Eens even denken, heb ik nog iets interessants gedaan sinds vrijdag?
Gisteren ben ik terug begonnen met Phonetics. Ik dacht: "Laat ik het examen van vorig jaar eens maken en zien wat ik ervan bak!" Start: 09.45.. Schrijfschrijfschrijf.. Stop: 10u15.. Juist ja. Ik heb het examen van vorig jaar in een half uur gemaakt. Ik geef toe dat ik niks herlezen heb en bij de vragen waar je iets dieper moet nadenken niet echt de tijd genomen heb om te denken, maar toch. Wanneer ik mijn boek erbij nam en verbeterde, kwam ik uit op 73%. Gevolg: zero motivatie om nog te studeren, ik kan het tóch! Ik besloot dan maar mijn boek van Children's Literature, dat ik nog niet bekeken had (het is niet verplicht, ik heb het gekocht omdat het interessant leek) erbij te nemen en heb dat helemaal uitgelezen. Wat ik ook gedaan heb gisteren, was een poging doen mijn valies te maken aangezien ik de komende dagen niet al te veel tijd ga willen maken om me daar mee bezig te houden. Eerste poging was een compleet fiasco, maar de tweede keer ging het al stukken beter. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik precies alles ga meekrijgen en heb ook een trui, een pull, een topje en een stel kousen moeten weggooien, maar ik denk dat ik er zal geraken.
Vandaag heb ik dan toch mijn Phonetics boek erbij genomen en heb het nog eens helemaal doorgenomen. Ik moet toegeven dat ik best trots was toen ik om 15u45 klaar was. Dat wil zeggen dat ik mij zonder zorgen helemaal op de drie uur lange trampolinetraining kon storten! Dat heb ik dan ook gedaan. Resultaat: blauwe builknie, rode ellebogen en geschaafde handen. Ik ben compleet uitgeput want Charlotte en ik zijn meer dan een uur lang de enige twee springers geweest op één trampoline, en de tijd dat iemand springt is echt niet lang genoeg om volledig te bekomen van je eigen beurt. Maar ik heb het gevoel dat ik echt heb kunnen werken nu. Ik heb geen nieuwe bewegingen gedaan of zo, maar ik heb eens een beetje gewerkt aan de 'présence'. Het lijkt me wel iets om er niet uit te zien als een kluns die onhandige zwembewegingen maakt als om te leren vliegen en na het neerstorten toevallig in de juiste positie landt. We gaan dus voor elegantie. Het was vandaag ook mijn laatste training hier en ik heb dus ook van Carolyn en Tatiana redelijk 'voorgoed' afscheid moeten nemen. Heel vreemd gevoel wanneer je iemand letterlijk je leven uit ziet lopen. En nu ben ik thuis en heb ik via mail, facebook en sms succeswensjes gekregen voor mijn examen morgen, wat me helemaal vrolijk maakt. En het beste is, ik hoef niet meer te leren, want ik ben goed genoeg voorbereid! Hoeraaaa! (Nu maar hopen dat ik het niet te veel onderschat)
Tot dinsdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten