op Claudia zat te wachten, vroeg er plots een man van de receptie of ik geen gratis sandwich wou. 'Eeeeeh, sure!' Hopla, Sarah naar de balie, mocht ik een sandwich kiezen (ze hadden helaas allemaal kaas, maar die valt altijd weg te peuteren). Ik ging weer zitten en toen riep die kerel weer 'Is that all you're taking? Come on! Take another one! Here, take this one!' Jipla, Sarah krijgt nog een sandwich toegegooid. Daar zat ik dan, met 2 bekaasde sandwiches, te wachten op Claudia die plots wakker werd en zag dat ik al 2 smsjes gestuurd had. Ik heb haar een sandwich gegeven en heb nog eens goed gestudeerd aan de piano. Ik had zin om nog lang verder te doen, maar de plicht riep, ik had nog zo'n 1000 woorden die ergens in de leegte op me wachtten. Om half 11 naar huis dus. Ik heb de hele dag geschreven. Dat is relatief natuurlijk, ik heb wel pauzes genomen en ben rond 5u gestopt om me klaar te maken om weg te gaan. Ik heb momenteel 1225 woorden, nog 375 als we pietje precies willen gaan spelen. Ik ben trouwens zo slim geweest om tijdens mijn laatste alinea een mooi idee te krijgen, met als gevolg dat ik dat nu als rode draad door heel mijn essay wil weven en dus het hele zootje opnieuw mag structureren. Oh well, daar heb ik morgen nog de hele dag voor.
En nu het leukste deel, dat niks met werken te maken heeft. Ik ben deze avond voor de allereerste keer in mijn leven naar een balletvoorstelling gegaan! 'The Nutcracker'! Het heeft me £18 gekost, maar het was het waard. Ik vond de kostuums en het decor geweldig interessant. De muziek was ook heel aangenaam om naar te luisteren en de dansen waren, ondanks het niet altijd even goed getimed zijn, prachtig. Ik zou er wat voor gegeven hebben om ook eens een sneeuwvlokje te mogen spelen of een poppetje die zo elegant opgetild wordt. Ik had alleen een beetje een probleem met het hoofdpersonage. Haar glimlach beviel me niet zo, denk ik. Ze had zo te veel superioriteit over zich. En zo lachte ze ook. Er waren meisjes die zo oprecht en stralend lachten, dat je zou verlangen om zelf ballet te doen puur om ook zoveel plezier te hebben, maar deze zeer getalenteerde jongedame zag er niet echt uit alsof ze plezier had in het dansen, maar eerder in het feit dat zij de belangrijkste figuur was. Nuja, ze danste heel mooi, dus ik vergeef het haar. Ja, ik heb er echt wel van genoten moet ik zeggen. Voor herhaling vatbaar. In het terugkeren moesten we helaas door de gietende regen. Maar! Ik had mijn zwarte botjes aan, en ik ben er bijzonder trots op, ze hebben mijn voeten de hele tijd warm gehouden en, mede dankzij mijn oplettendheid, hebben ze ook mooi droog gehouden.
Zo, dit was het voor vandaag. Oh, ik kan misschien wel nog vermelden dat de kerstversiering hier serieus begint boven te komen. Ik passeerde daarnet langs de etalage van Fenwick en die was zo prachtig dat ik er foto's van genomen heb. Die zet ik morgen dan wel op Facebook. Vandaag hou ik het voor bekeken. Ik ga op tijd m'n bed induiken zodat ik morgen fris genoeg ben om te werken. En om de was te doen. En vooral! Om salto's te doen op de trampoline! Hiephoi!
Daaaaaaag!
donderdag 18 november 2010
Donderdag 18/11
Hallo allemaal!
Heb je me gemist?
Er is de laatste drie dagen niet bijster veel gebeurt. Maandag heb ik mijn vriendschap met Katharina, een Duits meisje die bij mij in de Shakespeare klas zit, verder uitgebouwd. We zijn samen gaan winkelen, hebben in het park een beetje over de liefde gebabbeld, altijd bijzonder interessant. Maandagavond ben ik eindelijk eens antwoorden beginnen schrijven naar iedereen die me een briefje heeft gestuurd (of postpakket). Het spijt me, maar ik ga me echt beperken tot degenen die naar mij iets sturen, anders kan ik gewoon blijven schrijven. Dinsdag.. Wat was er dinsdag? Een beetje les.. Voor de eerste keer had ik zelfs het gevoel dat ik in het Phonetics seminarie iets had bijgeleerd, wat zeg je me daarvan! Dinsdagavond had ik met Katharina afgesproken om samen naar Josh te gaan kijken, die meedeed aan 'Dr Jekyll and Mr Hyde'. Hij speelde Dr Jekyll. Het was nog niet te simpel om het theater te vinden, we moesten een heel eind wandelen en toen we het eindelijk ontdekten, lag het daar beneden, aan de voet van de hoge brug waar wij over aan het stappen waren.. Maar goed, all's well that ends well, we zijn er geraakt, op tijd. Ik heb er erg van genoten, ondanks de kou. Josh was heel goed, en hij was niet de enige. Er zaten een paar echt sterke rollen in. En dan heb ik het nog niet over het 'knappe-kerel-gehalte' van de mannelijke acteurs. Ook de meisjes waren aangenaam om naar te kijken, maar voor mij dan eerder in de zin van: Wow, die kleren! Dat haar! Achteraf moesten we nog weer een halfuur door de vrieskou naar huis. Ik begon echt te vrezen voor mijn arme tenen, maar ze hebben het overleefd.
Gisteren dan had ik besloten wat aan mijn essay te werken, heb ik amper gedaan. Ik heb eerst nog 2 brieven geschreven en daarna mijn notities van Children's Literature aangevuld en tegen dan kwam Charlotte. We hebben weer samen gekookt, deze keer de prachtige combinatie van hamburger met bloemkool, witte saus en... spaghetti! Het heeft ons fantastisch gesmaakt. De witte saus was heerlijk. (We hebben wel een mix gebruikt, aangezien ik nergens nootmuskaat, noch maïzena of iets in die aard vond..). Daarna, trampoline!
Sarah was er niet, dus we stonden een beetje zonder coach aan onze trampoline. Maar het was heel plezant, iedereen geeft elkaar advies of zegt: en nu doe je dit! Ik heb me goed geamuseerd en de laatste keer dat ik sprong had ik eindelijk assistentie en kon ik dus de salto oefenen. Het ging heel goed eigenlijk, al zeg ik het zelf. Ik kan zowaar op mijn voeten landen! Maar ik heb wel nog steeds hulp nodig, het zal nog wel een tijdje duren voor ik op mijn eentje kan oefenen.
En toen kwam vandaag. Helaas heb ik niet veel anders dan 'werk' op mijn programma staan. En dat zal vrees ik de komende dagen niet erg veel veranderen. Ik heb wel afgesproken voor lunch, en vanavond heb ik koor, en zaterdagavond ga ik naar 'The Nutcracker', maar verder is er alleen les en dan dat essay dat nog steeds dreigend boven mijn hoofd hangt.
Ik zal jullie nu dus laten en een poging doen die dreiging wat te verzachten.
Tot de volgende!
Heb je me gemist?
Er is de laatste drie dagen niet bijster veel gebeurt. Maandag heb ik mijn vriendschap met Katharina, een Duits meisje die bij mij in de Shakespeare klas zit, verder uitgebouwd. We zijn samen gaan winkelen, hebben in het park een beetje over de liefde gebabbeld, altijd bijzonder interessant. Maandagavond ben ik eindelijk eens antwoorden beginnen schrijven naar iedereen die me een briefje heeft gestuurd (of postpakket). Het spijt me, maar ik ga me echt beperken tot degenen die naar mij iets sturen, anders kan ik gewoon blijven schrijven. Dinsdag.. Wat was er dinsdag? Een beetje les.. Voor de eerste keer had ik zelfs het gevoel dat ik in het Phonetics seminarie iets had bijgeleerd, wat zeg je me daarvan! Dinsdagavond had ik met Katharina afgesproken om samen naar Josh te gaan kijken, die meedeed aan 'Dr Jekyll and Mr Hyde'. Hij speelde Dr Jekyll. Het was nog niet te simpel om het theater te vinden, we moesten een heel eind wandelen en toen we het eindelijk ontdekten, lag het daar beneden, aan de voet van de hoge brug waar wij over aan het stappen waren.. Maar goed, all's well that ends well, we zijn er geraakt, op tijd. Ik heb er erg van genoten, ondanks de kou. Josh was heel goed, en hij was niet de enige. Er zaten een paar echt sterke rollen in. En dan heb ik het nog niet over het 'knappe-kerel-gehalte' van de mannelijke acteurs. Ook de meisjes waren aangenaam om naar te kijken, maar voor mij dan eerder in de zin van: Wow, die kleren! Dat haar! Achteraf moesten we nog weer een halfuur door de vrieskou naar huis. Ik begon echt te vrezen voor mijn arme tenen, maar ze hebben het overleefd.
Gisteren dan had ik besloten wat aan mijn essay te werken, heb ik amper gedaan. Ik heb eerst nog 2 brieven geschreven en daarna mijn notities van Children's Literature aangevuld en tegen dan kwam Charlotte. We hebben weer samen gekookt, deze keer de prachtige combinatie van hamburger met bloemkool, witte saus en... spaghetti! Het heeft ons fantastisch gesmaakt. De witte saus was heerlijk. (We hebben wel een mix gebruikt, aangezien ik nergens nootmuskaat, noch maïzena of iets in die aard vond..). Daarna, trampoline!
Sarah was er niet, dus we stonden een beetje zonder coach aan onze trampoline. Maar het was heel plezant, iedereen geeft elkaar advies of zegt: en nu doe je dit! Ik heb me goed geamuseerd en de laatste keer dat ik sprong had ik eindelijk assistentie en kon ik dus de salto oefenen. Het ging heel goed eigenlijk, al zeg ik het zelf. Ik kan zowaar op mijn voeten landen! Maar ik heb wel nog steeds hulp nodig, het zal nog wel een tijdje duren voor ik op mijn eentje kan oefenen.
En toen kwam vandaag. Helaas heb ik niet veel anders dan 'werk' op mijn programma staan. En dat zal vrees ik de komende dagen niet erg veel veranderen. Ik heb wel afgesproken voor lunch, en vanavond heb ik koor, en zaterdagavond ga ik naar 'The Nutcracker', maar verder is er alleen les en dan dat essay dat nog steeds dreigend boven mijn hoofd hangt.
Ik zal jullie nu dus laten en een poging doen die dreiging wat te verzachten.
Tot de volgende!
zondag 14 november 2010
Zondag 14/11
Bon, ik ben een klein beetje doodmoe, maar ik heb besloten toch nog een poging te doen mijn brein te laten werken en jullie een update te geven voor ik alles vergeet.
Waar heb ik jullie achtergelaten? Oja, woensdag ergens. Laten we dan beginnen met donderdag.
Ik was die nacht, zoals gewoonlijk, weer niet in slaap geraakt en werd na een kleine 4 uurtjes nachtrust gewekt door mijn alarm 'It is time to get up. The time is 5 o'clock'.. Siiiiiigh. Maar goed, ik ben er op de één of andere manier in geslaagd op te staan, lunchpakket samen te stellen en tegen 6u aan het Centraal Station te staan. Niet volledig fris en monter, maar wel klaar voor een dagje York. Coralie en Charlotte waren mijn gezelschap van de dag. In de trein hebben we er lustig op los gekletst, wat waarschijnlijk de slaperige medereizigers deed dromen van verlaten eilanden of tenminste goeie plakband. In York aangekomen dachten we naar het Railway Museum te gaan. Het was ons eventjes ontgaan dat om 7u 's morgens, nog niet al te veel open is. Woeps. We zijn dus maar gaan wandelen, in de regen, jawel, het was weer prachtig weer die dag. Toch hebben we van het wandelingetje genoten en om 10u konden we eindelijk binnen in de Tourist Info. Daar hebben we allerlei foldertjes verzameld en ons programma samengesteld. We hebben het gedurende de dag een paar keer aangepast, maar goed, we hadden tenminste een plan. Eerst hebben we een gratis rondleiding gedaan. Op het moment van de rondleiding goot het water, met als gevolg dat wij drie de enigen waren die daadwerkelijk aanwezig waren. Het werd dus een privé rondleiding. De gids was een heel vriendelijk dametje die bijzonder gefascineerd was door haar vak. Ze heeft ons 3u lang mee op sleeptouw genomen om alles van de stad te zien. Door wind en regen. Ik heb niet veel foto's genomen, want ik had bijzonder weinig zin om mijn handschoenen uit te doen en dan in mijn zak te gaan zoeken, dus zal het grootste deel van wat ik gezien heb voor jullie onzichtbaar blijven. Desalniettemin zijn er toch een paar foto's die ik later nog wel op Facebook ga plaatsen. Na de rondleiding zijn we onze verkleumde botten gaan opwarmen in een heel gezellig theehuisje, alwaar we alledrie een lekkere warme chocomelk met marshmellows en slagroom gedronken hebben. Heel lekker. 's Namiddags zijn we een beetje gaan shoppen, er waren prachtige winkelstraatjes. Op een bepaald moment ben ik hopeloos verliefd geworden op een trui die in een etalage zo lieflijk naar mij lag te lonken. Jupla, winkel binnen, prijs bekijken, vloeken, toch kopen en nu heeft Sarah een heerlijk zachte, dikke trui. Aaaaaaah. Om 7u dan, zijn we op een Ghost Walk geweest. Dat houdt in: een verklede man (bijzonder knap trouwens, heel aangenaam om naar te kijken) gidste ons rond en vertelde allemaal verhalen over geesten. York schijnt één van de meest 'bespookte' steden te zijn van Engeland. Het was fantastisch. Het weer leende zich er natuurlijk uitstekend toe met die huilende wind, de regen was op dat moment gelukkig even opgehouden. Het was ook een redelijk interactieve rondleiding. Reeds bij de eerste stop werd yours truly geviseerd. Hij zoch iemand met Schotse roots en aangezien er niemand was, besloot hij dan maar dat ik Schots was, mijn haar zag er een beetje zo uit (sterk van hem om dat te zien trouwens, er kwam maar een krul of twee van onder mijn kap piepen). Toen vertelde hij een heel fijn weetje over een wet die stelde dat je Schotten moest vermoorden overdag, maar alleen met een kruisboog. En toen moest Sarah weglopen omdat ze anders zou doodgeschoten worden. Zo heeft hij bij elke stop iemand zijn verhaal laten uitbeelden, hij vond ons waarschijnlijk wel tof, want Coralie moest the Grey Lady spelen, Charlotte Margaret en hij had me ook aangeduid om een onthoofde Thomas Percy te spelen, maar toen sprong een meneer in de bres die de rol glansrijk vertolkt heeft. Leuke, en voor de meesten onder jullie waarschijnlijk niet erg verrassende, anekdote: we stonden aan een hek voor een kerkhof en hij was bezig over een geest die velen daar al hadden gezien en die hijzelf ook al meermaals had gezien en toen zweeg hij plots en staarde naar de graven. Wij allemaal meekijken. BAM! Hij begon aan het hek te ratelen. Drie keer raden wie een halve meter in de lucht sprong en een luide gil slaakte. Jawel. Hij zei zelfs "I think that's the best reaction we've ever had", het ging zelfs zo ver dat hij zijn verhaal niet meteen kon verder vertellen om dat hij met mij moest lachen. Jaja, zo gaat dat hier. Maar goed, we zijn uiteindelijk veilig in een Indisch restaurant binnengeraakt waar we heel erg ons best hebben gedaan om zo lang mogelijk te blijven zitten. Uiteindelijk toch de op dat moment bijzonder sterke wind getrotseerd en na een paar keer bijna wegwaaien het station bereikt. In de trein hebben we iets minder lawaai gemaakt dan in het heengaan en na een half uurtje wandelen ben ik eindelijk om 2u moe en voldaan mijn bed ingeploft.
Vrijdag ben ik om 8u opgestaan om mijn zak te maken voor een weekendje met mijn liefje naar Noorwegen. Eerst moest ik wel nog naar het seminarie van Children's Literature. Ik heb het overleefd. Ik heb tevens ook de metro overleefd en ben zelfs levend en zonder problemen in en uit het vliegtuig geraakt. Helaas moest ik in de luchthaven nog zo'n 3u wachten. Moe als ik was heb ik me daar op een bankje gezet en mijn boekje proberen lezen. Dat heb ik na een tijdje opgegeven en tegen de tijd dat Gabriel aankwam, zat ik te slapen. We moesten nu nog een bus nemen om echt naar de stad zelf te geraken en daarna nog een metro om tot bij Korneel te geraken, die zo vriendelijk was ons onderdak te bieden. Het heeft trouwens gesneeuwd daar! Er lag veel wit en toen we 's avonds eens naar het meer vlakbij gingen werd ik overdonderd door prachtige natuur. Waauw! Ik heb er twee fantastische dagen beleefd en deze morgen stapte ik moe, gelukkig en tegelijk verdrietig weer op het vliegtuig richting Newcastle. Ik weet niet meer precies hoe ik het gedaan heb, maar ik ben vlekkeloos tot op mijn kotje geraakt. Ik herinner me wel nog dat iemand mijn jas complimenteerde en dat ik in de metro mijn boekje heb uitgelezen.. Hoedanook, ik ben thuis geraakt en zou niets liever willen dan terug te gaan naar Noorwegen.
Om 4u vandaag dan, was er trampoline. Ik had er oorspronkelijk niet zoveel zin in, want ik was een beetje in een melancholische bui, maar daar kwam al gauw verandering in. Ik was aan het oefenen op één of andere draai met front drops, niet echt uitlegbaar zonder beeldmateriaal, toen Sarah me vroeg of ik iets nieuws wilde leren. Ik zei uiteraard ja. Ik moest nu op handen en knieën hoppen en dan mijn benen over mijn hoofd gooien en op mijn rug landen. Dat leek me vreselijk moeilijk, maar het ging verrassend vlotjes en voor ik het wist zei Sarah: Ok, now you're going to do a somersault on three. Ik zei "Whaaaaat!" Hoedanook, ik deed braafjes wat ze vroeg. Ze draaide haar trui om mijn buik en stond naast me en toen moest ik op 3 dus een salto maken. Fluitje van een cent zou ik zeggen. Ja mannekes. De eerste keer wist ik totaal niet meer waar de wereld was, ik had totaal geen kracht meer in mijn benen toen ik landde en zakte bijgevolg gewoon ineen. Maar het was niet slecht gedaan en na een paar keer kon ik af en toe op mijn benen landen. Heel bevredigend moet ik zeggen. Ik amuseer me echt wel goed, het gaat ook allemaal redelijk vlotjes bij mij. Ik wil mezelf uiteraard niet als een natuurtalent afschilderen, maar ik moet toegeven dat ik over het algemeen redelijk snel leer. Hiep hoi! Morgen zal ik waarschijnlijk vreselijk stijf zijn, om nog te zwijgen van moe, maar het was het absoluut waard. Het was een fantastisch weekend.
Goed, nu het 9u is, vind ik dat het welletjes is geweest, ik moet dringend een beetje slaap inhalen en morgen moet ik er weer om 8u uit.
Bij deze, gefeliciteerd aan zij die helemaal tot beneden hebben kunnen lezen, het was een hele boterham denk ik zo.
Binnenkort hoor je weer van mij.
Tot dan!
Waar heb ik jullie achtergelaten? Oja, woensdag ergens. Laten we dan beginnen met donderdag.
Ik was die nacht, zoals gewoonlijk, weer niet in slaap geraakt en werd na een kleine 4 uurtjes nachtrust gewekt door mijn alarm 'It is time to get up. The time is 5 o'clock'.. Siiiiiigh. Maar goed, ik ben er op de één of andere manier in geslaagd op te staan, lunchpakket samen te stellen en tegen 6u aan het Centraal Station te staan. Niet volledig fris en monter, maar wel klaar voor een dagje York. Coralie en Charlotte waren mijn gezelschap van de dag. In de trein hebben we er lustig op los gekletst, wat waarschijnlijk de slaperige medereizigers deed dromen van verlaten eilanden of tenminste goeie plakband. In York aangekomen dachten we naar het Railway Museum te gaan. Het was ons eventjes ontgaan dat om 7u 's morgens, nog niet al te veel open is. Woeps. We zijn dus maar gaan wandelen, in de regen, jawel, het was weer prachtig weer die dag. Toch hebben we van het wandelingetje genoten en om 10u konden we eindelijk binnen in de Tourist Info. Daar hebben we allerlei foldertjes verzameld en ons programma samengesteld. We hebben het gedurende de dag een paar keer aangepast, maar goed, we hadden tenminste een plan. Eerst hebben we een gratis rondleiding gedaan. Op het moment van de rondleiding goot het water, met als gevolg dat wij drie de enigen waren die daadwerkelijk aanwezig waren. Het werd dus een privé rondleiding. De gids was een heel vriendelijk dametje die bijzonder gefascineerd was door haar vak. Ze heeft ons 3u lang mee op sleeptouw genomen om alles van de stad te zien. Door wind en regen. Ik heb niet veel foto's genomen, want ik had bijzonder weinig zin om mijn handschoenen uit te doen en dan in mijn zak te gaan zoeken, dus zal het grootste deel van wat ik gezien heb voor jullie onzichtbaar blijven. Desalniettemin zijn er toch een paar foto's die ik later nog wel op Facebook ga plaatsen. Na de rondleiding zijn we onze verkleumde botten gaan opwarmen in een heel gezellig theehuisje, alwaar we alledrie een lekkere warme chocomelk met marshmellows en slagroom gedronken hebben. Heel lekker. 's Namiddags zijn we een beetje gaan shoppen, er waren prachtige winkelstraatjes. Op een bepaald moment ben ik hopeloos verliefd geworden op een trui die in een etalage zo lieflijk naar mij lag te lonken. Jupla, winkel binnen, prijs bekijken, vloeken, toch kopen en nu heeft Sarah een heerlijk zachte, dikke trui. Aaaaaaah. Om 7u dan, zijn we op een Ghost Walk geweest. Dat houdt in: een verklede man (bijzonder knap trouwens, heel aangenaam om naar te kijken) gidste ons rond en vertelde allemaal verhalen over geesten. York schijnt één van de meest 'bespookte' steden te zijn van Engeland. Het was fantastisch. Het weer leende zich er natuurlijk uitstekend toe met die huilende wind, de regen was op dat moment gelukkig even opgehouden. Het was ook een redelijk interactieve rondleiding. Reeds bij de eerste stop werd yours truly geviseerd. Hij zoch iemand met Schotse roots en aangezien er niemand was, besloot hij dan maar dat ik Schots was, mijn haar zag er een beetje zo uit (sterk van hem om dat te zien trouwens, er kwam maar een krul of twee van onder mijn kap piepen). Toen vertelde hij een heel fijn weetje over een wet die stelde dat je Schotten moest vermoorden overdag, maar alleen met een kruisboog. En toen moest Sarah weglopen omdat ze anders zou doodgeschoten worden. Zo heeft hij bij elke stop iemand zijn verhaal laten uitbeelden, hij vond ons waarschijnlijk wel tof, want Coralie moest the Grey Lady spelen, Charlotte Margaret en hij had me ook aangeduid om een onthoofde Thomas Percy te spelen, maar toen sprong een meneer in de bres die de rol glansrijk vertolkt heeft. Leuke, en voor de meesten onder jullie waarschijnlijk niet erg verrassende, anekdote: we stonden aan een hek voor een kerkhof en hij was bezig over een geest die velen daar al hadden gezien en die hijzelf ook al meermaals had gezien en toen zweeg hij plots en staarde naar de graven. Wij allemaal meekijken. BAM! Hij begon aan het hek te ratelen. Drie keer raden wie een halve meter in de lucht sprong en een luide gil slaakte. Jawel. Hij zei zelfs "I think that's the best reaction we've ever had", het ging zelfs zo ver dat hij zijn verhaal niet meteen kon verder vertellen om dat hij met mij moest lachen. Jaja, zo gaat dat hier. Maar goed, we zijn uiteindelijk veilig in een Indisch restaurant binnengeraakt waar we heel erg ons best hebben gedaan om zo lang mogelijk te blijven zitten. Uiteindelijk toch de op dat moment bijzonder sterke wind getrotseerd en na een paar keer bijna wegwaaien het station bereikt. In de trein hebben we iets minder lawaai gemaakt dan in het heengaan en na een half uurtje wandelen ben ik eindelijk om 2u moe en voldaan mijn bed ingeploft.
Vrijdag ben ik om 8u opgestaan om mijn zak te maken voor een weekendje met mijn liefje naar Noorwegen. Eerst moest ik wel nog naar het seminarie van Children's Literature. Ik heb het overleefd. Ik heb tevens ook de metro overleefd en ben zelfs levend en zonder problemen in en uit het vliegtuig geraakt. Helaas moest ik in de luchthaven nog zo'n 3u wachten. Moe als ik was heb ik me daar op een bankje gezet en mijn boekje proberen lezen. Dat heb ik na een tijdje opgegeven en tegen de tijd dat Gabriel aankwam, zat ik te slapen. We moesten nu nog een bus nemen om echt naar de stad zelf te geraken en daarna nog een metro om tot bij Korneel te geraken, die zo vriendelijk was ons onderdak te bieden. Het heeft trouwens gesneeuwd daar! Er lag veel wit en toen we 's avonds eens naar het meer vlakbij gingen werd ik overdonderd door prachtige natuur. Waauw! Ik heb er twee fantastische dagen beleefd en deze morgen stapte ik moe, gelukkig en tegelijk verdrietig weer op het vliegtuig richting Newcastle. Ik weet niet meer precies hoe ik het gedaan heb, maar ik ben vlekkeloos tot op mijn kotje geraakt. Ik herinner me wel nog dat iemand mijn jas complimenteerde en dat ik in de metro mijn boekje heb uitgelezen.. Hoedanook, ik ben thuis geraakt en zou niets liever willen dan terug te gaan naar Noorwegen.
Om 4u vandaag dan, was er trampoline. Ik had er oorspronkelijk niet zoveel zin in, want ik was een beetje in een melancholische bui, maar daar kwam al gauw verandering in. Ik was aan het oefenen op één of andere draai met front drops, niet echt uitlegbaar zonder beeldmateriaal, toen Sarah me vroeg of ik iets nieuws wilde leren. Ik zei uiteraard ja. Ik moest nu op handen en knieën hoppen en dan mijn benen over mijn hoofd gooien en op mijn rug landen. Dat leek me vreselijk moeilijk, maar het ging verrassend vlotjes en voor ik het wist zei Sarah: Ok, now you're going to do a somersault on three. Ik zei "Whaaaaat!" Hoedanook, ik deed braafjes wat ze vroeg. Ze draaide haar trui om mijn buik en stond naast me en toen moest ik op 3 dus een salto maken. Fluitje van een cent zou ik zeggen. Ja mannekes. De eerste keer wist ik totaal niet meer waar de wereld was, ik had totaal geen kracht meer in mijn benen toen ik landde en zakte bijgevolg gewoon ineen. Maar het was niet slecht gedaan en na een paar keer kon ik af en toe op mijn benen landen. Heel bevredigend moet ik zeggen. Ik amuseer me echt wel goed, het gaat ook allemaal redelijk vlotjes bij mij. Ik wil mezelf uiteraard niet als een natuurtalent afschilderen, maar ik moet toegeven dat ik over het algemeen redelijk snel leer. Hiep hoi! Morgen zal ik waarschijnlijk vreselijk stijf zijn, om nog te zwijgen van moe, maar het was het absoluut waard. Het was een fantastisch weekend.
Goed, nu het 9u is, vind ik dat het welletjes is geweest, ik moet dringend een beetje slaap inhalen en morgen moet ik er weer om 8u uit.
Bij deze, gefeliciteerd aan zij die helemaal tot beneden hebben kunnen lezen, het was een hele boterham denk ik zo.
Binnenkort hoor je weer van mij.
Tot dan!
woensdag 10 november 2010
Woensdag 10/11
Hallo allemaal!
Hier ben ik weer met een kleine update.
De trampoline was plezant, het eten lekker, hoewel onze kaassaus niet zo saus-achtig was.. Maar dat verandert niets aan de smaak eh. V for Vendetta was ook een mooie film, helaas kregen we het niet echt luid genoeg om volledig te verstaan en was onze kennis van het Chinees niet bepaald goed genoeg om iets te hebben aan de ondertitels. We zullen dus nog eens moeten kijken om het volledig allemaal te snappen.
Maandag was het heel slecht weer en had ik zwaar last van mijn verkoudheid. Ik kon me dus niet echt bijster goed concentreren tijdens Shakespeare, maar ik ben er geraakt. 's Avonds moest ik dan nog eens opnieuw door regen en wind om een ticket te gaan betalen voor de Nutcracker die we op 20 november gaan bekijken met mensen van koor en orkest. Ik kijk er wel naar uit.
Gisteren was mijn verkoudheid een stuk beter, gelukkig maar. Het weer daarentegen was nog steeds hetzelfde. Ik ben zelfs door de hagel naar de les moeten rennen. En dat voor een seminarie dat weer extreem traag vooruit ging, waar niemand naast mezelf moeite deed om te antwoorden en waar de prof oneindig lang over de simpelste dingen bleef doordrammen. Heel plezant dus. Maar daarna werd het beter. Ik heb fish-sticks gegeten, en ben om 20u met Claudia en nog 3 andere mensen van Hong Kong naar de cinema gegaan. Paranormal Activity II. Nieuwe vriendjes gemaakt en goedkoop naar de cinema gegaan (op dinsdag is het altijd goedkoper). Jippie! Ik heb ook voor het eerst sinds lang nog eens popcorn gegeten. Ik heb er wel evenveel voor betaald als voor mijn ticket, maar goed, het was het waard. De film zelf was.. ja, zoals de meeste horrorfilms die ik al gezien heb.. Niet zo goed, maar uitstekend om het hart te revitaliseren en om je gezamenlijk ziek te lachen. Vandaag heb ik nog niets gedaan naast een douche nemen, maar ik ben van plan deze namiddag te beginnen aan mijn essay dat binnen 2 weken binnen moet. En dan natuurlijk trampoline.
Morgen ga ik met Charlotte en Coralie een hele dag naar York. Ik ga om 5u moeten opstaan daarvoor, maar bon, we zien het zitten. Ik ga dus ook weer de les Phonetics missen, maar misschien ga ik dan eens iets hebben aan het seminarie dinsdag.. Ik heb wel zin in morgen. En dan.. een weekendje Noorwegen! Hiephoi!
De volgende blog update zal dus zondagavond of maandag ergens zijn.
Tot dan kun je altijd herlezen wat ik eerder al geschreven heb ^^
Tot de volgende!
Hier ben ik weer met een kleine update.
De trampoline was plezant, het eten lekker, hoewel onze kaassaus niet zo saus-achtig was.. Maar dat verandert niets aan de smaak eh. V for Vendetta was ook een mooie film, helaas kregen we het niet echt luid genoeg om volledig te verstaan en was onze kennis van het Chinees niet bepaald goed genoeg om iets te hebben aan de ondertitels. We zullen dus nog eens moeten kijken om het volledig allemaal te snappen.
Maandag was het heel slecht weer en had ik zwaar last van mijn verkoudheid. Ik kon me dus niet echt bijster goed concentreren tijdens Shakespeare, maar ik ben er geraakt. 's Avonds moest ik dan nog eens opnieuw door regen en wind om een ticket te gaan betalen voor de Nutcracker die we op 20 november gaan bekijken met mensen van koor en orkest. Ik kijk er wel naar uit.
Gisteren was mijn verkoudheid een stuk beter, gelukkig maar. Het weer daarentegen was nog steeds hetzelfde. Ik ben zelfs door de hagel naar de les moeten rennen. En dat voor een seminarie dat weer extreem traag vooruit ging, waar niemand naast mezelf moeite deed om te antwoorden en waar de prof oneindig lang over de simpelste dingen bleef doordrammen. Heel plezant dus. Maar daarna werd het beter. Ik heb fish-sticks gegeten, en ben om 20u met Claudia en nog 3 andere mensen van Hong Kong naar de cinema gegaan. Paranormal Activity II. Nieuwe vriendjes gemaakt en goedkoop naar de cinema gegaan (op dinsdag is het altijd goedkoper). Jippie! Ik heb ook voor het eerst sinds lang nog eens popcorn gegeten. Ik heb er wel evenveel voor betaald als voor mijn ticket, maar goed, het was het waard. De film zelf was.. ja, zoals de meeste horrorfilms die ik al gezien heb.. Niet zo goed, maar uitstekend om het hart te revitaliseren en om je gezamenlijk ziek te lachen. Vandaag heb ik nog niets gedaan naast een douche nemen, maar ik ben van plan deze namiddag te beginnen aan mijn essay dat binnen 2 weken binnen moet. En dan natuurlijk trampoline.
Morgen ga ik met Charlotte en Coralie een hele dag naar York. Ik ga om 5u moeten opstaan daarvoor, maar bon, we zien het zitten. Ik ga dus ook weer de les Phonetics missen, maar misschien ga ik dan eens iets hebben aan het seminarie dinsdag.. Ik heb wel zin in morgen. En dan.. een weekendje Noorwegen! Hiephoi!
De volgende blog update zal dus zondagavond of maandag ergens zijn.
Tot dan kun je altijd herlezen wat ik eerder al geschreven heb ^^
Tot de volgende!
zondag 7 november 2010
Zondag 07/11
Jaja, ik heb donderdag inderdaad mijn oefeningen nog gemaakt, was ik even trots.
Vrijdag was 5 november, hier wel bekend als Bonfire Night, de nacht dat Guy Fawkes en een heleboel anderen het plan hadden opgevat om King James en andere hoge pieten in het parlementsgebouw op te blazen in het jaar 1605. Al lang geleden, maar ze vieren het hier nog goed hoor. Eerst heb ik met Charlotte, Alina en Claudia cupcakes gebakken. Zoals je kan zien op Facebook, was dat heel plezant en vooral lekker. Daarna zijn we naar het Monument gestapt, waar we de Erasmus Society moesten vinden om dan gezamenlijk de bus te nemen naar Walker Park. We waren bijna meegegaan met een andere groep, maar dankzij Charlotte zijn we uiteindelijk toch met de juiste bus meegegaan. Het was best wel overweldigend. Overal om je heen was er vuurwerk. De bonfire zelf leek een beetje op een kerstboomverbranding, alleen stonden in de plaats van kraampjes met gluhwein en soep, kraampjes met hamburgers, hotdogs, frieten.. En een paar kermisattracties voor de kleintjes. Het vuurwerk zelf was niet slecht, ik heb het volledig gefilmd, maar ik heb een beetje problemen om het op mijn computer te krijgen, dus gelieve nog wat geduld uit te oefenen daarvoor. Ik kreeg echt de neiging om iedereen gelukkig nieuwjaar te wensen, en het was nog niet eens 20u! Nu vraag ik me wel af hoe ze hier dan Nieuwjaar vieren, kan er nóg meer vuurwerk zijn? Het was in elk geval een geslaagde avond.
Gisteren heb ik een beetje rondgehangen, niet al te veel gedaan, ik begin een beetje mottig te worden in mijn hoofd helaas. Neus zit dicht, als ik m'n neus snuit, voel ik het tot in mijn oren, slijm in de keel, lastige ademhaling.. Je ziet het, de perfecte ingrediënten voor een dikke verkoudheid. Ik heb dan ook slecht geslapen vannacht, ben regelmatig wakker geworden, allemaal bijzonder plezant. Eerlijk gezegd, was gisteren een beetje een rotdag. Zelfs al had ik in 's morgens met Claudia afgesproken om piano te spelen. Dat was ook weer iets. We komen in de zaal waar de piano staat en daar staat er keiluide muziek aan en is er een voorbereiding van het één of ander. We gaan naar een andere piano, die staat redelijk vals, dus we besluiten de derde piano te zoeken. We zijn een minuut aan het spelen, komt er wel een groep mensen binnen die de zaal gereserveerd hebben zeker! Uiteindelijk hebben we het dus met de valse piano moeten doen. Tof begin van de dag dus. En 's avonds had ik me met Windows MovieMaker wat beziggehouden en net wanneer mijn filmpje af was, raakte ik het kwijt. Heel fijn, mag ik opnieuw beginnen. Maar goed, wat gisteren is, ligt achter ons, vandaag wordt vast en zeker beter.
Strakjes trampoline met Charlotte en daarna gaan we samen vis met prei in kaassaus proberen maken (geen idee of ik het zal lusten, maar we gaan het tenminste proberen) en daarna naar 'V for Vendetta' kijken, aangezien we toch in de sfeer van 5 november zijn. Hopelijk lukt het ons.
Hola! Mijn was is waarschijnlijk gedaan!
Ik ben ermee weg!
Tot later!
Vrijdag was 5 november, hier wel bekend als Bonfire Night, de nacht dat Guy Fawkes en een heleboel anderen het plan hadden opgevat om King James en andere hoge pieten in het parlementsgebouw op te blazen in het jaar 1605. Al lang geleden, maar ze vieren het hier nog goed hoor. Eerst heb ik met Charlotte, Alina en Claudia cupcakes gebakken. Zoals je kan zien op Facebook, was dat heel plezant en vooral lekker. Daarna zijn we naar het Monument gestapt, waar we de Erasmus Society moesten vinden om dan gezamenlijk de bus te nemen naar Walker Park. We waren bijna meegegaan met een andere groep, maar dankzij Charlotte zijn we uiteindelijk toch met de juiste bus meegegaan. Het was best wel overweldigend. Overal om je heen was er vuurwerk. De bonfire zelf leek een beetje op een kerstboomverbranding, alleen stonden in de plaats van kraampjes met gluhwein en soep, kraampjes met hamburgers, hotdogs, frieten.. En een paar kermisattracties voor de kleintjes. Het vuurwerk zelf was niet slecht, ik heb het volledig gefilmd, maar ik heb een beetje problemen om het op mijn computer te krijgen, dus gelieve nog wat geduld uit te oefenen daarvoor. Ik kreeg echt de neiging om iedereen gelukkig nieuwjaar te wensen, en het was nog niet eens 20u! Nu vraag ik me wel af hoe ze hier dan Nieuwjaar vieren, kan er nóg meer vuurwerk zijn? Het was in elk geval een geslaagde avond.
Gisteren heb ik een beetje rondgehangen, niet al te veel gedaan, ik begin een beetje mottig te worden in mijn hoofd helaas. Neus zit dicht, als ik m'n neus snuit, voel ik het tot in mijn oren, slijm in de keel, lastige ademhaling.. Je ziet het, de perfecte ingrediënten voor een dikke verkoudheid. Ik heb dan ook slecht geslapen vannacht, ben regelmatig wakker geworden, allemaal bijzonder plezant. Eerlijk gezegd, was gisteren een beetje een rotdag. Zelfs al had ik in 's morgens met Claudia afgesproken om piano te spelen. Dat was ook weer iets. We komen in de zaal waar de piano staat en daar staat er keiluide muziek aan en is er een voorbereiding van het één of ander. We gaan naar een andere piano, die staat redelijk vals, dus we besluiten de derde piano te zoeken. We zijn een minuut aan het spelen, komt er wel een groep mensen binnen die de zaal gereserveerd hebben zeker! Uiteindelijk hebben we het dus met de valse piano moeten doen. Tof begin van de dag dus. En 's avonds had ik me met Windows MovieMaker wat beziggehouden en net wanneer mijn filmpje af was, raakte ik het kwijt. Heel fijn, mag ik opnieuw beginnen. Maar goed, wat gisteren is, ligt achter ons, vandaag wordt vast en zeker beter.
Strakjes trampoline met Charlotte en daarna gaan we samen vis met prei in kaassaus proberen maken (geen idee of ik het zal lusten, maar we gaan het tenminste proberen) en daarna naar 'V for Vendetta' kijken, aangezien we toch in de sfeer van 5 november zijn. Hopelijk lukt het ons.
Hola! Mijn was is waarschijnlijk gedaan!
Ik ben ermee weg!
Tot later!
donderdag 4 november 2010
Donderdag 04/11
Hier ben ik weer! Zoals gepland deze keer.
Ik ben weeral vergeten wat ik dinsdag allemaal geschreven heb.. Hmm, wat heb ik dinsdag nog gedaan? Om 13u had ik les in Children's Literature, weer van Lucy. Zij kan heel wat minder goed lesgeven dan de andere prof en ze heeft ook zo'n vreselijk nasale stem, heel vervelend om naar te luisteren. Maar goed, de leerstof is nog steeds interessant. Ik ben ook naar de apotheek geweest voor 'cough sweets', ik had een beetje last van m'n keel. Het was wel grappig toen Naomi me vroeg waar ik heen ging nu en ik zei 'the apothecary'. Zij herhaalde mijn woorden op zo'n verbaasd toontje. Apothecary is natuurlijk een archaïsme en doet meteen denken aan een luguber mannetje dat vreemde drankjes verkoopt. Hier heet het 'pharmacy' uiteraard. Naomi zei nog dat ze vanaf nu het woord 'apothecary' zal gebruiken, wat ik wel leuk vond. Na een weer saai seminarie waar ik af en toe verwonderde blikken kreeg over mijn toch niet zo extreem goede kennis van het fonetisch alfabet, stapte ik door de regen, mét paraplu deze keer, snel naar huis. Ik heb eerlijk gezegd geen idee meer wat ik die avond gedaan heb.. Gewerkt denk ik.. Ah! Ik ben in Hamlet beginnen lezen! We moeten één monoloog kiezen en dat naar modern Engels vertalen en we moeten ook 2 essays over Hamlet quoteren. Woensdag had ik weer Children's Literature, maar deze keer was het geen gewone lecture, we kregen info over ons 1500 woorden essay dat we binnen 3 weken moeten binnenbrengen. Ik ga me daar nu verdorie nog paperclips voor moeten aanschaffen, want nietjes wil hij absoluut niet. We hebben een bundeltje met fragmenten gekregen en moeten daar eentje uitkiezen om te analyseren. Voorlopig denk ik om Alice in Wonderland te nemen aangezien ik daar ook mijn bachelorpaper over wil doen. Maar ik moet wel opletten, want dan mag ik op het examen niet meer mijn ideeën van het essay herhalen.. Dus ik moet nog een brainstormen daarover. Na de studygroup meeting ben ik weer door de regen naar huis gestapt en dan heb ik voor de rest van de dag eigenlijk niet zo veel gedaan. Geskypet met Laetitia denk ik, of was dat eergisteren? En ik heb ook een filmpje gekeken op aanraden van Laetitia, zijnde 'The Runaways'. Ik heb er best van genoten. Ah, en natuurlijk was er trampoline! Charlotte is rond 18u langsgekomen, we hebben samen gegeten en gezellig gebabbeld. Vooral over kerstmis en wat we dan allemaal willen en gaan doen. We zullen ons best moeten doen om niet al te eenzaam te worden wanneer school stopt op 17 december.. Dat wil zeggen dat ik nog anderhalve maand in Newcastle verblijf nadat mijn lessen gedaan zijn. En ik heb maar 2 examens! De performance en de 2 essays zijn tegen dan al voorbij, dus ik heb zo'n gevoel dat ik plots wel heel veel tijd ga hebben. De trampoline zelf was leuk, ik heb echt het gevoel dat ik iets bijgeleerd heb, terwijl ik geen enkele nieuwe beweging kan. Er is gewoon wat gesleuteld aan mijn front en back drop en nu heb ik het gevoel dat ik ze beter kan controleren.
Vandaag ben ik om half 11 opgestaan met een mottig hoofd. Gelukkig was ik na een douche weer een beetje verkwikt, want ik had geen zin om de hele dat mottig te zijn. Ik heb 's middags gekookt en in de namiddag heb ik me dan aan hoofdstuk 5 van Phonetics gezet. Ik vond het een geweldig interessant en iets uitdagender hoofdstuk dan alle voorgaande, dus ik was redelijk opgewekt ondanks alle tijd die het me kostte. Om kwart voor 4 vertrok ik nog steeds vrolijk en in de regen naar de les en toen gebeurde het. Ik had op mijn blad al de titel van het hoofdstuk: Acoustic Phonetics geschreven toen ik zag dat de ppt over The Syllable ging! Dat is hoofdstuk 6! Ze hebben hoofdstuk 5 dus gewoon overgeslaan, waardoor ik dus volledig het verkeerde hoofdstuk had voorbereid. Zucht. En nu zag ik eens het nut in van die les. De les zelf was wederom bijzonder saai en niet bepaald heel moeilijk, zelfs niet als je het nog niet bekeken had. Eens thuisgekomen, weer natgeregend, heb ik me dan maar weer aan het werk gezet en nu heb ik ook hoofdstuk 6 helemaal doorwerkt. Ik ben momenteel aan het twijfelen of ik de oefeningen ook al zal maken of ga wachten tot het weekend. Ach, waarom niet nu? Gedaan is gedaan. En dan ga ik supertrots zijn wanneer ik ga slapen.
Goed, dat is dan beslist. Ik ga oefeningen maken. Tot de volgende!
Ik ben weeral vergeten wat ik dinsdag allemaal geschreven heb.. Hmm, wat heb ik dinsdag nog gedaan? Om 13u had ik les in Children's Literature, weer van Lucy. Zij kan heel wat minder goed lesgeven dan de andere prof en ze heeft ook zo'n vreselijk nasale stem, heel vervelend om naar te luisteren. Maar goed, de leerstof is nog steeds interessant. Ik ben ook naar de apotheek geweest voor 'cough sweets', ik had een beetje last van m'n keel. Het was wel grappig toen Naomi me vroeg waar ik heen ging nu en ik zei 'the apothecary'. Zij herhaalde mijn woorden op zo'n verbaasd toontje. Apothecary is natuurlijk een archaïsme en doet meteen denken aan een luguber mannetje dat vreemde drankjes verkoopt. Hier heet het 'pharmacy' uiteraard. Naomi zei nog dat ze vanaf nu het woord 'apothecary' zal gebruiken, wat ik wel leuk vond. Na een weer saai seminarie waar ik af en toe verwonderde blikken kreeg over mijn toch niet zo extreem goede kennis van het fonetisch alfabet, stapte ik door de regen, mét paraplu deze keer, snel naar huis. Ik heb eerlijk gezegd geen idee meer wat ik die avond gedaan heb.. Gewerkt denk ik.. Ah! Ik ben in Hamlet beginnen lezen! We moeten één monoloog kiezen en dat naar modern Engels vertalen en we moeten ook 2 essays over Hamlet quoteren. Woensdag had ik weer Children's Literature, maar deze keer was het geen gewone lecture, we kregen info over ons 1500 woorden essay dat we binnen 3 weken moeten binnenbrengen. Ik ga me daar nu verdorie nog paperclips voor moeten aanschaffen, want nietjes wil hij absoluut niet. We hebben een bundeltje met fragmenten gekregen en moeten daar eentje uitkiezen om te analyseren. Voorlopig denk ik om Alice in Wonderland te nemen aangezien ik daar ook mijn bachelorpaper over wil doen. Maar ik moet wel opletten, want dan mag ik op het examen niet meer mijn ideeën van het essay herhalen.. Dus ik moet nog een brainstormen daarover. Na de studygroup meeting ben ik weer door de regen naar huis gestapt en dan heb ik voor de rest van de dag eigenlijk niet zo veel gedaan. Geskypet met Laetitia denk ik, of was dat eergisteren? En ik heb ook een filmpje gekeken op aanraden van Laetitia, zijnde 'The Runaways'. Ik heb er best van genoten. Ah, en natuurlijk was er trampoline! Charlotte is rond 18u langsgekomen, we hebben samen gegeten en gezellig gebabbeld. Vooral over kerstmis en wat we dan allemaal willen en gaan doen. We zullen ons best moeten doen om niet al te eenzaam te worden wanneer school stopt op 17 december.. Dat wil zeggen dat ik nog anderhalve maand in Newcastle verblijf nadat mijn lessen gedaan zijn. En ik heb maar 2 examens! De performance en de 2 essays zijn tegen dan al voorbij, dus ik heb zo'n gevoel dat ik plots wel heel veel tijd ga hebben. De trampoline zelf was leuk, ik heb echt het gevoel dat ik iets bijgeleerd heb, terwijl ik geen enkele nieuwe beweging kan. Er is gewoon wat gesleuteld aan mijn front en back drop en nu heb ik het gevoel dat ik ze beter kan controleren.
Vandaag ben ik om half 11 opgestaan met een mottig hoofd. Gelukkig was ik na een douche weer een beetje verkwikt, want ik had geen zin om de hele dat mottig te zijn. Ik heb 's middags gekookt en in de namiddag heb ik me dan aan hoofdstuk 5 van Phonetics gezet. Ik vond het een geweldig interessant en iets uitdagender hoofdstuk dan alle voorgaande, dus ik was redelijk opgewekt ondanks alle tijd die het me kostte. Om kwart voor 4 vertrok ik nog steeds vrolijk en in de regen naar de les en toen gebeurde het. Ik had op mijn blad al de titel van het hoofdstuk: Acoustic Phonetics geschreven toen ik zag dat de ppt over The Syllable ging! Dat is hoofdstuk 6! Ze hebben hoofdstuk 5 dus gewoon overgeslaan, waardoor ik dus volledig het verkeerde hoofdstuk had voorbereid. Zucht. En nu zag ik eens het nut in van die les. De les zelf was wederom bijzonder saai en niet bepaald heel moeilijk, zelfs niet als je het nog niet bekeken had. Eens thuisgekomen, weer natgeregend, heb ik me dan maar weer aan het werk gezet en nu heb ik ook hoofdstuk 6 helemaal doorwerkt. Ik ben momenteel aan het twijfelen of ik de oefeningen ook al zal maken of ga wachten tot het weekend. Ach, waarom niet nu? Gedaan is gedaan. En dan ga ik supertrots zijn wanneer ik ga slapen.
Goed, dat is dan beslist. Ik ga oefeningen maken. Tot de volgende!
dinsdag 2 november 2010
Dinsdag 02/11
Excuses voor de lange stilte, ik mag wel zeggen dat die hoofdzakelijk te wijten is aan Skype en het online zijn van toffe mensen net op die momenten dat ik gepland had mijn blog bij te werken.
Bereid je dus voor op een laaaaang bericht.
Donderdag. De les Phonetics waar ik zo tegen opzag, viel uiteindelijk nog redelijk mee en achteraf moest ik me dus een uur bezighouden. Ik had de dag ervoor in de buurt van het stadium een soort frietkot gezien en besloot me daar iets te gaan halen om in het park op te eten. Zo gezegd, zo gedaan, een half uurtje later plofte ik neer op een bankje bij de vijver met een doosje chickenp... - verdorie, ik ben vergeten hoe het heette - en een pakje frietjes. Het grappige is dat er een zwaan op de oever klom en vlak voor mijn neus, in de midden van het pad, bleef staan. Die heeft daar de hele tijd blijven staan. Heel grappig om de verschillende reacties van de mensen te zien. Sommigen passeerden gewoon áchter mijn bank, anderen bleven zelf eerst staan, en besloten dan uiteindelijk om heel snel achter de zwaan langs te gaan en schrokken zich dan een ongeluk wanneer die zijn kop draaide en een raar geluidje maakte. Eén enkeling heeft het gewaagd tussen mij en de zwaan door te passeren. Nuja, ik had er geen last van, en ik was niet van plan ook maar een stukje van mijn kip af te staan, het leek bijna kannibalisme. Uiteindelijk ging de zwaan terug op het water toen er een beetje verder écht iemand eten gooide en zo kon ik op mijn gemak mijn avondmaal be-eindigen. Ik rustte nog even uit op de bank, liet mijn hoofd zo achteruit hangen en keek een hele tijd naar de takken van de bomen tegen de bewolkte lucht. Ik moet er een beetje vreemd uitgezien hebben, want op een bepaald moment kwam er een man checken of alles wel in orde was. Die dacht zeker dat hij een lijk gevonden had. Om 6u had ik met Katharina en Lydia afgesproken om Shakespeare te oefenen. Lydia was ziek, maar het was een heel gezellig uurtje met Katharina in de Student Common Room, die we helemaal voor onszelf hadden. Om 7u gingen we dan samen naar het koor, wat een beetje lastig was, want we hebben meer dan een uur aan een stuk hetzelfde liedje geoefend. Claudia was het vergeten en Katharina ging in de pauze weg, dus was ik wel een klein beetje eenzaam, maar ik heb het overleefd.
Vrijdag werd ik om 8u30 ruw gewekt door het brandalarm. Hiephoi! Mocht ik in mijn korte pyjama en een dikke trui naar buiten. Leuke ontdekking was wel dat mijn botjes droog waren en ik die dus kon aandoen om tenminste mijn voeten warm te houden. Na een koud kwartier mochten we weer naar binnen en nu was ik dus ruim op tijd uit mijn bed om op mijn gemak mijn mails nog even te checken en zo. Om 10u was er seminarie over Alice in Wonderland, we waren met 7(!). Dat maakt het wel een beetje moeilijk om onopvallend niets te zeggen natuurlijk, dus deden we dat dan maar niet. Ik heb niet echt veel inbreng gehad, maar toch een klein beetje. Daarna heb ik samen met Alina, Charlotte en Claudia geluncht in de Students' Union. Voor de deur werden er cupcakes verkocht aan 50p, dat konden we natuurlijk niet zomaar laten gebeuren. Ik kocht er eentje, en vond het zo lekker dat ik er nog eentje gekocht heb. We hebben besloten dat we vrijdag zélf gaan proberen cupcakes te maken. De rest van die dag heb ik gelezen en geskypet.
Zaterdag had ik prachtige gepland: 'Five Children and It', boek van 244pp, uitlezen, Shakespeare leren en blog bijwerken. Ik heb geen van de 3 gedaan. Je moet weten dat wanneer ik op de computer ga, ik me ook altijd op Skype aanmeld, je weet nooit wie er online is. Deze morgen had ik dat ook gedaan en was toen beginnen lezen in mijn boekje. De schermbeveiliging was al bezig en de koptelefoon zat in, waardoor ik niet hoorde wanneer iemand me een berichtje stuurde. Toen ik op een bepaald moment even keek, zag ik dat zowel Fien als Gabriel al een paar berichtjes gestuurd hadden. Oeps! Toen ben ik dus beginnen bellen, ik heb met Fien welgeteld 3u en 6min aan de lijn gehangen. Daarna nog een goed uur met Gabriel en toen was het tijd om te vertrekken. Ik had om 4u15 met Alina afgesproken om samen naar Charlotte's huis te stappen. Aangezien ze redelijk ver woont, was dat een behoorlijke wandeling, maar we zijn er geraakt. Daar hebben we inkopen gedaan en dan heerlijk gegeten: steak in stukjes, met worteltjes, paprika, ajuintjes en patatjes. Hmmm. Als dessert hadden we een applestrudel gekocht die ook overheerlijk was. We verkleedden ons, zoals je op facebook kan zien, en vertrokken toen naar Coralie's huis, waar we de avond gezellig doorbrachten tussen vampieren, piraten, heksen, duivels en zelfs twee oma's in nachtkledij. Het was heel plezant en rond 12u30 zijn Alina, Anna (die toevallig in het gebouw naast mij woont) en ik in een iets sneller tempo naar huis gestapt.
Zondag dan. Ik heb m'n plan van zaterdag uitgevoerd en 'Five Children and It' uitgelezen. Om 4u was er trampoline. Voor Charlotte was het prachtig, ze was in goeie vorm. Ik daarentegen had al betere dagen gekend. Ik ben met mijn gezicht op mijn handen beland en heb bijgevolg op mijn lip gebeten, heb mijn rug een beetje gekraakt en had plots schrik om een frontdrop te doen. Dat laatste was niet zo erg, ik ben weer over de schrik geraakt en kon uiteindelijk nog wel wat ik vorige week kon, maar echt veel ben ik niet gevorderd. Hoewel ik wél beginnen oefenen ben aan back to front en ik dénk dat ik die volgende week wel onder de knie zal krijgen. Hopelijk beginnen we binnenkort aan salto's daar heb ik wel zin in. Goed, na de trampoline hebben Alina, Charlotte en ik bij mij thuis lasagne gegeten en ons dan weer verkleed om rond half 10 met nog een groepje mensen van de vorige dag af te zakken naar de Quayside. The Cooperage was heel mooi ingekleed vond ik. Ik was helemaal weg van de spiegels. Op facebook vind je ook een heleboel foto's van dat feestje, dus voel je vrij een kijkje te nemen. Het was eigenlijk gewoon een fuif, maar dan verkleed. Boven was het overbevolkt, dus hebben we met 4 en nog 2 toffe meisjes beneden gedanst, waar er niemand was en toch goeie muziek. Wat wil je nog meer? Het was heel plezant en om 2u30 zat ik in mijn bed, om er om 9u weer uit te komen, redelijk uitgeslapen.
Shakespeare gisteren was weer gezellig, hoewel zowel Lydia als Katharina er niet waren en ik dus bij een ander groepje moest aansluiten. In de namiddag was het wel een klein beetje saai aangezien we de hele tijd op onze stoel naar de anderen moesten kijken, maar goed. Het blijft de beste les! Ik heb ook wat boodschappen gedaan en heb me eens een pannenkoekenmix aangeschaft. Misschien probeer ik die vanavond eens. Ik heb ook een zak 'ovenchips' gekocht die ik gisteren eens getest heb. Ik heb bijzonder genoten van mijn chipolata's met zelfgemaakte appelmoes en frieten met achteraf de rest van mijn vanille-ijs. Ik zal een nieuwe doos moeten kopen. Na nog een beetje skypen, deze keer met Gabriel en Hanne, ben ik gaan slapen en vanmorgen behoorlijk fit weer opgestaan om de dag te beginnen. Strakjes Beyond Wonderland en Phonetics seminarie en dan.. Tjah, dat zie ik dan wel weer.
Tot de volgende keer! (hopelijk niet weer zo lang ;p)
Bereid je dus voor op een laaaaang bericht.
Donderdag. De les Phonetics waar ik zo tegen opzag, viel uiteindelijk nog redelijk mee en achteraf moest ik me dus een uur bezighouden. Ik had de dag ervoor in de buurt van het stadium een soort frietkot gezien en besloot me daar iets te gaan halen om in het park op te eten. Zo gezegd, zo gedaan, een half uurtje later plofte ik neer op een bankje bij de vijver met een doosje chickenp... - verdorie, ik ben vergeten hoe het heette - en een pakje frietjes. Het grappige is dat er een zwaan op de oever klom en vlak voor mijn neus, in de midden van het pad, bleef staan. Die heeft daar de hele tijd blijven staan. Heel grappig om de verschillende reacties van de mensen te zien. Sommigen passeerden gewoon áchter mijn bank, anderen bleven zelf eerst staan, en besloten dan uiteindelijk om heel snel achter de zwaan langs te gaan en schrokken zich dan een ongeluk wanneer die zijn kop draaide en een raar geluidje maakte. Eén enkeling heeft het gewaagd tussen mij en de zwaan door te passeren. Nuja, ik had er geen last van, en ik was niet van plan ook maar een stukje van mijn kip af te staan, het leek bijna kannibalisme. Uiteindelijk ging de zwaan terug op het water toen er een beetje verder écht iemand eten gooide en zo kon ik op mijn gemak mijn avondmaal be-eindigen. Ik rustte nog even uit op de bank, liet mijn hoofd zo achteruit hangen en keek een hele tijd naar de takken van de bomen tegen de bewolkte lucht. Ik moet er een beetje vreemd uitgezien hebben, want op een bepaald moment kwam er een man checken of alles wel in orde was. Die dacht zeker dat hij een lijk gevonden had. Om 6u had ik met Katharina en Lydia afgesproken om Shakespeare te oefenen. Lydia was ziek, maar het was een heel gezellig uurtje met Katharina in de Student Common Room, die we helemaal voor onszelf hadden. Om 7u gingen we dan samen naar het koor, wat een beetje lastig was, want we hebben meer dan een uur aan een stuk hetzelfde liedje geoefend. Claudia was het vergeten en Katharina ging in de pauze weg, dus was ik wel een klein beetje eenzaam, maar ik heb het overleefd.
Vrijdag werd ik om 8u30 ruw gewekt door het brandalarm. Hiephoi! Mocht ik in mijn korte pyjama en een dikke trui naar buiten. Leuke ontdekking was wel dat mijn botjes droog waren en ik die dus kon aandoen om tenminste mijn voeten warm te houden. Na een koud kwartier mochten we weer naar binnen en nu was ik dus ruim op tijd uit mijn bed om op mijn gemak mijn mails nog even te checken en zo. Om 10u was er seminarie over Alice in Wonderland, we waren met 7(!). Dat maakt het wel een beetje moeilijk om onopvallend niets te zeggen natuurlijk, dus deden we dat dan maar niet. Ik heb niet echt veel inbreng gehad, maar toch een klein beetje. Daarna heb ik samen met Alina, Charlotte en Claudia geluncht in de Students' Union. Voor de deur werden er cupcakes verkocht aan 50p, dat konden we natuurlijk niet zomaar laten gebeuren. Ik kocht er eentje, en vond het zo lekker dat ik er nog eentje gekocht heb. We hebben besloten dat we vrijdag zélf gaan proberen cupcakes te maken. De rest van die dag heb ik gelezen en geskypet.
Zaterdag had ik prachtige gepland: 'Five Children and It', boek van 244pp, uitlezen, Shakespeare leren en blog bijwerken. Ik heb geen van de 3 gedaan. Je moet weten dat wanneer ik op de computer ga, ik me ook altijd op Skype aanmeld, je weet nooit wie er online is. Deze morgen had ik dat ook gedaan en was toen beginnen lezen in mijn boekje. De schermbeveiliging was al bezig en de koptelefoon zat in, waardoor ik niet hoorde wanneer iemand me een berichtje stuurde. Toen ik op een bepaald moment even keek, zag ik dat zowel Fien als Gabriel al een paar berichtjes gestuurd hadden. Oeps! Toen ben ik dus beginnen bellen, ik heb met Fien welgeteld 3u en 6min aan de lijn gehangen. Daarna nog een goed uur met Gabriel en toen was het tijd om te vertrekken. Ik had om 4u15 met Alina afgesproken om samen naar Charlotte's huis te stappen. Aangezien ze redelijk ver woont, was dat een behoorlijke wandeling, maar we zijn er geraakt. Daar hebben we inkopen gedaan en dan heerlijk gegeten: steak in stukjes, met worteltjes, paprika, ajuintjes en patatjes. Hmmm. Als dessert hadden we een applestrudel gekocht die ook overheerlijk was. We verkleedden ons, zoals je op facebook kan zien, en vertrokken toen naar Coralie's huis, waar we de avond gezellig doorbrachten tussen vampieren, piraten, heksen, duivels en zelfs twee oma's in nachtkledij. Het was heel plezant en rond 12u30 zijn Alina, Anna (die toevallig in het gebouw naast mij woont) en ik in een iets sneller tempo naar huis gestapt.
Zondag dan. Ik heb m'n plan van zaterdag uitgevoerd en 'Five Children and It' uitgelezen. Om 4u was er trampoline. Voor Charlotte was het prachtig, ze was in goeie vorm. Ik daarentegen had al betere dagen gekend. Ik ben met mijn gezicht op mijn handen beland en heb bijgevolg op mijn lip gebeten, heb mijn rug een beetje gekraakt en had plots schrik om een frontdrop te doen. Dat laatste was niet zo erg, ik ben weer over de schrik geraakt en kon uiteindelijk nog wel wat ik vorige week kon, maar echt veel ben ik niet gevorderd. Hoewel ik wél beginnen oefenen ben aan back to front en ik dénk dat ik die volgende week wel onder de knie zal krijgen. Hopelijk beginnen we binnenkort aan salto's daar heb ik wel zin in. Goed, na de trampoline hebben Alina, Charlotte en ik bij mij thuis lasagne gegeten en ons dan weer verkleed om rond half 10 met nog een groepje mensen van de vorige dag af te zakken naar de Quayside. The Cooperage was heel mooi ingekleed vond ik. Ik was helemaal weg van de spiegels. Op facebook vind je ook een heleboel foto's van dat feestje, dus voel je vrij een kijkje te nemen. Het was eigenlijk gewoon een fuif, maar dan verkleed. Boven was het overbevolkt, dus hebben we met 4 en nog 2 toffe meisjes beneden gedanst, waar er niemand was en toch goeie muziek. Wat wil je nog meer? Het was heel plezant en om 2u30 zat ik in mijn bed, om er om 9u weer uit te komen, redelijk uitgeslapen.
Shakespeare gisteren was weer gezellig, hoewel zowel Lydia als Katharina er niet waren en ik dus bij een ander groepje moest aansluiten. In de namiddag was het wel een klein beetje saai aangezien we de hele tijd op onze stoel naar de anderen moesten kijken, maar goed. Het blijft de beste les! Ik heb ook wat boodschappen gedaan en heb me eens een pannenkoekenmix aangeschaft. Misschien probeer ik die vanavond eens. Ik heb ook een zak 'ovenchips' gekocht die ik gisteren eens getest heb. Ik heb bijzonder genoten van mijn chipolata's met zelfgemaakte appelmoes en frieten met achteraf de rest van mijn vanille-ijs. Ik zal een nieuwe doos moeten kopen. Na nog een beetje skypen, deze keer met Gabriel en Hanne, ben ik gaan slapen en vanmorgen behoorlijk fit weer opgestaan om de dag te beginnen. Strakjes Beyond Wonderland en Phonetics seminarie en dan.. Tjah, dat zie ik dan wel weer.
Tot de volgende keer! (hopelijk niet weer zo lang ;p)
Abonneren op:
Posts (Atom)